Zondag. En zelfs een hele mooie. Een uur of twaalf, in de pas aangepaste wintertijd. Koffie, lekkere broodjes. Even kijken wie en wat er bij Buitenhof is. Ik vind die nieuwe locatie trouwens maar niks. Niets is meer heilig. Heel snel weer uitgezet. Ik word absoluut niet geïnspireerd door gasten als Ahmed Aboutaleb en Tofik Dibi. Zelfs heel sterk “integendeel”. Maar misschien zijn deze twee namen in zo’n programma als Buitenhof juist wel weer heel interessant. Lees ze gerust nog een keer na, die namen, en kijk wat ze doen, waarom ze in dat oerhollandse programma zitten en waarom ik geacht word er – ze worden me in ieder geval voorgeschoteld – op een mooie, vroege zondagmiddag naar te luisteren (…).
Maar dat gaat hier misschien wel te ver.
Dan maar de NRC van zaterdag. Ook altijd prettig bij de weekendkoffie. Een mooi interview met Co Adriaanse. Ik dacht trouwens dat-ie wat jonger was, Co. Maar hij is “al” zeven jaar ouder dan ik. Co. Ik houd een beetje van hem. Ga er altijd even voor zitten als hij aan het woord is. Fantastische analyses in de studio. Sympathiek, vind ik. Dat komt ook door zijn grote kwetsbaarheid. Co houdt knap een bepaalde façade in stand. Maar natuurlijk is hij minder goed en groot dan dat hij had willen zijn. Onder het motto dat de aanval altijd de beste verdediging is – Cootje weet dat immers als geen ander – roept hij te pas en te onpas dat hij zo opkijkt tegen Louis van Gaal. En ook tegen Guus Hiddink. En Bert van Marwijk. Veeeel beter dan ik, aldus Co. Het is voer voor psychologen.
Zijn etterende wond zit in zijn falen bij Ajax, de club waar hij al van kindsbeen af zo tegenop kijkt. Ik herinner me nog goed zijn plotseling semi-plat Amsterdamse tongval toen hij daar die korte tijd trainer was. En ook vandaag de dag hoor ik hem meer dan eens uitroepen dat hij Amsterdammer is. Vanuit zijn zetel in de Grolsch-veste slingert hij de media in, dat hij ook nu best Ajax zou willen en zou kunnen helpen. Dus het is allemaal niet zo vreemd. Prachtig, die parallellen tussen het bedrijfsleven en de sport. Maar ik ga nog even verder.
In dat mooie interview, waar overigens niets over zijn Amsterdamse mislukking staat, lees ik ook waarom hij anderhalf jaar geleden voor die prachtige voetbalnatie Qatar heeft gekozen. Hij moest zijn afkoopsom aan Porto, twee miljoen Euro netto, inclusief een grijpstuiver namens zijn eveneens vertrekkende knecht Olde Riekerink, terugverdienen. Maar in godsnaam Co, waarom ben je daar dan na eerst kampioen te zijn geworden en ook nog de nationale beker te hebben gewonnen, met een bestuur dat werkelijk helemaal achter je stond, zomaar in je tweede seizoen vertrokken?? Halverwege de rit?? Co als voer voor psychologen II. Ik lees er niets over, jammer.
Wel gaat het over het feit dat hij “de jeugd” niet meer begrijpt, en het heeft opgegeven zich daar vreselijk druk over te maken. Het helpt hem toch niet. Co zoekt inmiddels nieuwe grenzen in de omgang met die getatoeëerde sjacheraars, die niet weten wat ze willen en ook niet weten wat ze kunnen. Co als vaderfiguur. Met weer drie nieuwe mooie Hollandse voetbalnamen: Elia, Narsingh, Biseswar. “Allemaal weggestuurd bij Ajax. Dat zijn wel dé vleugelspitsen waar Ajax nu om zit te springen. Creativiteit en afwijkend gedrag gaan kennelijk vaak samen.” Maar Co, dat mag toch geen nieuws voor je zijn? Picasso en Van Gogh, Cruijff en Keizer.
Hoeveel geschiedenis moet er überhaupt voorbij komen voordat het doordringt tot de managers van nu – in het voetbal, binnen de politiek (kijk naar de Euro-crisis) of in een simpele Besloten Vennootschap – dat als je de geschiedenis kent, je de toekomst kunt voorspellen? Dat gaat veel verder dan bal-op-de-paal en scorebordjournalistiek. Dat is keiharde wetenschap waar je wat mee kunt. Wat schrijven al die hulpsinterklazen in die dugouts toch allemaal op in hun schoolschriftjes?
Word niet als Co.
- Focus beter,
- wees altijd jezelf,
- laat je door niemand gek maken,
- kijk tegen niemand op en
- voel je (dus) vooral ook nooit ‘minderwaardig’.
Maar kijk primair ook nooit op iemand neer (Louis van Gaal) en voel je dus ook nimmer superieur. Van die hoogte kun je heel hard vallen. Laat belangrijke carrière- en dus levensbeslissingen niet in de eerste plaats afhangen van emoties. Denk na en analyseer, en dan bedoel ik niet alleen de wedstrijd. Leer van de geschiedenis en ken je klassiekers (nee, ik bedoel hier niet Ajax-Feyenoord). Geldt voor voetbaltrainers, voor politici, voor managers, voor ondernemers en voor werknemers. Voor mannen en voor vrouwen. Voor u en voor mij.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 