Column van Ton Westphal, zoals geplaatst in het Brabants Dagblad en het Eindhovens Dagblad van 23 juni 2000. Zie deze bijdrage voor een verantwoording.
Ik heb er voor gekozen om qua selectie van de stukjes, in principe dezelfde volgorde aan te houden als 13 jaar geleden. De frequentie is opeenvolgend, er zit ‘alleen’ 13 jaar verschil tussen. In tijd, maar amper in inhoud en betekenis. Want dat is dus de moraal: er verandert in de basis zo ontzettend weinig.
“Dan heb je een ijzeren of een gouwe.” Van wie kan zo’n uitspraak dezer dagen anders zijn dan van Johan Cruijff? Een man naar m’n hart, “want het gaat om de details, logisch toch”. Natuurlijk gaat het daarom. Altijd en overal zijn de details beslissend en zeker als je een beetje op niveau bent beland, dus in de top. De verschillen zijn vaak heel klein. Talent, ambitie, de alles-of-niets wil om te winnen en dan bij voorkeur deze drie allemaal tegelijk: ik heb het er al zo vaak over gehad. JC heeft daar het verschil tussen “een ijzeren of een gouwe” aan toegevoegd, oftewel: waarom winnen “we” van het armzalige Denemarken nou niet gewoon met 4-0? Die Denen waren immers rijp voor de slacht. Dat is inderdaad een detail, en het verschil tussen in ieder geval één en eventueel zelfs twee wedstrijden in België of thuis. Als u dit leest weet iedereen al lang of Oranje heeft gewonnen van Frankrijk, en zich dus helemaal niet druk hoeft te maken om die details. Dan zijn de eerste drie dingen al doorslaggevend geweest tegen de wereldkampioenen. Chapeau! Maar als het weer een gelijkspelletje is geworden, of nog erger: een nederlaag, dan is Rijkaard nu al gearriveerd voor een trainingskamp in België. Wat heet “details”.
Het typerende is, dat geen hond binnen Oranje daar bij stil heeft gestaan, het verschil tussen “uit” of “thuis”. Oftewel: dan heb je een een ijzeren of een gouwe. Binnen noch buiten de lijnen is er iemand voor, of zelfs tijdens de wedstrijd opgestaan, die het doelsaldo belangrijk vond. Na de vertoning tegen Tsjechië kan ik mij daar trouwens wel wat bij voorstellen. Waar hebben we het over? Over die details, waar we in Nederland niet zoveel oog meer voor hebben. We komen er toch wel, we vinden het buitenland maar niks, we zijn superieur. Typisch Nederlands. Het lijkt de arbeidsmarkt wel, waar het door de hoogconjunctuur aan werknemerszijde al lang ook niet meer om de details gaat. Want u kunt vragen – en het gekke is: heel vaak ook krijgen – en doen wat u wilt.
Maar aan werkgeverszijde, de zoekende partij, worden die details steeds belangrijker. Ik ken kandidaten – en ik kan dat respecteren – die een bedrijf bedanken omdat men de afspraken in de sollicitatieprocedure niet stipt nakomt. “Als ze nu al niet doen wat ze zeggen, hoe moet dat dan straks?”, vraagt de goede kandidaat zich terecht af. En die kiest vervolgens voor een andere organisatie, want hij heeft niet geheel toevallig nog drie concurrerende aanbiedingen liggen. Laat dat nu eens de positieve keerzijde zijn van de oververhitte arbeidsmarkt. Dat bedrijven in alle opzichten op hun tellen moeten passen richting hun mensen. Anders gaan ze weg, of ze kunnen ze niet krijgen. Een tweedeling aan werkgeverszijde, op overigens volstrekt legitieme gronden.
Een beetje kandidaat behoort die onderscheidende details mee te nemen. Een nieuwe werkgever hoeft trouwens helemaal niet over-georganiseerd te zijn. Integendeel zelfs. “Thriving on chaos” kan nog steeds heel goed zijn voor het persoonlijk initiatief, de groei en bloei van creativiteit en persoonlijkheid. Dus stelt u zich als kandidaat nu alstublieft niet de vraag of ze wel een CAO hebben, en hoe het is geregeld met het pensioen en of die onkostenvergoeding nu honderd of honderdvijftig gulden hoog is. Dat zijn nu typisch de verkeerde details en dat is al helemaal niet het verschil tussen een ijzeren of een gouwe. Nee, ga bijvoorbeeld eens scherp letten op de betrouwbaarheid van de mensen binnen die organisatie. Als ze doen wat ze zeggen, en als ze zeggen wat ze doen: dan heeft u een gouwe getrokken.
____________
Met deze clip, houden we in ieder geval nog wat voeling met de dag-van-vandaag (maar ook hierin is niets veranderd).
Ton Westphal + No Nonsense ++ 