Column van Ton Westphal, zoals geplaatst in het Brabants Dagblad en het Eindhovens Dagblad van 25 augustus 2000. Zie deze bijdrage voor een verantwoording.
Ik heb er voor gekozen om qua selectie van de stukjes, in principe dezelfde volgorde aan te houden als 13 jaar geleden. De frequentie is opeenvolgend, er zit ‘alleen’ 13 jaar verschil tussen. In tijd, maar amper in inhoud en betekenis. Want dat is dus de moraal: er verandert in de basis zo ontzettend weinig.
“Ik kreeg laatst bezoek van een vertegenwoordiger van een belangrijke, zakelijke dienstverlener. Het meisje was duidelijk in haar sas dat ze mocht kennismaken en deed er alles en dus teveel aan, om in de smaak te vallen. De teksten en het grafisch gedoe op haar businesscard logen er niet om. Ik had te maken met een “Senior Consultant”. Eén van haar eerste vragen aan mij, was inderdaad in stijl en veelbelovend. Wat ik gedurende onze relatie van haar verwachtte? Daar ging ik eens even goed voor zitten, want daar had ik wel een antwoord op. Ik vertelde precies hoe ik tegen een relatie als deze aankeek. Wat mijn ervaringen in het verleden waren, en hoe ik het zo graag zou zien voor de toekomst. En natuurlijk wat ze daar tegenover van mij kon verwachten, want met zo’n openingsvraag vind ik dat je daar recht op hebt. En tot besluit voegde ik daar aan toe, dat het mij wel zou benieuwen, omdat ik na decenniumlange ervaringen tot mijn spijt de azijnzeikers gelijk moest geven, die zeggen dat het in dit soort gevallen niet uitmaakt of je nu door de hond of door de kat wordt gebeten…
Nee, dat zou allemaal heel anders worden. En, zo bedacht ik ondertussen, rustig geworden en mij koesterend in het aanwakkerende geloof dat niet de hele wereld slecht is, je zult je naast al je academische titels wel niet voor niets mogen tooien met de functiebenaming “Senior Consultant”. Terwijl je nog maar in de twintig bent, en ook dat was te zien.
U begrijpt het al: de pessimisten hebben gewonnen. Zoveel is inmiddels al wel duidelijk geworden. En voor een van nature zo optimistisch mens als ik, weet ik niet of ik dat als opnieuw teleurstellend moet ervaren of dat ik gewoon realistisch moet zijn. Als haar werkgever mij zou vragen of ik een betere optie zou weten, dan had ik ook zo gauw mijn antwoord niet klaar.
Wat ik wél weet, is dat iedereen graag “Consultant” wil worden. En het vreemde is, dat iedere strandjutter dat in deze tijd ook kán worden. Wat je de klant voorschotelt qua niveau, maakt niet meer uit. Die moet maar begrijpen “dat er geen mensen meer te vinden zijn”. Die moet ook niet zeuren, want klanten genoeg. Daar hoeft u zich dus al geen zorgen (meer) over te maken. Dus: zoekt u een administratief medewerkster, maak er dan van “Managerial Consultant” met als ondertitel Office Executive. En zoekt u een verkoper binnendienst, wat dacht u dan van Sales Consultant (op HBO-niveau). Doe er een ondertitel bij in de trant van Internationale business-to-business, en tenminste enige respons op uw kostbare advertentie is gegarandeerd. Vraag mij niet naar de kwaliteit, maar uw klant wist al dat die heel schaars is en uw concurrent kan er ook niet aan komen.
Alle gekheid op een stokje. Ik heb ook een serieus advies voor u. Als u gewend was gewoon gewoon te doen, hou dat dan vooral vol. Desnoods tot in lengte van jaren, want gewoondoen duurt het langst. Er zit al genoeg lucht in de huizenprijzen en in de beurskoersen, zorg dan tenminste dat úw product biedt wat het zegt. En ik weet zeker dat ik niet de enige ben die liever helemaal geen ei heeft, dan een lege dop.”
Ton Westphal + No Nonsense ++ 