Tja, nu moet ik natuurlijk mijn ongelijk gaan bekennen. Ik zat er naast. Helemaal. Want Feyenoord wordt dit jaar (on-)gewoon kampioen. Wie dat ook had verwacht, niet ik. Een verantwoording is op z’n plaats.
Feyenoord-supporter. In hart en nieren, van oudsher en bijna bij geboorte. Toch ga ik straks niet naar de Coolsingel. Want ik baal als een stekker. Had, onder omstandigheden, zoveel liever Ajax gezien. Leuke club geworden, ineens, met doorstromende talenten, frisse jongens. Toekomstige toppers. En met een trainer die blijk geeft van een visie. Vertelt geen gekke dingen, Peter Bosz. Weet wat-ie doet. Wisselt goed. Oh ja, dat heet tegenwoordig doorselecteren. Snapt Bosz alles van. Hij lijkt spelers beter te kunnen maken. Hoe belangrijk is dat!
Al met al heb ik vorige week voor het eerst sinds jaren kunnen juichen voor een Nederlandse club op internationaal niveau. Een high five met Milia, na die verrassende treffer van Nick Viergever in de verlenging. “Moet je ons nou zien”, zei ze, “en dat bij een doelpunt voor Ajax!” Viergever als voorbeeld, geboren in de schaduw van De Kuip en als prof gestart bij Sparta. Zoveel doorzettingsvermogen. Terwijl de zuurstoffles op z’n rug al helemaal leeg was, toch nog zijn schoen tegen de bal zetten. Dat werk dus. Ja, dat maakt mij enthousiast. Dan geniet ik van sport en prestaties. En als ik het mensen gun, dan is er helemaal niets mis mee. Ook al is het “Ajax”, of een andere keer misschien wel “PSV”.
Identificatie – het is hier al vaker aangehaald – , “jouw mensen”, emotie en betrokkenheid. Je ergens thuisvoelen. In godsnaam, dat zit nu beter in de Johan Cruijff Arena dan in De Kuip. Precies een jaar geleden, toeval bestaat niet, heb ik geschreven dat de winst van Feyenoord in de KNVB-bekerfinale alleen maar als slaapzand zou werken. Feyenoord, op plaats 101 van de UEFA-ranglijst. Het heeft dit jaar geleid tot vroegtijdige uitschakeling in de poulefase van de strijd om de UEFA-cup, met een gelijkspel bij FC Zorya (wie? FC Zorya!) en in de beslissende wedstrijd natuurlijk thuis verliezen van Fenerbahçe. Dat bedoel ik.
En dan word je kampioen omdat je belangrijkste concurrent het juist wél goed doet in Europa. Dat kost kracht, zie Viergever, en punten. Dat overkomt zelfs instituten als Real Madrid en Bayern München. En plaatst Feyenoord in een zetel. Eigen kracht? Voetbalvisie? Een coaching die het verschil maakt? Een kwestie van de juiste wissels? Oh, je bedoelt daarmee natuurlijk de standaard invalbeurt van die Basaçikoglu. Zoveel beter dan Dirk Kuijt, op ieder gebied.
Nee, ik vertrouw niet op de kennis en het inzicht van Giovanni van Bronckhorst. Jens Toornstra had nog steeds op de bank gezeten, als Dick Advocaat hem vorig seizoen na een reeks van zes nederlagen aan een stuk die iedere andere trainer de kop zou hebben gekost, niet had opgesteld. Voetbal International destijds: “Feyenoord is met zes competitienederlagen op rij één van de slechtst presterende clubs van het hele continent. In heel Europa zijn slechts twee clubs bezig aan een nog slechtere serie dan de Rotterdammers. Het Tsjechische Banik Ostrava heeft met zeven competitienederlagen een behoorlijke dip, terwijl het Oekraïense Metallurg Zaporizhya met acht verliespartijen op rij ook betere tijden gekend heeft. Opvallend is dat deze twee ploegen stijf onderaan staan in hun respectievelijke competities, terwijl Feyenoord tot voor kort titelkandidaat was in de Eredivisie”.
Maar dankzij Advocaat is het dus toch nog voor een stukje goed gekomen, die dennenappel dus. Van Bronckhorst heeft hem daarvoor evenwel nooit de credits gegund. Dat zegt veel. Zo speelt er nog wel wat meer, maar daar kom ik liever later op terug. Deze blog wordt opmerkelijk gelezen, weliswaar selectief maar door meer en andere mensen dan dat je zo zou denken. Laat iedereen maar even doen en vinden wat-ie wil (dan doe ik dat ook 🙂 ).
Advocaat. Die zal nu dus wel de bondscoach worden. Dankzij technisch directrice Tante Hanny, die alweer de zoveelste bok heeft geschoten, in dit geval luisterend naar de naam Henk ten Cate. Opnieuw en onvoorstelbaar: hoe kunnen bepaalde mensen toch op bepaalde functies terechtkomen? Is iedereen echt helemaal maf geworden? De vraag stellen is hem ook hier, binnen de KNVB, beantwoorden. Daar gaat m’n opvolger voor Martin van Geel. Want Van Geel is nou typisch ook zo’n megavoorbeeld van de verkeerde – zeg maar gerust de foute – man op de verkeerde stoel, in het verkeerde stadion. Dat gebeurt vaker, zie mijn vraag van hiervoor. Maar jaar, na jaar, na jaar?
De winnende coach heeft altijd gelijk. Dus Van Bronckhorst is de juiste man voor Feyenoord. Gaat Feyenoord volgend seizoen volop de vruchten van plukken.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 