Het is 11 jaar geleden. Een verbouwing in Ierland. Tussendoor ben ik toen even bij de aannemer thuis geweest, die ik samen met zijn gezin inmiddels tot mijn “goede kennissen” mag rekenen. Zowel hun zoon als dochter zijn trouwens enkele jaren geleden geëmigreerd naar het Canadese Toronto, maar dat is voor jonge mensen in Ierland niets bijzonders. Die gaan.
Maar die eerste kennismaking met zijn zoon, elf jaar geleden dus, zal ik nooit vergeten. We zaten samen aan de keukentafel, zijn ouders waren weg en zijn (oudere) zus had op haar kamer wel andere dingen te doen dan te praten over voetbal. Want die kant ging het al heel snel op. Deze knaap wist meer van het internationale voetbal, en dus ook over de Nederlandse competitie dan ik. En ik volg het spelletje toch aardig, zeker destijds toen ik iedere zondagavond ook nog de vaderlandse competitie zat te bekijken.
Dus ik kwam uit Rotterdam? Onmiddellijk volgden de bijzonderheden van Excelsior. En het mooie, klassieke stadion van een vereniging als Sparta. Ik vertelde dat ik voor Feyenoord was, en hup, hij schetste de lange, historische geschiedenis van die club ‘op Zuid’. De Europese successen, ook de vele van Ajax. Hij wist er wel raad mee, met naam en toenaam. Opmerkelijk.
Die jongen van toen een jaar of twintig oud, is inmiddels bedrijfskundig afgestudeerd. In Toronto heeft hij verschillende banen, waaronder iets voor zichzelf in de social media-business. Onlangs sprak ik hem weer. Altijd een genoegen. Die verbluffende kennis en belangstelling heeft hij nog altijd. Niet alleen op voetbalgebied, maar ook met betrekking tot een paar andere sporten. En de internationale politiek. Hij luistert goed, heeft veel empathie en zijn abnormale honger naar kennis van de feiten is nog steeds niet gestild. Deze authentieke Ier met een dubbel paspoort, zit goed in zijn vel. Ik heb toen we elkaar weer even ontmoetten, meteen kunnen kennismaken met zijn charmante – en evenzeer intelligente – vriendin. Er is niets vreemds aan, ze staan midden in het moderne leven, maar die kennis van, en aansluitend ook zijn visie op bepaalde zaken maken hem buitengewoon onderscheidend.
Natuurlijk hebben we het ook weer even over Feyenoord gehad. Jaap Stam bijvoorbeeld. Hij heeft er weinig fiducie in dat de voormalige sterverdediger van ManUnited Feyenoord boven jan zal brengen. Geen creativiteit. Hij heeft hem bijvoorbeeld bij Reading in The Championship alleen in het eerste jaar wat aardige dingen zien doen, “maar Jaap Stam weet niet hoe hij de verbinding moet maken tussen verdedigen en aanvallen”.
“Hij is geen man van groot inzicht, die een wedstrijd kan laten kantelen.”
Kijkend naar het spel en dus de resultaten van Feyenoord in de Nederlandse competitie, vond ik dit wel een aardige analyse. Ik gun daarvoor mijn Ierse vriend hier en nu de credits. En ik vraag me af in hoeverre destijds Van Geel, toen hij nog aan de knoppen op Zuid zat te draaien, ook zo heeft gekeken naar prestaties, performance en uiteindelijk het onvermijdelijke ontslag van de door hem nieuw aangetrokken trainer. Had hij – en hadden ze daar – ook zo’n analyse van de feiten in huis? Of is het gewoon iets van die en die is vrij, “er komt wel iemand binnen”, hij lijkt me wel een aardige vent en laten we hem dus maar nemen?
Ik ben er bang voor, kijkend naar de stand op de ranglijst.
Aan de andere kant vind ik zelf dat Feyenoord het in de Europese wedstrijden tot nu toe niet onaardig doet. Stam heeft een prima selectie tot zijn beschikking, denk ik, en als Leroy Fer heel blijft is er een potentiële nieuwe leider opgestaan. Heel belangrijk. Edgar Miguel Ié lijkt zich te ontpoppen als een tropische verrassing met allure. Nog een paar van dat soort wedstrijden, en Feyenoord heeft de nieuwe Franz Beckenbauer in huis. Snel inlijven die gozer. Met een fitte Nicolai Jørgensen voorin en een stabiele Kenneth Vermeer op de doellijn is er zo een kampioenswaardige as ontstaan.
Alle lof voor het nieuwe, technische beleid.
Dat mogen ze in de Kuip niet laten bederven door Jaap Stam. Zie de nuchtere analyse uit het half-Ierse Toronto. De nieuwe trainer kan inmiddels als een erfenis van ‘oud beleid’ worden beschouwd. Blijft Japie punten verspelen, neem dan ook daar snel afstand van.
Trouwens, hij was het met me eens. Martin Jol, “die heeft het bij Tottenham onder moeilijke omstandigheden heel goed gedaan”.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 