Kort na de verkiezingen in Amerika heb ik op deze plek mijn twijfel uitgesproken dat het allemaal goed zou komen voor Joe Biden. Natuurlijk, hij is ook “mijn” kandidaat, deze halve Ier. Maar in een interview met Twan Huys voor Nieuwsuur, wist Anthony Scaramucci mij de stuipen op het lijf te jagen.
En verdomd, het is precies zo gelopen. Trump heeft die uiterst dubieuze kaart inderdaad getrokken – goed gezien, Anthony – , maar opnieuw verloren.
Want gelukkig heeft Aaron Van Langevelde in Michigan een spaak in het wiel van Trump gestoken, door te verwijzen naar de Grondwet en John Adams, nota bene één van de Founding Fathers en in die zin een ver familielid van deze Van Langevelde, die voor even mijn held is. Het gaat in dit land niet om trouw aan, of het volgen van één of meerdere personen, maar om de wet. Zo, die zit. Pennsylvania is vandaag op identieke wijze gevolgd, door officieel de uitslag te certificeren. Biden wint, Trump verliest.
Het is geen toeval dat vrijwel direct daarna Trump opdracht gaf om medewerking te verlenen aan een zo soepel mogelijke transitie. Maar zijn verlies toegeven? Forget it!

Trump werkt aan zijn toekomst. Hij kan niet verliezen, heb ik ook al eerder hier opgeschreven. Op zijn manier zal hij met opgeheven hoofd het Witte Huis verlaten, want de kiezer heeft zich voor hém uitgesproken en door vuile trucjes zit ‘the Irishman’ nu in The Oval Office. Daar kan hij straks mooi mee scoren met zijn nieuwe speeltje: Trump TV. Dat zal a pain in the ass worden voor de nieuwe regering, mede door waarschijnlijk een Republikeinse meerderheid in de Senaat. En enkele tientallen miljoenen Amerikanen die daadwerkelijk en nog altijd geloven dat hun Trump heeft gewonnen, en dat de verkiezingen dus door de Democraten zijn gestolen.
Biden wil corona aanpakken. Natuurlijk. Volgens Team Trump en die tientallen miljoenen burgers, is er weinig tot niets aan de hand. Allemaal fake news. Voor zorgwerkers in de overbelaste, Amerikaanse ziekenhuizen is dit gekmakend. Via sociale media delen ze berichten hoe ze na weer een dubbele dienst vol stervende patiënten, ’s avonds naar huis rijden en rijen zien staan voor de kroegen. Of hoe mensen blijven ontkennen dat het coronavirus hen zo ziek maakt, terwijl ze al op de intensive-careafdeling liggen. Het was volgens de president immers ‘maar een griepje’, zo lees ik in NRC.
Over zulke patiënten in ontkenning deelde Jodi Doering, een IC-verpleegster uit het plattelandsgehucht Woonsocket in South Dakota, op haar vrije zondagavond een veelgelezen draadje op Twitter.
Er zijn er die naar je schreeuwen dat ze een magisch medicijn willen en dat Joe Biden de VS te gronde gaat richten. En dat terwijl ze aan 100 procent beademing liggen. Ze zeggen dat er een andere reden moet zijn dat ze zo ziek zijn. Ze schelden je uit en vragen je waarom je al dat ‘spul’ draagt, want ze hebben geen Covid want dat is niet echt. Ja, dit gebeurt echt. En ik kan niet ophouden aan ze te denken. Deze mensen denken echt dat het hen niet overkomt. En ze stoppen pas naar je te schreeuwen als ze geïntubeerd worden. Het is als een verdomde horrorfilm die nooit ophoudt. […] Je gaat gewoon terug en doet het allemaal opnieuw.
Send in the Psychs. Niet alleen Trump is met gemak een psychiatrisch afstudeerproject. Of Rudy Giuliani, ooit toch zo gevierd als burgemeester van New York ten tijde van ‘9/11’. In een zeldzaam goed achtergrondverhaal van vandaag in het AD, wordt de persoonlijkheid van Giuliani afgepeld door Karlijn van Houwelingen en Bob van Huët. Zijn zwetende hoofd met uitlopende haarverf is letterlijk en figuurlijk illustratief. Ik kijk nu al uit naar de speelfilms over dit hele proces. De verkiezingen, de periode-Trump, de verkiezingen daarna en de Grote Ontkenning. ‘All the President’s Men’ verdient een waardige opvolger. Wie Giuliani moet gaan spelen, weet ik nog niet. Maar het lijkt me duidelijk dat Alec Baldwin zijn eerste Oscar® (voor beste mannelijke hoofdrol) in de wacht zal gaan slepen. Ik kan eigenlijk niet wachten.
Maar voor nu ben ik klaar met The Donald. Het werd tijd ook.