Eigenlijk wilde ik hier en nu een stukje schrijven over Lissabon. Een meer dan zomaar boeiend uitstapje, een lang weekeinde en net terug, want zoveel dingen die mij zijn opgevallen. Waarom woon ik toch (nog) in dit land? Een blog waard. Maar Woutertje heeft de actualiteit, die gaat nu even voor. “Lissabon” houdt u dus van mij tegoed.
Nu dus even Woutertje Bos. Die een mooi vervolg aan zijn carrière breidt. Ik misgun niemand iets, maar ik wil er wel even bij stilstaan.
Bij een man, nou ja, een kereltje
- dat dit land in arrenmoede heeft achtergelaten,
- dat zijn kiezers keihard in de steek laat,
- dat de “accountability” voor zijn zeer ingrijpende daden in publieke dienst willens en wetens ontloopt,
- dat toezeggingen en afspraken met voeten treedt,
- dat een meeslepende toekomstvisie ontluisterend ontbeert en
- dat geen verstand van mensen heeft.
“Ik wil de premier van dit land worden, dat zoveel beter kan en ook zoveel beter verdient”, zoiets riep hij immers nog maar twee weken voordat hij aan zijn stutten trok. Ik denk waarachtig dat er ook toen werkelijk geen gedachte achter zat, dus dat hij destijds echt nog niet wist dat hij zou gaan kappen. Ook dat zicht op zelfs zijn eigen functioneren en zijn eigen loopbaan dicht ik hem niet toe. In die zin dus toch zoiets als een zondagskind. Het overkomt hem.
Zoals nu zomaar “consultant” bij KPMG, voor een bedrag van een slordige EUR 100.000,- per dag op jaarbasis. Ik herhaal dat ik niemand iets misgun. Verbaas je slechts, zegt Milia immers altijd. OK, dat doe ik dan maar. Oftewel hoe iemand met zo’n staat van dienst 😦 en zulk onbetrouwbaar gedrag, zo’n functie kan krijgen. Zegt veel over hoe de maatschappij in elkaar zit. Hoe het “werkt”. Het old boys network, zeg maar.
Heeft als Minister van Financiën aangetoond geen inzicht in de werking van, en het menselijk gedrag binnen de financiële wereld te hebben en heeft zich zelf(s) daar ook herhaaldelijk openlijk over uitgesproken. Die bonussen bijvoorbeeld, dat kon hij ook niet helpen, niet voorzien, niet tegenhouden. Allemaal belastinggeld. Die hoge inkomens moesten aangepakt worden, ik herinner me nog heel goed zijn frontale aanval op Balkenende bij de voorlaatste Tweede Kamerverkiezingen. In RTL-zendtijd, onder regie van de als altijd uitstekende presentator Frits Wester.
En nu dus honderdduizend euro per dag per jaar. Met ongetwijfeld op tijd thuis, want voor het slapen gaan wil hij nog even een verhaaltje voorlezen bij zijn kinderen. Verhalen genoeg, dit Woutertje. Hij verzint ze ter plekke, heeft het draaien uitgevonden. Geen verrassing, immers: mensen zijn onvoorstelbaar consequent (de Wet van Westphal). Dus we moeten niet zeuren.
Woutertje zal trouwens wel een andere garderobe moeten aanschaffen. Want zo’n in de hondenurine gespoeld hemd dat hij zo vaak als minister droeg, dat kan natuurlijk niet als “consultant”. En de stropdas zal weer om gaan. Staat hem ook veel beter, trouwens. Hoe voorspelbaar kan het leven toch zijn.
Toch zit me nog iets dwars. Wie betaalt die overbekende, torenhoge declaraties voor het adviseren van de overheid? Want vooral dat gaat-ie (natuurlijk) doen. En wanneer gaan we dat declaratiegedrag, intern en extern nu eens echt aanpakken? Als regering het ene zeggen en volledig het andere doen, gaat “Rutte/Verhagen I” dat voortzetten of zal ook daar een wending te zien zijn? Ook daar een tot hier en niet verder?
Ben en blijf zeer benieuwd. En wordt dus vervolgd.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 