Zit je even rustig wat zaken bij te werken op je zaterdagmiddag, kijk je ondertussen ook even naar die superefficiënte, onovertroffen Teletekstbrowser van de NOS op internet en kun je meteen naar je huiskamer rennen om de televisie aan te zetten. Live, een persconferentie van Watt en Half Watt. Maar er is weinig slapstick te zien en er valt nog minder te lachen met deze Rutte en Verhagen.
Het is natuurlijk vreselijk wat er gebeurt, maar bij nader inzien, als de eerste emoties en dus de woede en verrassing zijn weggeëbd, misschien toch ook wel niet. Dit in feite nu dus gevallen kabinet, bleek immers al heel snel een ongewenst kindje te zijn. Een koekoeksjong waar niemand meer van hield. Een politieke constructie die al na een paar dagen hevig begon te roesten en de laatste maanden zo verrot bleek te zijn, dat er letterlijk en figuurlijk geen houden meer aan was. Broddelwerk, geknoei. Dat gold natuurlijk ook voor de afgelopen maanden tijdens het “Cathuisoverleg”. Politici die gaan kijken hoe je een land financieel/economisch weer op de rails krijgt. Op die manier heb je bij de start natuurlijk al een mislukking.
Maar Geert Wilders floreert. Die man voelt zich helemaal op zijn plaats bij dit soort scenario’s. De Grote en Onverslaanbare Debater. Een kwartiertje na Rutte en Verhagen kwam hij elders de trap af, met een dikke rij journalisten die daar voor hem stond te dringen. Dan is hij op zijn best. Je zou hem nog bijna gaan geloven ook. Oftewel: de enorme macht van een super-communicator. Ouden van dagen pakken in hun portemonnee, de bureaucraten van Brussel. Als je niet oppast, gaat het er in als Limburgse vlaai.
Ondertussen loopt het tekort van de schatkist per dag op met 90 mio, vertelde Rutte tussen neus en lippen. Dat is dus EUR 90.000.000,00. Per dag, zeven dagen in de week. Met zeven weken Catshuisoverleg is dat, pak ‘m beet, inmiddels EUR 4.410.000.000,00. Ondertussen houd ik mijn mobiel-internetverbruik scherp in de gaten, want alles boven mijn limiet kost me 15 cent per MB.
Eindelijk, nu kunnen Drammerik Samsom en Marianne Thieme dagen en weken en misschien wel maanden gaan lopen vertellen wat er moet gebeuren. Houd u daarbij die -/- EUR 90.000.000,00 in gedachten. Iedere dag maar weer. Praten, moddergooien, twitteren, mopperen, roepen, overleggen, kletsen, vliegen afvangen, zeuren, klagen, dreigen, terugtrekken, aanschuiven en opnieuw beginnen. Wat ontbreekt er in dit rijtje? Er is maar één antwoord op die vraag mogelijk: het werkwoord ‘regeren’. En de prijs die we daarvoor betalen is dus fenomenaal.
Een nieuwe meerderheidsregering in de huidige politieke verhoudingen is niet te vormen. Ook al schrijven ze nog drie verkiezingen uit. Drammerik wil niet en Mark kan niet. Of er komt alweer zo’n gedrocht. (Ik sluit niets uit.) Maar op 22 februari 2010 heb ik hier al geschreven wat de oplossing is: een zakenkabinet. Het kan niet anders. Vanwege de politieke verdeeldheid, vanwege de centjes, vanwege de economie, vanwege de kennis of juist het gebrek daaraan, vanwege de maatschappij, vanwege de werkgevers, vanwege de werknemers, vanwege de zieken, de zwakken, de misselijken en de ouderen. Vanwege alles en iedereen.
Ik huil om een Mario Monti, en die heet: een Hans Wijers.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 