Vorige week: Barcelona verliest gewoon van Chelsea. Na twee overigens heerlijke wedstrijden zijn de godenzonen dus uitgeschakeld. Kijk, dat is wat mij oplucht. Want goden en hun zonen bestaan niet op deze wereld. En het begon me steeds meer te vervelen, al dat gelul in de studio over Messi en zo. No nonsense, alstublieft. Dat duurt het langst.
Voor de wedstrijd:
“Ja, maar, Barcelona, dat kan toch voetballen zeg… Eigenlijk zijn ze onverslaanbaar, en dan die Messi! Nou, wat dacht je van Xavi… Er is gewoon geen wapen voor te vinden, blah, blah, blah. En nog een keer: blah, blah, blah… Ho, stop, ik zie dat ze het veld opkomen, we gaan naar de verslaggever van dienst in het stadion…”
In de rust:
“Oh, die Messi! Geweldig, prachtig, voetbal van een andere planeet. Nou, die Guardiola heeft het toch wel heel goed voor elkaar, die slaagt erin om een elftal te maken dat werkelijk onverslaanbaar is. Ja, precies, ik bedoel… dat is nou precies wat ik bedoel. Er is gewoon niet tegen te spelen. Dat maakt het voor iedere tegenstander heel erg moeilijk, blah blah, blah. Ik zie dat ze het veld weer opkomen, we schakelen snel over en dan spreken we elkaar na de wedstrijd weer. Het is duidelijk dat Barcelona dit wel zal gaan afmaken, toch…?”
Na de wedstrijd:
“Oh, tjonge jonge, wat is dat Barcelona toch geweldig! Gewoon niet tegen te voetballen. Heb je Messi gezien, hoe die dat doet? Oh, oh, oh, daar noem je iemand op. Messi!! Die komt gewoon van een andere planeet. Niet af te stoppen, maar dat geldt eigenlijk voor heel Barcelona, want we mogen niemand te kort doen. Blah, blah, blah… Wat zijn ze toch goed. Als je ziet hoe zo’n Pepe invalt. Ja, en dan die Fabregas! Gewoon onverslaanbaar, niet te bespelen, maakt iedere tegenstander gek. Nou ja, ik bedoel, verzin daar maar een tactiek tegen. Dat kun je toch gewoon niet verzinnen. Dit is zo vreselijk goed, blah, blah, blah.”
Kijk, dat is dus gelul van een andere planeet. Daar word ik ziek van. Kon het niet meer aanhoren. Daarom ben ik zo blij dat dat werkelijk onverslaanbare en door God persoonlijk geselecteerde Barcelona, binnen een week twee hoofdprijzen misloopt door gewoon, ja, gewoon, te verliezen. Nogmaals: goden en hun zonen bestaan niet op dit ondermaanse. Geldt voor religie en (dus) ook voor voetbal. Barcelona kent, heel simpel, een verloren seizoen. Punt.
Gelukkig maar, want het zijn allemaal toch net mensen.
En Messi? Volledig afgeschminkt als godenzoon. Kan dus ook gewoon verliezen, agressief en nurks worden, vervelende overtredingen maken en zich vastlopen “in de zestien”. Goddank, ik hoef mijn wereldbeeld niet bij te stellen.
Tot besluit: kunnen we die kenners in de studio niet (ook) gewoon wegbezuinigen? Past helemaal in de tijdgeest en het geeft daarnaast rust. Liever een wasmiddelenreclame dan een Ron Jans, die niets beters weet te bedenken dan het bewieroken van Lionel Messi.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 