Nee, ze hoeven daar in Eindhoven geen kampioen te worden, zeggen ze. Er is plaatsing afgedwongen voor kwalificatie voor de Champions League, waar iedere zichzelf respecterende voetbalclub in de hoogste divisie van ieder land in Europa van droomt, of het nou Arsenal, Legia Warschau, Porto, Anderlecht, Paris Saint Germain, Celtic of FC Kopenhagen is, maar och, “dat gaat toch nergens over”. Is de houding op de Herdgang. Op niveau een toontje meeblazen? Ben je gek, niet nodig. Jongeren inpassen. Niks “presteren, het beste uit jezelf halen”. Ik hoor er niets meer over in het Eindhovense. Als we maar niet degraderen, lijkt de minimale eis.
“Alle ballen op Cocu.” Hoe haal je de druk weg, zullen ze daar wel denken. Wat een rare wereld is het/dat toch. Totdat er vier keer op rij wordt verloren.
Hoe kun je als tweede, en misschien wel als eerste club van het land dat ambitieprofiel neerzetten? Bij de introductie van een nieuwe trainer. Nieuw elan. Hmm. Een vent zonder enige ervaring. Iemand bij wie ik me vorig seizoen, toen hij even aan het interimmen was in die positie, al afvroeg of hij niet nóg dieper zijn handen in zijn broekzakken kon stoppen. Misschien kunnen ze de maatkleding daar uitvoeren met extra diepe zakken voor PC, want hij weet er anders geen raad mee. Graven, graven, graven. Daar ga je dus vanzelf een beetje gebogen door staan. Hoezo, last wegnemen? Hij bedankte toen voor de eer, terecht en professioneel. Dat meen ik oprecht. Maar ik geloof er helemaal niets van dat hij er nu wél klaar voor is.
Flair, guts, ambitie. Bepaaldelijk een bord voor je kop. Persoonlijkheid, dus charisma en uitstraling. Ja, Pep Guardiola had ook geen ervaring toen hij aan zijn prachtklus – met extreem succes – bij Barcelona begon. Maar al dat andere heeft hij wel. Hij stond dus zelden met beide handen in zijn zakken langs de lijn, en al zeker niet zo diep weggeborgen als Phillip Cocu dat kan.
Cocu, een briljante voetballer. Kapitein op het veld. Maar ze maken in Eindhoven een klassieke fout: de beste verkoper is zelden of nooit een goede verkoopmanager. Ik had een scenario in gedachten met Bert van Marwijk, waardoor schoonzoon Van Bommel er nog een jaartje aan vast zou plakken. “Om de cirkel rond te maken.” Met Cocu in de luwte, hij was immers eerder al vier jaar assistent van Van Marwijk geweest. Die twee kunnen goed met elkaar. Of, nog beter voor zijn ontwikkeling, een paar jaar ervaring opdoen bij een Heracles, of desnoods Vitesse, waar hij tenslotte al eens eerder is doorgebroken.
Maar dit is niet goed voor Cocu en niet goed voor PSV. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er zekere toezeggingen zijn gedaan waar men om bepaalde redenen niet op wil, of kan terugkomen. Want Van Marwijk stond volgens mij in de coulissen te wachten. En Mark van Bommel had zich (dus) ook een ander afscheid voorgesteld.
Klassieke fouten. Zeker de voetbalwereld, waar de proleten regeren, grossiert er in. Zo gaat een terugkeer op het oude nest zelden goed. Dat weet iedereen. Maar wat doen ze in Enschede? Ze halen Steve McLaren terug. Don’t say more. Dick Advocaat bij PSV. Ook dat is inmiddels geschiedenis. Leo Beenhakker in de Kuip. Al langer geleden, maar het werkte maar eenmaal. En straks misschien wel weer Jose Mourinho, mijn geliefde special one, terug bij Chelsea. Zijn team, min of meer, was zó goed doordacht dat ze een paar uur geleden opnieuw een Europese beker hebben gewonnen. Het format van Mourinho, hoe je het ook wendt of keert. Nou, dan kun je wat, met de honderden miljoenen van Abramovich in de rug (zou het misschien zo zijn dat Cocu al dat geld in zíjn zakken aan het zoeken was?).
Maar ook als dat gebeurt, Mourinho terug op Stamford Bridge, zal opnieuw blijken dat de verwachtingen te hoog zijn en dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie bieden voor nieuw succes. Integendeel. Dus als de Britse Daily Mail gelijk krijgt met zijn voorspelling – en dus inderdaad heel goed is ingevoerd – , zou boven dit stukje ook kunnen staan: Haalt Mourinho de kerst?
In die zin verkeert Cocu in goed gezelschap. Maar hij dissoneert wel, en dat is nou precies wat ik bedoel.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 