Nog vier nachtjes slapen en dan is het zover. De voetbalfinale om de beker “met de grote oren” (waar is Leo Beenhakker toch gebleven?), oftewel finale Champions League. Bayern München vs. Borussia Dortmund. Twee Duitse ploegen, en dat is helemaal niet zo toevallig. Goed beleid, financieel gezond en een goede mix van opleiden, kopen en doorselecteren. Heel erg Duits.
Het is ook niet zo toevallig dat Duitsland op heel veel terreinen en in zoveel verschillende disciplines de Europese kar trekt. Dat gaat veel verder dan het voetbalspelletje. Dat heeft veel, zo niet alles te maken met instelling, attitude. Een winnaarsmentaliteit, doorgaan totdat het laatste fluitsignaal heeft geklonken. Het is ook niet zo toevallig dat Duitse teams – veel vaker dan gemiddeld – hun overwinning veilig stellen in de “dying seconds”. Want tjonge, wat kunnen ze daar toch vreselijk hard werken met dat ene doel voor ogen: winnen.
Sport, economie, bedrijfsleven en dus maatschappij. Het is allemaal zo verweven.
Het is ook niet zo toevallig dat ik om bepaalde redenen graag in Duitsland ben, bijvoorbeeld in vergelijking met Ierland, Frankrijk, Engeland of Spanje. (Ik laat Nederland bewust maar even achterwege.) Ik hoef daar gelukkig niet te werken, maar ik bedoel als reiziger, recreant, toeschouwer… Ga gewoon eens ergens uit eten, het is doorgaans goed tot prima. De prijs/kwaliteitsverhouding klopt. Het is er netjes en correct. Schoon. Opgeruimd. Ik durf het toilet te bezoeken.
Terug naar die voetbalteams. Niks alles bij elkaar kopen uit alle mogelijke verre en vreemde landen. Dan neem je ook die cultuur mee, dat is hoe dan ook een stuk maatschappelijke geschiedenis en achtergrond. Dat zie je terug in de spelopvatting en in ander gedrag, in en om het veld. Dan wordt er net niet op die verre, scherpe pass gelopen, want daar word je maar moe van. Kopjes naar beneden bij een achterstand, schoudertjes omlaag. Wegblijven van de training. Niet op tijd (terug) zijn. Getoonde frustratie als het niet meezit, met dus onbegrijpelijke overtredingen en doodschoppen rond de middenlijn. Vechten en ruziemaken, schelden, onfatsoen. Hoezo, “respect”? Wie bewijst dat aan wie? Hoe zijn die rollen verdeeld? Nee, het is allemaal niet zo toevallig.
Wat minder ernstig tot besluit. Ik hoop dat “die Borussen” winnen. Want bij dat soort wedstrijden heb ik een favoriet nodig om er meer van te kunnen genieten. De underdog contra het grote geld, de grootste patsers – want die heb je ook, en soms zelfs vooral in Duitsland :-). Dus FC Hollywood verslaan. Lijkt me leuk.
En ik hoop dat Jürgen Klopp dan naar Real Madrid gaat. Het is meer dan interessant om te zien hoe hij bij zo’n instituut gaat renderen. Chelsea had ik een betere keus gevonden, die twee passen bij elkaar. Chelsea en Klopp. Maar ik vrees – zie elders op deze site – dat Mourinho landt op het oude nest, om er vervolgens rap doorheen te zakken. Oh, ik hoor dat Carlo Ancelotti van PSG naar Real gaat. Nou, dan moet Klopp toch maar naar de Premier League. Manchester City! Huh, dat wordt Manuel Pellegrini, die van Malaga overkomt en meteen maar Pepe meeneemt uit Spanje, zeggen ze. Die carrousel van rondzingende namen. I love it…
Maar Jürgen Klopp had naar Chelsea gemoeten, zeg ik als kenner. (Het kan nog.)
Ton Westphal + No Nonsense ++ 