PATHETISCH

Zie ze daar toch staan, met van links naar rechts de naar eigen zeggen belangrijkste mensen van de wereld: Jose Manuel Barroso, Shinzo Abe, Angela Merkel, Vladimir Poetin, David Cameron, Barack Obama, Francois Hollande, Stephen Harper (Canada), Enrico Letta en – last but not least (sic) – Herman Van Rompuy.

De zelfbenoemde leiders van de wereld. Ik kan er zelf trouwens maar één ontdekken. Akkoord, er zijn überhaupt niet méér echte wereldleiders te vinden dan die ene, maar toch. Om je zo te afficheren als de Grote Acht, ik vind het pathetisch. De P8.

Lekker ontspannen met elkaar op de foto, dat is goed te zien. Dan kun je twintig stropdassen afdoen en je boord nog een extra los knoopje gunnen, maar het werkt allemaal niet. Op dit niveau. Trouwens, ik zou willen dat Merkel ook eens een extra knopje los zou doen, ons een blikje wil gunnen op haar wervelende borstpartij. In haar geval zonder haartjes, maar dat maakt het juist extra pikant. De omgekeerde wereld. Dat past wel bij de G8.

Een bijeenkomst die vreselijk veel geld verslindt, zo mogelijk nog veel meer energie kost en stress veroorzaakt bij de politie- en bewakingsdiensten van de halve wereld. Om niks. Want er komt toch niks uit. Het gezelschap slaat ook helemaal nergens op. Pak nou zo’n Barroso. Waarom heeft zo’n man überhaupt zoveel bewaking nodig? Wat gaat er politiek/maatschappelijk aan verloren als hij er niet meer zou zijn? Die Barroso is een typisch product van de ambtenarij, een man die ik werkelijk nog nooit op een zinvolle uitspraak heb kunnen betrappen. Een parasiet van de bureaucratie, dat is nog het meest vriendelijke dat ik van hem kan zeggen. Als de werkeloosheid in de EU te hoog is, zegt hij dat we iets aan de werkeloosheid moeten doen. Joh!

En dan zo’n Van Rompuy! Wat een aanfluiting. Hij spreekt zo leuk z’n talen, maar verder brengt hij niks. Europa en niks, het zijn synoniemen geworden. Oh ja, hij heeft meer volgers op Twitter dan onze eigen Brusselse Neelie. Over verdiensten gesproken. Doorbraken in Europa en briljante oplossingen. Niks.

Dan staat daar ook nog de grootste crimineel van Rusland bij. Een man bij wie ik nog niet in hetzelfde land zou willen of durven te zijn, laat staan dat ik naast hem op de foto ga. Maar het gebeurt wel, bij de P8.

Grote afwezige is natuurlijk China. Het land zonder welk die hele P8 allang was omgevallen. China financiert de westerse wereld, maar dat willen we natuurlijk niet weten. Azië hoort er met uitzondering van Japan, dat ook al vele jaren niet weet hoe het uit de crisis moet komen en zich nu angstvallig dan maar vasthoudt aan ‘Abenomics’, nog altijd niet bij. Leren, verbeteren en aanpassen. Het zijn hele lastige werkwoorden, ook op dit niveau. Cultuur noemde ik het onlangs. Ook goed.

Maar ik wil heel positief afsluiten. Want ja, er is hoop. Niet iedereen is dom of slecht. Barack Obama gooide er afgelopen week in Belfast een toespraak uit, waar de direct betrokkenen, de mensen in het ook door mij zo geliefde Ierland, ‘the emerald Isle’, met open mond en doodstil naar hebben staan en zitten luisteren. Zo ongeveer uit zijn hoofd, zo vreselijk goed geïnformeerd, zo inspirerend en zo to the point. Gelooft u mij, dat is dat half uurtje YouTube hieronder meer dan waard. Dat hij opnieuw als voorbeeld moge dienen voor andere mensen, in vergelijkbare functies, in andere landen. Ze bestaan dus nog, politici die weten hoe het zit.

Dat maakt zo’n G8, nota bene bij mij om de hoek in Enniskillen, toch nog de moeite waard. Want die kwaliteit van sprekers komt hier niet wekelijks voorbij. Hij was dus ook de enige.