Ja, ik heb zomaar een keer een week overgeslagen. Even geen blogje eruit. Dat komt omdat ik het idee had om een stukje over “Griekenland” te schrijven. Komt morgen wel, dacht ik dan. Maar toen hoefde het niet meer, omdat mijn hele betoog al achterhaald leek. Mosterd na de maaltijd, in dit geval dus een Moussaka. Datzelfde proces heeft een paar keer plaatsgevonden, in de afgelopen twee weken. En om dan bijvoorbeeld iets over een verbouwinkje van 59 miljoen in Den Haag te schrijven, mwah… Het is allemaal zo afgezaagd, omdat iedereen al weet dat die dingen in die kringen gebeuren.
Dat laat me wel mijmeren over de enorme goodwill die koning Willy had kunnen creëren, zelfs bij mensen als ik, door dat monstrueuze bedrag ‘onder de gegeven omstandigheden in mijn koninkrijk en daarbuiten’ zelfs maar te halveren. Maar nee, ook daar blijven ze consequent. De Wet van Westphal.
Dat is hetzelfde als met het “Njet!” van Jesse Klaver in de richting van het belastingplan. We leven evident in een mediacratie, OVER JESSE KLAVER. Of, langer dan drie jaar geleden: HET HOUDT MAAR NIET OP. Niet gehinderd door enige kennis, we roepen maar wat om aandacht te krijgen. En het werkt nog ook, heel goed zelfs. We trappen er in, het is de tijdgeest. Niet nadenken, maar volgen. Liken en sharen.
Het weerhoudt me af en toe om te bloggen. Laat maar, denk ik dan.
Maar ik kan mijn gedachte stukje over Griekenland nog steeds kwijt. Want ik wilde schrijven dat u zich niet druk hoeft te maken over een Grexit, over financiële waarden, over wat er allemaal gebeurt als, over een deadline die geen deadline is. Enzovoort, enzovoort. Wat dat aan aandacht, tijd en energie scheelt! Dat was mijn punt. En dat is na ongeveer twee weken “Griekenland” nog steeds mijn punt.
Die hele Griekse kwestie zal worden gepamperd (ik dacht dus dat dat al lang als zodanig zou zijn geconcretiseerd). Maakt niet uit wat Alexis Tsipras en Yanis Varoufakis doen of zeggen. Griekenland blijft erbij, koste wat het kost. Als je dat weet, dan kun je die hele optocht van economen, politici, journalisten, wetenschappers, historici en andere al dan niet zelfbenoemde kenners met gemak aan je voorbij laten gaan. Het doet er niet toe wat ze zeggen, wat ze denken, wat ze voorspellen en waar ze je bang voor maken of juist voor trachten te behoeden. Griekenland blijft erbij. Het is een ABC’tje dat rust geeft. Kun je iets anders, en vooral: iets leukers gaan doen. Een reisje maken, een boek lezen, in de tuin werken, een dagje naar zee… Griekenland blijft gefinancierd worden. Door u en door mij, door Europa en de wereld.
Wat dat betreft vind ik de tactiek van die Tsipras en Varoufakis briljant. Ik had in hun positie ook voor een referendum gekozen. Het hing wat mij betreft dus al in de lucht, en wat dat aangaat ben ik natuurlijk wél een paar dagen te laat. Maar goed. Dat soort onderhandelaars zou ieder land zich wensen. Ze maken bifteki van hun naïeve Europese counterparts, aangevuld met die ijdeltuit van een Christine Lagarde. Kijk, dat bezorgt me dan wel weer een glimlach. Houd ik van.
Dan nog een korte blik op een andere toekomst, maar van hetzelfde laken een pak. Oftewel, besteed geen tijd aan, cq maak je niet druk om dingen die je al lang kunt weten. Je hoeft het niet te volgen, want het kent een zekere uitkomst. De toekomst heeft een loop die je vanuit de geschiedenis kunt voorspellen. Haarfijn. Jeb Bush wordt de 45ste president van de Verenigde Staten.
Wordt vervolgd (toch 🙂 ).
Ton Westphal + No Nonsense ++ 