KOESTER HET TEGENGELUID II

Ik was nog niet klaar met deel I. Daarom hier gewoon maar even verder.

Want hadden we het al gehad over die drie dames die namens “de vluchtelingen in Nederland” aan de tafel van Pauw even demonstreerden, in communicatie en uiterlijk vertoon, hoe goed of die mensen het allemaal wel niet doen? Over tendentieuze journalistiek gesproken. Nee, ik ben nog niet klaar. Goeie meiden, met een missie. Hand picked by Jeroen himself. Prima, alle lof. Ik meen het. Maar die staan natuurlijk niet model voor de grote groepen mensen die hier om welke reden dan ook uit een ver en soms onveilig oord zijn aangekomen. Had ook eens een paar voorbeelden aan tafel gevraagd van de mislukking die op de loer ligt.

Er zijn zoveel méér mensen die zich, vaak willens en wetens, niet aanpassen, die na jaren nog altijd de taal niet spreken, die zich uitsluitend manifesteren binnen hun eigen cultuur, die terugvallen in de criminaliteit (letterlijk de onderwereld), die helemaal niet integreren… We mogen en zullen niet generaliseren, maar aan de andere kant: stel het toch ook niet altijd zo rooskleurig voor. Bedek het zo gevoelige onderwerp niet altijd met een roze deken. Doe normaal. Wees realistisch. Pas op voor die infantiele naïviteit. Presenteer de juiste informatie, van alle kanten.

Dus, wat is eigenlijk “te lang” in dit geval? Wanneer ben je klaar? Hoeveel aandacht mag je vragen voor bedreiging, (on-)begrip, de werkelijkheid? Want ik heb het nog niet eens gehad over – godbetert – Katja Schuurman, die als cultureel antropoloog gezellig wat fotootjes doornam in een of ander AZC, waar ze overigens niet naar binnen mocht. Hoe schattig kan het zijn? Hoe probeer je iets in een ander daglicht te stellen? Hoe verkoop je een ernstig megaprobleem?

Maar toen kwam Nieuwsuur. Er zijn meer landen in Europa dan het Duitsland van Angela Merkel, inmiddels niets minder dan de reïncarnatie van Moeder Theresa (ze komt er nog wel achter), en het Nederland van Filemon Wesselink. Bijvoorbeeld Slowakije. Daar staan ze nu eens niet op de voorste rij voor de camera. Zie ons. Ze willen daar wel helpen, “maar hoe ondankbaar zijn die gasten nu helemaal?” Ze krijgen eten en drinken dat ze weigeren, ze gooien het op straat. Wat is de kwaliteit die ze verlangen? Die Slowaak is zo gek nog niet, die denkt na. En dan heeft hij het nog niet eens over de beschikbaarheid van snel internet gehad, want dat is in een land als Slowakije helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ook EU.

Trouwens, Servië. Is IS daar ook al actief? Word je daar zomaar vermoord? Mag en kun je daar niet met je gezin leven?

Of Denemarken, toch ook niet een land dat als fascistoïde in de geschiedenisboeken staat. Duizenden “vluchtelingen”. Mogen we die misschien registreren? Weten wie er waar het land binnenkomt? Anders kunnen we toch net zo goed alle veiligheids- en douanediensten wel opheffen, ook op het vliegveld van Kopenhagen en in de zeehavens van Esbjerg en Frederikshavn. Youp van ’t Hek zal hier wel niets van begrijpen, maar daar heeft hij zo zijn eigen redenen voor.

Nou, de trein was te klein. Vechten, stenen gooien als ze eruit zijn. Schreeuwen. Protesteren. “We willen naar Zweden!”. At your service. Niet (te) houden, doorrijden. Europa op z’n kop.

In Zweden aangekomen valt het ook tegen. Want daar staan omgebouwde containers in de bossen, maar wel met alles er in en er op. Sanitair, klimaatbeheersing. En zonder enige twijfel: wifi. Maar ze willen in de stad, vinden het te stil in het bos. Laten die wouden nu net zo kenmerkend zijn voor het Zweedse land. Maar goed, ze kennen daar wel de hoogste uitkering.

Maar nu is het niet alleen “lang” geworden, ook nog laat. Dat komt omdat ik tussendoor nog even de film Zwartboek wilde terugzien, die werd uitgezonden bij NPO 3. Jawel, het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog. Toen waren zo ongeveer alle joden al afgevoerd uit dit land (…). Wat zouden die blij en gelukkig zijn geweest als ze in Hongarije hadden mogen uitstappen, of in Denemarken waren uitgekomen.

Slachtoffers, vluchtelingen en zoekers van asiel of iets anders. Zeg het maar. Maar loop alsjeblieft nergens achter aan. Blijf zelf nadenken. En durf voor je mening uit te komen, ook al is die tegendraads. Word nooit een schaap in de kudde. Houd vast aan je autonomie. Misschien zullen al die nieuwelingen in Europa daar nog wel het meeste aan moeten wennen, want zelfs Duitsers en Nederlanders hebben er al de grootste moeite mee.