KOESTER HET TEGENGELUID I

En, afgelopen woensdagavond allemaal gekeken naar De Grens Bereikt?

In ieder geval behoorde ik tot die ruim een miljoen kijkers. Maar ik weet niet helemaal zeker of iedereen hetzelfde voorgevoel had als ik: dit wordt een tendentieus programma. Zoiets als dat je allemaal natuurlijk wél in actie moet komen, dat vluchtelingen zielig zijn, dat je alles aan de kant moet zetten om voor die stakkers op te komen, dat je in ieder geval een kamertje moet vrijmaken, en, en, en…. Op zoek naar de nuance had ik een zware avond. Eigenlijk pas bij Nieuwsuur, dat aansluitend werd uitgezonden, hoorde ik ook een paar serieuze tegengeluiden. Ik koester ze.

Natuurlijk, de vluchtelingenproblematiek is vreselijk. Maar niet alleen voor de vluchtelingen, die in meerderheid geen “vluchteling” zijn maar gelukzoekers, avonturiers en zwervers. Zo, dat is er uit. Net als de vorige keer, dit is geen blog om de populariteitsprijs te winnen. En al helemaal niet politiek correct. Dat heb ik aan de gasten van Jeroen Pauw overgelaten, woensdagavond. Onvoorstelbaar, ik wist dat het weleens erg zou kunnen worden, maar dat het er zó duimendik zou worden opgelegd? Pak nou zo’n Youp van ’t Hek, die de Hongaren een stoot onder de gordel geeft omdat “wij” ze in 1956 toch ook hebben opgevangen… Dat gaat verder dan het vergelijken van appels met peren. Dát vind ik nou heel erg politiek incorrect. Niets minder dan een foute voorspiegeling van zaken, met de nadruk op “fout”. Maar ja, heeft het volk nog wel enig kritisch onderscheidend vermogen? Of lopen ze allemaal achter elkaar aan; die beroemde, maar voor mij zo afschrikwekkende kudde. Met vergelijkbaar gedrag. Immers, Menschen sind gesellige Tiere.

En kijk naar zo’n Filemon Wesselink, would be BN’er. Nou, dan moet je natuurlijk wel prominent in zo’n programma zitten. Op de vraag van Pauw wie z’n huis wil afstaan aan vluchtelingen, allemaal armen omhoog!, deed deze Filemon desgevraagd dapper mee. Maar heb je wel plaats, vroeg Pauw. Nee, dat heeft Filemon niet, maar dan gaat hij wel weg. Ergens anders naar toe. Kan er een vluchteling in z’n bed slapen, al dan niet naast z’n partner. Toch? Kijk, dat is nou precies wat ik bedoel. Heet dat nou demagogie, is het gewoon stom, of nog iets anders? Ik houd het erop dat deze Filemon voor de camera’s, in zo’n programma, geen “nee” durft te zeggen. Slecht voor z’n carrière. Bang voor wat de anderen wel niet zullen denken. Je moet natuurlijk wél meedoen. Het is de tijdgeest, hè. Gruwelijk.

Een andere gast, die ik doorgaans (ook) niet als buitengewoon inspirerend ervaar, was Gerdi Verbeet. Maar ze had dit keer wel een hele rake opmerking in huis, ingegeven door een andere gast waarover straks meer. Mensen willen allemaal zo graag “helpen”. “Nou, dan denk ik, dat had je allang kunnen doen. Als bijvoorbeeld ieder lid van een politieke partij eens gaat meehelpen in het vrijwilligerswerk, dan komen we ook nu al een stuk verder.” Die zit. Want in verpleeg- en verzorgingshuizen zitten mensen weken, maanden en soms jaren achter het raam, te wachten op iemand die nooit komt. Daar kun je dus morgen mee beginnen, als je zo graag “iets wil doen”. Hulde. Hoef je niet naar het perron van het Centraal Station met je deken, bloemen en kindertekeningen.

Er was ook een docente uit het VMBO in de studio, Maja Mischke, die daarnaast in de redactie zit van opiniez.com, en daar een uitstekende column, cq blog voor heeft geschreven: Immigratie is meer dan een simpele rekensom. Zij krijgt van mij de dagprijs. Want Maja durfde er in dat gezelschap vol voor uit te komen dat het onderwijs, de vorming van en samenleving met mensen uit een andere cultuur en met zo’n geheel andere achtergrond, op ongelofelijk grote problemen stuit. Daar gaan jaren en jaren overheen. Ze had er dus dagelijks mee te maken. De gezichten die de ook al aanwezige staatssecretaris Klaas Dijkhoff namens de regering bij die op- en aanmerkingen trok, ook van andere gasten die het waagden om enige kanttekeningen bij de komst van ‘de vreemdelingen’ te uiten, waren tien keer veelzeggender dan zijn laffe zinnetjes in het interview daarna.

Ik sluit dit deel even af. Het wordt te lang. Straks verder, als u wilt…