STERVEN VAN DE PASSIE

“De jeugd van tegenwoordig” heeft een geheel eigen code qua omgang en communicatie, en ‘bachelor’ zegt helemaal niets over kennis en niveau.

Gelukkig, het is afgerond. De wervingsprocedure om een jonge, maar natuurlijk ook een hele goede Marcom-medewerker te vinden.

Het begon al met de advertentieplaatsing: PRAGMATICUS ALS MARCOM-PROFESSIONAL. Bijvoorbeeld op Monsterboard, want dat zou toch de vacaturesite moeten zijn waar dit soort kandidaten zich ophouden. Maar na enkele dagen bleek de respons werkelijk minimaal. En ik zag dat de advertentie ook amper was gelezen. Het was dus niet zo dat men niet had gesolliciteerd, nee, “ze” hadden de advertentie überhaupt niet gezien.

Het is altijd leuk en aardig om dan eens contact op te nemen met de zogenaamde “customer service”. Want: wat doe ik verkeerd? Na bijna dertig jaar in de business pretendeer ik nog altijd niet de wijsheid in pacht te hebben. Shift happens. Nou, dat mag je wel zeggen. Zit stil en lees verder.

Op zo’n belangrijke klantenafdeling zullen ze bij Monsterboard toch niet de eerste de beste neerzetten. Dat zal dus (ook) wel een HBO’er zijn. Maar desgevraagd bleek deze absoluut niet te weten wat ‘marcom’ inhoudt. Op mijn voorzichtige vraag of hij (ja, dit keer was het dus een man) dan misschien wél wist wat ‘pragmaticus’ betekent, ik begon al nattigheid te voelen, moest hij naar het zich liet aanhoren tot zijn eigen schrik bekennen dat hij geen flauw benul had.

Nou, daar ga je dan met je functietitel, het eerste dat men ziet, leest en waar men op moet ‘aanslaan’. Pragmaticus als marcom-professional. Voor velen is dat dus waarschijnlijk hetzelfde als zo iemand die op een laboratoriumafdeling werkt in het ziekenhuis, of een ambtenaar die uitgegeven grond in kaart moet brengen. Nee, niet even doorlezen, even nakijken of opzoeken wat je niet weet (de vacature is immers gerubriceerd onder “marketing”). Doorgaan, laat maar zitten, snel, snel, snel. Dan loop je dus een supermooie carrièrekans mis, als je iets hebt met marketing en communicatie. Want dat studeren we per duizendtallen aan zo ongeveer iedere HBO- of WO-opleiding in dit land. Liefhebbers genoeg, we willen allemaal “iets met communicatie” of “in de marketing”.

Het bleek dat ik veel te ingewikkeld bezig was. Wel HBO, maar niet dat niveau. Ik moest er maar eens iets van gaan maken als “Medewerker in de marketing”. Ook wel spannend, dat geef ik toe. Maar het gaat er – nog maar een keer – niet om of je gelijk hebt, het gaat er om dat je gelijk krijgt. En ík zat verkeerd. Pas je dus aan, veer mee, ga door je knieën. “De jeugd van tegenwoordig” heeft een geheel eigen code qua omgang en communicatie, en ‘bachelor’ zegt helemaal niets over kennis en niveau.

STIJLLOZE VERZINSELS

Daar kwam ik gaandeweg het vervolg, na aanpassing van die zo belangrijke functietitel, opnieuw weer achter. Want toen stroomden de reacties opeens (opeens?) wél binnen. En ja hoor, iedereen heeft enorm veel “passie”, heel veel sollicitanten noemen zich “enthousiast” en de rest kon werkelijk ook al niet wachten om te solliciteren. Want dat schrijven ze mij. In gebrekkig Nederlands, dat wel. Grammaticale monsters, stijlloze verzinsels en niets meer dan clichés. Het uitblijven van iedere creativiteit, een evident gebrek aan ook maar iets van voorbereiding (organisatie, producten, contactpersoon) en – eenmaal aan tafel, want een selecteur moet toch iets – niets om op te schrijven. Pen noch papier is aanwezig. En hun mobieltje gebruiken ze kennelijk ook al niet voor het maken van notities, want er gebeurt helemaal niets.

Ik maak er soms een spelletje van, want zonder humor slaat alles dood. Dan noem ik de naam van mijn opdrachtgever aan het begin, onder het motto dat ze dan tenminste straks wat kunnen opzoeken/voorbereiden voor een eventueel tweede gesprek, en dan check ik dat een half uurtje later, bijvoorbeeld in relatie tot de website. Jammer maar helaas, de naam van hun mogelijk toekomstige werkgever zijn ze dan alweer vergeten. Ontluisterend, bij een hele generatie schoolverlaters in, nota bene, de marketing en de communicatie.

Dat vindt je – oh nee, sorry – vind je natuurlijk terug in alle geledingen van de maatschappij waar al die knappe koppen hoe dan ook aan de slag gaan. Parttime, op afroep, als ZZP’er en misschien zelfs wel een keertje fulltime (wat ik dus exclusief in de aanbieding had). Reclame, marketing, communicatie… Ze bellen niet meer, dat al helemaal niet. Ze onderzoeken ook niet meer. Lastig. Ze feesten en ze beesten. Laat alle prikkels gerust binnenkomen. Want alles komt vanzelf goed. En anders zoeken ze het gewoon even op, als ze er nog aan denken. Misschien. Ondertussen sterven ze van de passie.

Maar goed, No Nonsense Consultancy heeft toch weer uit die grote luchtballon dat ene talent opgepikt. Een harde werker, veel goede wil. Komende maandag starten. Het is gelukt, of misschien moeten we zeggen: het is volbracht.