‘WIJ ZIJN AJAX’

Kijk, dat is nou precies wat ik bedoel. Waarom Feyenoord met Giovanni van Bronckhorst niet verder komt. Die jongen ziet het niet, hij snapt het niet en hij kan het niet. Dirk Kuijt wel. In zijn eentje breekt hij, zoals dat zo mooi heet, de ban. Hij maakt Feyenoord al in de eerste minuut kampioen. Een speler die nota bene alleen maar is opgesteld omdat ene Tonny Vilhena vanwege een gele kaart vorige week tegen Excelsior is geschorst. Het geeft zo veel te denken.

Maar denken is ‘een lastige’, zeker in die door emoties overheerste voetbalwereld. Aan de andere kant is dat ook wel weer mooi. Niet alles hoeft rationeel te zijn. Gelukkig niet. Maar Feyenoord wil verder, nieuw stadion, punten scoren in Europa. Iets terugwinnen van die glans die geen glans meer is. Kein geloel, fussbal spielen. Dat werk dus. Ik herhaal in volle overtuiging: dat gaat niet lukken met het huidige management. De man voor de groep is dan het belangrijkste: Van Bronckhorst.

Vorige week was voor Feyenoord de belangrijkste wedstrijd van het seizoen. Die ging dus dik verloren, maar dat is water onder de Maasbrug. Gelukkig, omdat Ajax punten heeft verspeeld vanwege een ontzettend druk Europees programma – het is hier eerder aangehaald – kwam er vandaag nog een herkansing. Maar in die wedstrijd tegen Excelsior, waarin de druk zo hoog was, laat je de begrijpelijke matchwinner van vandaag gewoon helemaal buiten je elftal (!). Terwijl Kuijt de enige speler is die met deze immense spanning kan omgaan. Dat heet toegevoegde waarde, en als je zo’n vedette, zeker ook op mentaal terrein, ter beschikking hebt dan stel je die dus als eerste op. Hoe anders is dat bij Van Bronckhorst. Ik vrees dat hij ijdel en eigenwijs is. Een eigen stempeltje wil drukken, een en ander ook uit een gebrek aan zelfzekerheid. Maar de knaap speelt met vuur, en erger. Nu komt hij er mee weg. Puur geluk. Ajax bereikt na 21 jaar weer een Europese finale en Vilhena pakt geel tegen Excelsior. Dat heeft niets met voetbalvisie te maken, en hij is al helemaal niet ‘uitgenascht’, zoals Guus Hiddink dat zo mooi kan zeggen.

In de aanloop naar de titel las ik een mooi verhaal van Wilfried de Jong. Hij was ’s avonds na het eten op Katendrecht meneer en mevrouw Van Bronckhorst een keer tegen gekomen. Zij liep voorop, en Wilfried moest moeite doen om in de figuur daarachter Giovanni te herkennen. Want, hij hoeft niet zo nodig herkend te worden. Loopt er liever achteraan, in alle rust. Een bescheiden jongen. Dat is wat je terugziet in Feyenoord, en dat vond De Jong nou zo typerend. Hij was er dus positief over. Nu zijn de columns van De Jong bijna altijd mooi geschreven, maar hij ziet het hier toch echt verkeerd. Feyenoord heeft een trainer/coach nodig die voorop loopt. Letterlijk en figuurlijk. In het stadion, op Varkenoord en op Katendrecht. Een paar dagen geleden zag ik op een spandoek “WIJ ZIJN AJAX” staan. Nee, dat was niet in Rotterdam. Maar het zegt alles. De borst vooruit, we are the champions. Bluf, overtuiging, wilskracht. Zet dat eens af tegen Excelsior uit. Juist dan moet je als coach je werk doen. Het bleef uit, maar ik was niet verrast.

Komend seizoen dus de laatste keer Champions League voor Feyenoord. Samen met Ajax in de pot. Het wordt een grote tegenstelling, alweer. De Rotterdammers als het lelijke eendje, en Ajax is inmiddels een veelbesproken en geroemd team. Vol met eigen talent, Amsterdamse flair. God, wat mis ik dat toch in Rotterdam. En met die trainer, die zo graag achter zijn vrouw loopt, komt er geen verandering. Dus onderaan in de groep, de risee op het sterrentoneel, het lachertje van de elite. In de Nederlandse competitie zal het niet alweer een seizoen alleen maar mee zitten, dus dat gaat ook tegenvallen bij de kampioen, die geen kampioenen zijn. Paniek? Laat ik daar dan maar weer mijn hoop op vestigen. Feyenoord is immers de club van de eeuwige verwachting. Herrie in de tent, met als gevolg een nieuwe trainer. Eindelijk, eindelijk. Haal iemand met ballen, durf en een idee over voetbal. Die minder kijkt naar zijn gepoetste schoenen. Die als trainer op niveau iets heeft laten zien. Een vent met uitstraling en ervaring.

En als het dan kantelt, sta ik volgend jaar wel op “mijn” Coolsingel.