De PvdA heeft drie ministerskanonnen in de aanbieding en kan zeggen: voor wat hoort wat. Jeroen Dijsselbloem blijft dan op Financiën, Ahmed Aboutaleb wordt Minister van Binnenlandse Zaken en Diederik Samsom krijgt een zware milieuportefeuille. Helemaal hot, iedereen wil “groen”. De PvdA vult dat dan op regeringsniveau in zonder GroenLinks, en haalt daarmee alle wind uit de zeilen van Jesse Klaver. Die is daardoor gezien.
Politici zijn over het algemeen niet zo slim. Dat is nog geeneens ironisch bedoeld, en de cynicus in mij is hier ook niet aan het woord. Af en toe sluw en uitgekookt, maar veeleer de waan van de dag, achterbaks, oppervlakkig en hoogst onbetrouwbaar. Dat zijn veel eerder de elementen van de gedachtegang van die beroepsgroep. Toch zullen we het er mee moeten doen. Wij hebben hier nog geen Emmanuel Macron, die er – los van wat eigenaardigheden in de persoonlijke sfeer – uit ziet als iemand die je stem verdient. En dat maakt Angela Merkel tot een regeringsleider om jaloers op te zijn. Die twee zouden, met de dagelijkse steun van Donald Trump, die zich steeds meer als absolute idioot kwalificeert, wel eens de redding van Europa kunnen zijn. Het kan verkeren.
Dus ik heb plotseling goede hoop dat Europa nog niet is verloren. Zo ziet u maar weer, het draait altijd en alleen maar om mensen, “de poppetjes”. Als we dat naar Nederland vertalen, hebben “onze” politieke poppetjes zelfs niet het gogme om een fatsoenlijke regering in elkaar te timmeren. Ze draaien als die spreekwoordelijk drol in de pispot. Dat is een vergelijking die amper mank gaat, maar dat heet natuurlijk weer “cynisme”. Pas op Ton, je had het idee om een regeringsadvies te schrijven met deze blog, dus hou je aan je zelfbenoemde opdracht. Dit is immers een serieuze zaak.
De PVV heeft zichzelf buitenspel gezet, en niemand daarbuiten wil daar nog iets aan doen. Ook hier komt Trump “de elite” volop te hulp, hand-in-hand met Marine Le Pen, met op afstand het schrikbeeld van de duivel in persoon: Vladimir Poetin. Die politiek/maatschappelijk destructieve wind is dankzij hen echt overgewaaid. Oftewel: trekken aan een dood paard. Over en uit. Wat resteert zijn dus partijen als CU, SP en PvdA om een regering mee te vormen. Want zeg nou zelf, Henk Krol en Marianne Thieme zijn op z’n best als respectievelijk belachelijke en sympathieke folklore te bestempelen.
CU is een ongewenst kind. Nou, dat laat je je als refo natuurlijk niet tweemaal zeggen. Valt dus ook af. De SP houdt voet bij stuk. Dat siert Emile Roemer. Hij wil over links, en dat sluit aan bij mijn openingszin dat politici niet tot de slimste jongetjes van de klas behoren. Dat is zelfs precies wat ik hier bedoel. Ze snappen het niet en kunnen zelfs ook niet optellen en aftrekken. De werking en principes van een parlementaire democratie is aan hen niet besteed. Kijk, dan moet je als argeloze burger hulp aanbieden. Dus, beste Lodewijk Asscher, stap erin. Dit is je kans!
De PvdA heeft drie ministerskanonnen in de aanbieding en kan zeggen: voor wat hoort wat. Jeroen Dijsselbloem blijft dan op Financiën, Ahmed Aboutaleb wordt Minister van Binnenlandse Zaken en Diederik Samsom krijgt een zware milieuportefeuille. Helemaal hot, iedereen wil “groen”. De PvdA vult dat dan op regeringsniveau in zonder GroenLinks, en haalt daarmee alle wind uit de zeilen van Jesse Klaver. Die is daardoor gezien. De oude socialisten zijn toe aan nieuw elan, voilà. Bovendien komt dan de toekomstige stemmentrekker par excellence in beeld in de persoon van Aboutaleb. Want Asscher blijft natuurlijk voornamelijk steken in al die kwalificaties inzake politici zoals hierboven al gememoreerd. En, niet onbelangrijk, de man heeft geen gezicht.
Dus alleen maar winst voor de PvdA. Ze “lopen niet weg voor verantwoordelijkheid”, pakken de kans om hun megaverlies heel snel om te keren, kunnen eisen stellen die hun doelgroep alleen maar aanspreekt, treffen een gevaarlijke, electorale opponent vol in het hart én ze hijsen hun toekomstige leider op het schild.
Maar Asscher heeft dat zelf allemaal niet door.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 