Waar staat zo’n functietitel nou eigenlijk voor? Is het een inkoper, of heeft het toch iets met marketing te maken? En een manager, die moet toch ook leidinggeven, sorry, ‘aansturen’? Wat is dat voor een profiel? Waar kijk je dan naar, welke ervaring is relevant en hoe zit dat met de ideale opleidingsachtergrond? Hoe ziet zo’n ‘rol’ er feitelijk uit?
Hoe dan ook, bij de Blokker hebben ze, zo las ik nog geen twee weken geleden in een buitengewoon fascinerend stuk in de NRC, alle inkopers de laan uitgestuurd. Het moesten Category Managers worden. Nieuw, beter, sneller. Dat is alweer zo’n anderhalf jaar geleden, en sinds die tijd gaat het een stuk beter. Bijna 2.000 banen minder, en voorlopig valt er ondanks al dat gesnoei geen winst te verwachten. Deze maand komen de cijfers naar buiten, maar alle ‘stakeholders’ – dat is er ook zo eentje – verwachten alleen maar verlies, ook over de komende jaren. Hier snijdt de vooruitgang dus echt hout.
Blokker was een fenomenale formule. Een prachtig familiebedrijf, anno 1896. Gewoon ongewoon goed. Ondernemerschap aan de macht. Jaap Blokker deed de marketing zelf, tussen de soep en de aardappelen. Zakenman van het jaar in 2003 en spraakmakend bij ieder jaarverslag. Daar keek je naar uit. Deze reus stond ergens voor. Maar dan komen er managers. Gestudeerde, jonge mensen die het beter weten. We moeten allemaal mee met de tijd, toch? Dus ook Blokker. Luisteren naar de klant? Dat is zó 2003! We gaan de Bijenkorf kopiëren, is veel beter. Niks plastic afvalbakje; dat moet een designstuk worden van 269, en dat prijzen we af tot 189 euro.
Lopen die jonge, knappe koppen met al hun gewichtige functiebenamingen zelf wel eens over hun eigen winkelvloer? En kijken ze dan alleen maar op hun schermpjes, of ook een keertje, één keertje maar, want dat is genoeg, naar hun klanten? Want dan zie je onmiddellijk dat die niet aan het shoppen zijn voor een pedaalemmer van EUR 200. Onderzoeken door te zien en te luisteren. Ik doe niet anders, en af en toe kijk ik iets na. Dan zoek ik iets uit, of op. Maar dat lijkt uit te sterven. Is ouderwets.
Nee, als Category Manager gooi je het roer om. Heel modern, en volledig automatisch volgt na vernieuwing succes. ‘Het gaat allemaal goedkomen.’ De klant volgt vanzelf. Of niet, zoals bij Blokker.
Terug naar daar waar het in dit geval allemaal gebeurt: de winkelvloer. Eigen ervaringen zijn goud waard. Een paar maanden geleden was ik klant in één van de nieuwe winkels van Blokker. Ik zocht, jawel, een wekker. En liefst zo eentje waar je echt wakker van wordt, dus met van die bellen die gaan rammelen, graag op de ingestelde tijd. Dan zoek je in je onschuld bij de klokken, maar daar vond ik niet zoiets. Op de slaapafdeling dan? Ook niet. Met hulp van een vriendelijke medewerker die ook naar huis wilde, het liep tegen sluitingstijd, moest ik meer dan de halve winkel door, omdat hij dacht dat het dáár zou zijn. En jawel, ik had zelfs keus. Met zo’n groot vintage ding, precies wat ik zocht, liep ik naar de kassa. Afrekenen en wegwezen. Een dankuwel, goedemiddag of tot ziens zat er toch niet in.
Helemaal blij met m’n aankoop wilde ik hem onmiddellijk even uitproberen. want de volgende morgen had ik echt een hele vroege vlucht. Ai, het ding was dan wel vintage, maar bleek overigens volledig elektronisch te zijn. Daar zijn batterijen voor nodig. Niet bijgeleverd. Gelukkig had ik er nog een paar liggen, anders had ik die nacht en ochtend een zware pijp gerookt. Waarom had dat kassakind dat niet gewoon even tegen mij gezegd? Dan had ze ook nog een setje batterijen, vandaag in de aanbieding, aan haar klant kunnen verkopen. Zes voor de prijs van vijf. Had dat die EUR 52.000.000,00 verlies van het jaar daarvoor goedgemaakt? Als je doordenkt, doorrekent en consolideert, dan denk ik van wel. Deduceren en combineren, maar dat dateert ook al van mijn Mulo-tijd.
Vertrouwd en voordelig. Als je zelf al enkele decennia de nodige activiteiten ontplooit die No Nonsense Consultancy en No Nonsense Mediation worden genoemd, dan hoef ik u niet uit te leggen dat dat twee woorden zijn die mij ongelofelijk aanspreken. Dat is, anno 2017, ‘zeg maar’ ‘helemaal mijn passie’. Maar goed. Bij Blokker werd snoeien knoeien. Weer zo’n mooi Hollands bedrijf naar de gallemiezen. Het moet allemaal anders. Dan is het ook beter.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 