Waar waren we ook alweer gebleven? Oh ja, het boek van de Amerikaanse wetenschapper Jean Twenge, met de enorme titel: “iGen: Why Today’s Super-Connected Kids Are Growing Up Less Rebellious, More Tolerant, Less Happy – and Completely Unprepared for Adulthood – and What That Means for the Rest of Us”. Inderdaad enorm, niet alleen de titel maar ook wat er staat. De verwachte impact.
Niet dat het mij verbaast. Ik had er al rekening mee gehouden. Al jaren. Alleen, ik heb eerder geschreven over de drijfveren van jongeren (althans, die beroemde 80% daarvan) die bestaan uit feesten en beesten. Het is van alle tijden – seks, drugs en rock & roll – maar het neemt zienderogen toe. Festivals, alles met elkaar. Samen. Spuiten en slikken. Drank. Maar die seks, die is weggevallen. Het schijnt dat ze daar veel minder belangstelling voor hebben gekregen. Geen energie meer voor. Hoezo romantiek? Alles in de groep. En dan zit je niet aan elkaar, maar aan je mobiel. Dan ben je op jouw manier gefocust en hoor je erbij. Dát is de drijfveer. Er is überhaupt weinig individualiteit meer over. Dat zie je niet alleen terug in gedrag, maar ook in kleding, taalgebruik en mediaconsumptie.
Nee, ik heb er weinig fiducie in, noch een hoge pet van op. Dat heeft ook zo z’n impact op onze gezamenlijke toekomst. Twenge heeft helemaal gelijk, als variant op ‘wie de jeugd heeft, die heeft de toekomst’. Maar hoe zit dat dan met die vertrutting?
Als je je alleen beweegt in je eigen netwerken, die je dus met veel aandacht en energie en tegen een hoge prijs onderhoudt, dan weet je amper wat er om je heen gebeurt. De rest van de wereld (zeg maar gerust ‘real life’), is dan heel erg groot, met kansen en bedreigingen waar je geen enkele notie van hebt. Ja, je surft mee op hypes. Je vindt wat de anderen vinden.
Groen en biologisch. Op de weg en uit je meterkast. Een dieet van zaden en pitten. Allerlei sapjes. Ga even terug naar de eerste Zomergasten van dit seizoen, Rosanne Hertzberger. Jongeren volgen populaire vloggers en foodbloggers, en als je dus populair bent, dan krijg je vanzelf steeds meer ‘volgers’. Me too, zo werkt dat meer dan ooit. Dus iedereen aan het zuurdesembrood, of juist niet. En iedere dag enkele biologisch verbouwde komkommers in de sapcentrifuge. En zo voort, en zo verder. Ook al slaat het werkelijk helemaal nergens op, en is het vaak zelfs gewoon slecht voor je gezondheid. Maakt niet uit, we willen er bij horen.
Als we dan toch bio bezig zijn, dan boek je een ‘workshop’ of ‘retreat’ voor persoonlijke groei. Dan krijg je inzicht in je blokkades. Met effectieve ademtechnieken, uitgestippeld door een deskundig team op het gebied van osteopathie, acupunctuur, voeding, psyche en adem. Dat moet je dan wel zelf allemaal integreren in je eigen, persoonlijke leven. Maar dat kan gemakkelijk als je je dagelijks in de spa begeeft, waar alle wellnessfaciliteiten je toelachen. En anders is er altijd nog een empathische coach. Zo krijg je de regie over je leven terug.
Gatverdamme, mag ik een teiltje?
Maar het is nog niet gedaan. Zo is het verschil tussen dames- en herenfietsen verkeerd, onnodig en ook niet meer van deze tijd. We gaan immers ook al op de genderneutrale pot. Waar het Wilhelmus straks samen in de klas verplicht wordt gezongen, moeten vrouwen ook kunnen wildplassen, al dan niet aan de rand van een bosje. Mannen doen dat toch ook? Weg met die verschillen!
Verschillen mannen en vrouwen, genderneutralen, homo’s en transgenders, met of zonder hoofddoekje, van elkaar en hun omgeving, dus jij en ik? Wat denk je zelf? Iedereen is gelijk! Alle begrip en empathie, altijd en overal. Een trio van verbouwde genderneutralen, met een kinderwens? Moet kunnen. Mag je ook niks van vinden, want we zijn en we blijven vooral en altijd politiek correct. Welkom in de nieuwe wereld, die evenwel alleen maar bestaat bij de gratie van de uitschakeling van je zintuigen en zelfs je verstand. Geef je maar over.
Ik begrijp het. Voor sommigen geeft dat een weldadige rust.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 