Het is er niet van gekomen. Het wonder van Oranje. Geen wonder, met zulke uitglijers op ieder terrein. Eerder al heb ik Danny Blind eigenlijk niets kwalijk genomen. Dat was op drie dagen na, exact twee jaar geleden. Als toen was ingegrepen, had de vlag uit gekund. Dan hadden ‘we’ wel naar Rusland kunnen gaan. Rusland? Daarover een andere keer meer. Want is dat niet dat land dat altijd aan landjepik doet en dat we dus aan het boycotten zijn? De Krim, het oosten van Oekraïne? Maar ook: mensenrechten, MH17, vrijheid en democratie? En dan gaat de hele wereld, nou ja, behalve Nederland dan, daar wel een potje voetbal spelen? Een toernooi met heel veel opbrengsten, niet alleen in geld maar nog meer in status en prestige. Wat zit de wereld toch gek in elkaar, en wat maken we – ja, we – er met z’n allen een stinkende puinhoop van. Maakt niet uit, gewoon doen alsof er niets aan de hand is. Doet iedereen. Dus verder met Bert van Oostveen, de lul.
Van Oostveen. Hem mag totdat hij sterft, en van mij ook nog daarna, worden nagedragen dat hij Nederland de twee belangrijkste voetbaltoernooien op rij heeft onthouden. Van Oostveen heeft de samenleving en de nationale voetbalgemeenschap een paar honderd miljoen schade berokkend. Dat staat nog los van de voetballol en de sportieve spanning, waar we door hem zes jaar van zijn afgesneden. Maar het ergste is, vind ik, dat dat komt door onwetendheid. Stommigheid. Geen verstand van zaken. En ondertussen pretenderen, met de bijbehorende gezichten die je trekt, dat je de wijsheid in pacht hebt. Ik gruwel daar van, maar dat heeft u al gemerkt.
Een nieuwe start. Die is ingezet met voetbalmensen als Smit en Gudde. Van die laatste heb ik nooit een hoge pet opgehad, maar binnen de KNVB zou hij wel eens heel goed uit de verf kunnen komen. De ambtenaar. Maar wat er aan zit te komen, en dat is wel een megabeslissing, is de keus van een nieuwe bondscoach. We hebben met z’n allen kunnen zien en voelen wat een foute keus betekent. Danny Blind, don’t say more.
Moet Dick Advocaat dan misschien blijven? Tot voor kort leek me dat de beste keus. Ervaring en maturiteit, opa’s laatste kunstje. Nog eenmaal alles uit de kast. Maar als je figuren als Nathan Aké en Karim Rekik in je basiselftal opstelt, kijkend ook naar de rest van zo’n groep, dan heb je er uiteindelijk toch weinig van begrepen. Dat heeft niet alleen met voetbal te maken, maar ook met geschiedenis, psychologie en antropologie. Ja, ik heb nooit beweerd dat het vak van voetbalcoach/manager gemakkelijk is. Toch zijn er mensen die er ieder keer weer in slagen om te presteren: Mourinho, Guardiola en enkele Duitstalige coaches, jong en oud, zijn de voorbeelden van deze tijd. Misschien gaat Peter Bosz aansluiten, ben zeer benieuwd. Maar je mag ook terugkijken, dan valt onmiddellijk een naam als Ernst Happel, of Rinus Michels. Zij zijn echt geen wetenschappers, maar op de een of andere manier snappen ze het. Leiders in plaats van lijders.
Common sense, intuïtie en vooral ook persoonlijkheid. Tjonge, dat is wel een lijstje zeg. Die mensen hebben we in Nederland niet. Ja, Louis van Gaal, maar ook al kruipen we met z’n allen naar de Algarve, dan nog schijnt hij niet (meer) te willen. Ik begrijp hem. Op een gegeven moment ben je al die betweters hartstikke beu. Dan wil je met rust worden gelaten. Dus moet je op zoek naar het best mogelijke alternatief. Ongetwijfeld valt dan weer de naam van Ronald Koeman. Maar niet alleen Advocaat, ook Koeman zakt inmiddels bij mij door het ijs. Kopen, kopen, kopen, en niet presteren bij Everton. Hij is samen met z’n broer nog hooguit twee nederlagen van zijn ontslag verwijderd. Hij maakt het als één van de best betaalde managers in de Engelse Premier League dus ook niet. Er zit iets in zijn stijl dat niet beklijft. Dat was bij Benfica al evident, zo weet ik uit betrouwbare bron. Wat zijn zijn grote, tot de verbeelding sprekende successen als trainer/coach bij achtereenvolgens Vitesse, Ajax, toen dus Benfica en verder met PSV, Valencia, AZ, Feyenoord, Southampton en nu dus Everton? Het blijft al te lang uit. Laat dat experiment met Oranje dan ook maar zitten
Giovanni van Bronckhorst. Die moet het gaan doen. Voor de mensen die mij kennen, dat is niet vilein bedoeld. Dat hij dan tenminste weggaat bij mijn sentimentele liefde die Feyenoord heet. Nee, ik denk echt dat hij bij en met Oranje (wel) kan slagen. Nieuwe generatie, één van de jongens, onbevlekt, Nederlandse school, representatieve knul, roept in het algemeen geen gekke dingen, beetje verstand van teambuilding, goede pers. Hij maakt niemand beter (breekt eerder af), maar dat hoeft bij Oranje ook niet. Hij kan gewoon kiezen wie hij wil, en blijft die spelers trouw. Met hem zou het zomaar weer leuk kunnen worden als je wordt opgeroepen voor het Nederlands Elftal.
Dan wordt het vanzelf ook weer leuk om er naar te kijken.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 