Achteraf heeft iedereen altijd gelijk. Daarom hecht ik er aan om nu al mijn mening te geven over het toekomstige kabinet, en wat daar in eerste instantie mee te maken heeft. Bijvoorbeeld zo’n regeerakkoord. NRC omschreef het mooi in een hoofdredactioneel commentaar, afgelopen zaterdag: “Waar waakhonden gewenst zijn, hebben zich schoothonden genesteld”.
Alles is dus dichtgetimmerd. Beleid staat al op papier, voor de komende vier jaar. Terwijl dagelijks de perspectieven kunnen veranderen. Wereldwijde politiek, financiële ontwikkelingen op de internationale beurzen, Euroregio’s die nu echt werk gaan maken van hun afscheiding, nieuw gekozen regeringen in de landen om ons heen die een heel andere samenwerking vereisen. Enzovoort, en zo verder. Maar hoe wij in politiek Nederland daar mee om moeten gaan, betekent luisteren naar de baas en terug in je mand. Democratie anno 2017.
Ik begrijp wel dat iemand die al jaren droomt van een zware ministerspost, Alexander Pechtold, toch niet in dat kabinetje plaatsneemt. Hij weet dat het maar van korte duur zal zijn, en wacht een betere kans af. Misschien wel als minister-president. Link als een looien deur, heet dat. Maar we kennen hem. Wat dat betreft heb ik meer vertrouwen in de beweegredenen van Sybrand Buma om in de Kamer te blijven. Bij hun belangrijkste partner, de VVD, zal Jeanine Schennis de honneurs van fractievoorzitter wel gaan waarnemen. Zo komt daar alles toch weer op z’n pootjes terecht. Natuurlijk. Mark Rutte gedijt alleen maar met uitsluitend vertrouwelingen om zich heen, zo schreef ik twee weken geleden, dus zeker als je je letterlijk geen enkele afvaller in de Tweede Kamer kunt permitteren (!), zoek je zekerheden. En Halbe Zijlstra, in de Haagse wandelgangen niet zonder reden ook goed bekend als Halve Zoolstra, weet er alles van. Support van de chef, koste wat kost, levert goed op. Die knaap wordt dus – onder het motto dat het altijd nóg gekker kan – minister van Buitenlandse Zaken. In plaats van Hennis-Plasschaert. Dan zetten we haar gewoon op de stoel van Zijlstra, en is de cirkel van absolute adjudanten weer rond. Een volgende keer, Jeanine, krijg je zonder enige twijfel alsnog je kluif/beloning. (Als Rutte er dan tenminste nog is.)
Maar wat vind ik van dat regeringsakkoord. Much ado about nothing. Nou vooruit, defensie, milieu en mobiliteit lijken stapjes te maken. Er is ook iets van verbetering van dat gedrocht dat WWZ heet. Overigens, zoals de voltooid leven-problematiek, worden veel onderwerpen op de lange baan geschoven. Iets van visie en daadwerkelijk beleid ontbreken, het zijn een paar maatregelen. Lange baan, commissies, rapporten… Het houdt maar niet op.
De hypotheekrente staat bij de VVD als een huis, maar niet heus. Dat is slechts een detail, maar voor veel mensen terecht heel vitaal. Die club heeft het dit keer links en rechts behoorlijk laten lopen, denk ook aan de wet-Hillen. Weer zo’n ondoordachte maatregel die halsoverkop, de spreekwoordelijke inkt was nog niet droog, moest worden teruggedraaid, verzacht, uitgesteld en opgeschoven. Ik hoop dat dat nu eindelijk eens een PvdA-effect zal sorteren bij volgende verkiezingen. Dus: straf op het immer voortdurende voorliegen van je electoraat. Of, milder geformuleerd: op niet luisteren naar je kiezers.
Ook hebben we weer dat (maandenlange) praten achter gesloten deuren gezien, geen feedback vanuit ‘Den Haag’. Dus het volk, waar het toch allemaal om bedoeld was, laat je gewoon achterlijk achter op dit terrein. Ondertussen gaan ze ook nog op vakantie of een paar dagen weg. Tja, dan helpen een spijkerbroek, belachelijke open shirts en sneakers niet meer, hoor. Ze blijven daar losgezongen van de maatschappelijke realiteit. En zo ga je formeren.
Ben benieuwd of er überhaupt ook maar één macro-econoom in dat hele kabinet zal mogen plaatsnemen.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 