Naast politiek, nationaal en internationaal, en sport is er ook nog zoiets als privé, en dat heeft heel vaak te maken met de wereld waarin je je, al dan niet noodgedwongen – mooi woord in dit verband – bevindt. De maatschappij. In die zin heb ik een klotejaar achter de rug. Dat ga ik in 2019 dus anders invullen.
Een goede Relatie vroeg mij nadat ik die blog over de geboren leugenaar Rutte had gepubliceerd, of dat misschien niet wat te ver ging. Ik vond van niet. Gaandeweg de rest van dit jaar heb ik voor iedereen zichtbaar en hoorbaar ruimschoots mijn gelijk gekregen. Die man kan niet anders.
Ook in die zin is Rutte dus premier. Want, laten we het heel netjes houden, onoprecht gedrag is bij bijna alle politici de norm geworden. Ook daar heb ik een- en andermaal over geschreven, en ook daar hoef ik mijn gelijk niet te halen. Ik krijg het voortdurend automatisch toegeworpen. Je hoeft het nieuws maar te volgen. Zelfs in die mate dat ik (ook) eerder heb geschreven, dat onderwerp inmiddels saai en clichématig te vinden. Ik moest daar maar van weg blijven. Het is toch altijd anders, ze hebben het niet zo bedoeld, het is een privékwestie, uit z’n verband gerukt en ze herkennen zichzelf er niet (meer) in. Dat bedoel ik dus. Tot zover de Nederlandse politiek. Klopt, toch?
Europees gezien heb ik het in de afgelopen tijd vaker dan eens gehad over Jean-Claude Juncker, de politieke baas van Europa. Een alcoholist op een troon. Mag amper een voorspelling worden genoemd dat wat daaruit naar voren komt, gedoemd is te mislukken. Dat geldt dus ook voor de mensen om hem heen. Ook aardig in dit verband is de opmerking van Rutte – weet u wel? – dat onze Jean-Claude rugklachten heeft en daarom moet worden ondersteund. Inderdaad: lachen maar.
Verder internationaal komt Trump de volgende keer aan de beurt, wat meer bij een beschouwing van de nabije toekomst. Eerst nog even verder met terugkijken.
Sport is een geliefd onderwerp. De keuze van namen en bepaalde mannetjes door de voetbalproleten. Mourinho moest het bij Manchester United zo nodig overnemen van Van Gaal. Laat die laatste nou net op Old Trafford een grote verbouwing zijn begonnen. Immers: man met een missie. Hij was nog bezig met de fundering, maar kreeg een schop in zijn onderbuik. Dus ging ManU van iemand die het team centraal stelt en daarop twee jaar lang had geselecteerd en getraind, in één klap naar een volledig andere managementstijl. Mourinho gedijt met, bij en onder vedetten. Maar hij kreeg een groep waarmee voor hem gewoon geen succes was te behalen. Een nieuwe schop was snel uitgedeeld. Simpel, toch?
Nee, dan Klopp bij Liverpool. Door mij al in 2013 herkend als ideale coach voor de top in Engeland. De Duitser heeft inmiddels Liverpool wakker gekust. Als het een beetje meezit, is hij komende donderdag al bijna kampioen van de Premier League.
Nog even over Mourinho. Er zijn lieden die hem inmiddels hebben afgeschreven: “Ciao José”. Maar dat is natuurlijk grote onzin. Mourinho zou een hele goede keus zijn voor Paris Saint Germain, of Bayern München. Waar vedettes kunnen worden gekocht en gekoesterd. Door José. Maar nu loop ik op de zaken vooruit, ik was nog aan het terugkijken.
Naast politiek, nationaal en internationaal, en sport is er ook nog zoiets als privé, en dat heeft heel vaak te maken met de wereld waarin je je, al dan niet noodgedwongen – mooi woord in dit verband – bevindt. De maatschappij. In die zin heb ik een klotejaar achter de rug. Dat ga ik in 2019 dus anders invullen. Meer dan ooit heb ik links en rechts op bepaaldelijk agressieve wijze te verstaan gekregen wat ik allemaal niet mag, maar allemaal wel moet. Dat heeft te maken met, een kleine greep, de keuze van je auto, je reizen – al dan niet per vliegtuig, de verwarming en verlichting van je huis en natuurlijk je hond. Ik heb te veel en te vaak de haat in de ogen gekeken. Van deels algemeen bedoelde boodschappen en adviezen, tot gerichte bedreigingen.
Kippenvlees is taboe, een biefstukje is hartstikke fout. Hoe kun je nog genieten van een visje als je weet dat de oceanen worden leeggevist? Een glaasje whisky single malt, en dan ook nog een flinke sigaar? Nog even en ik word echt volledig verstoten en als klap op de vuurpijl uit het ziekenfonds gegooid. Laten we er maar om lachen. Gaan we de volgende keer wel verder.
Gelukkig is er ook goed nieuws geweest in 2018. Maar dat komt zo dichtbij, dat ik dat voor ons houd 😊.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 