Het is natuurlijk onbegrijpelijk dat ayatollah Ali Khamenei en president Hassan Rohani zo de fout zijn ingegaan. Niet dat er per ongeluk een burgervliegtuig uit de lucht is geschoten, maar ik bedoel de manier waarop ze daar mee zijn omgegaan. Dan doet Vladimir Poetin, waarover straks meer, dat toch een stuk beter. Ik vind Poetin waarschijnlijk de meest enge en gevaarlijke politicus ter wereld, maar hij is wél heel erg slim. En dat had ik nu ook gedacht van die Perzen, die immers al vele eeuwen lang als slimste jongetjes van de Midden-Oosten klas doorgaan. Maar de stupide actie om op dit niveau toe te geven dat jij het hebt gedaan, terwijl je daags daarvoor nog bij hoog en laag had volgehouden dat er wat anders aan de hand was, is onnavolgbaar.
En dat terwijl je zo onder druk staat. De hele wereld keerde zich al tegen je. Van de Amerikanen tot die oliedomme Arabieren. Dat is een historisch bewezen recept om in eigen land de hoogst noodzakelijke eenheid te creëren. Je had verdorie beter naar Poetin moeten luisteren. Ich habe es nicht gewusst, wat hij zal volhouden totdat iedereen is uitgeprocedeerd. Dan sta je ineens zo sterk in Teheran, wij tegen de rest, en dan gooi je alles met één zinnetje weg. Jullie kunnen dat juist nú niet gebruiken, Ali en Hassan.
Samen met Xi Jinping had ik mijn hoop op jullie gevestigd. Mijn Chinese vriend, zolang het duurt (want lees hier DE BENDE VAN ZEVEN er maar eens op na). Maar ik kan onder omstandigheden heel pragmatisch zijn. Mijn grootste vijand is om verschillende redenen Donald Trump, en om die straks weg te krijgen als Amerikaanse president kan ik wel wat hulp van een paar vrienden gebruiken. Ik had jullie daar in Teheran dus ook toe gerekend. Wat een prachtige combi, vol intellect, creativiteit, verbeelding en macht: Xi en Khamenei. Een dreamteam. Beiden zijn het absoluut met mij eens: Trump moet worden verslagen. Weg ermee. Er zijn verdorie nog maar een paar maanden te gaan, dus verzin een list. Met het gesteggel over dubieuze handelsdeals, beschikt Xi over een paar kostbare troefkaarten en met zijn geografische positie heeft Iran de joker in huis. Wat zei ik? Een dreamteam!
Zet die twee eens tegenover Trump en zijn door hemzelf opgedrongen vriend Poetin, die niets liever wil dan nog een keer vier jaar Trump. Natuurlijk. Als een luis op een zeer hoofd. Je erfvijand gedegradeerd tot een trekpop. Poetin hoeft maar met zijn vingers te knippen en Trump verliest alle ledematen, en meer. De zogenaamd machtigste man van de wereld is zich daar volledig van bewust, en hartstikke bang dat het nog een keer gaat gebeuren ook. Dus past hij wel op. Uitgeschakeld, in de zak. Dat is hoe nu de mondiale macht werkelijk is verdeeld. Buitengewoon fascinerend en interessant. Ik meen het. Dan is het geneuzel in Den Haag of Brussel irrelevant. Het spel wordt op een ander bord gespeeld.
Ik zat dus bijna likkebaardend te kijken en te luisteren hoe die strijd tussen enerzijds Xi en Khamenei, met aan de andere kant Trump en Poetin zich aan het ontwikkelen was. Zogenaamd over sojabonen en een zwarte lijst, maar in werkelijkheid over de vraag: krijgen we een 46ste president van de Verenigde Staten, of blijft Trump gewoon zitten? Wie trekt er op onze wereldbol aan de touwtjes? Nu is dat nog de combinatie Washington/Moskou, dus de facto Poetin, maar dat zou zomaar naar het oosten kunnen opschuiven. En dat was ook mijn verwachting. Maar het is nu geen eerlijke strijd meer. Xi tegen de rest, omdat Khamenei door zijn onbenullige mea culpa lijkt te zijn afgevallen. Heeft het ineens veel te druk in eigen land. Dus niet alleen ik, maar ook Xi zal zo zijn zorgen hebben.
Zoals het er nu naar uit ziet, worden het vier nieuwe jaren Donald Trump. De man die op onoverbrugbare afstand werkelijk de allerdomste van de wereldspelers is. Plus, niet in volgorde opgeschreven: hoogst onberekenbaar, onbetrouwbaar en sidderend bang voor Poetin. Daar is zeker in je eentje niet tegen te vechten. Onbegonnen werk. Van je vrienden moet je het maar hebben.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 