Een goede opdrachtgever van mij heeft een gekende dief aangenomen. Niet via mij, want ik probeer ondanks alles een zekere ethiek vast te houden. Sjoemelen is het begin van het echte einde. Maar ik was wel benieuwd waarom hij dat had gedaan, natuurlijk. Hij ging er eens goed voor zitten, omdat hijzelf natuurlijk ook wel wist dat het niet in de haak was. En hij en zijn (familie-)bedrijf hadden eveneens een naam hoog te houden, in hun specifieke nichemarkt binnen de wereld van bouw en installatie.
De uitleg kwam er op neer dat er geen mensen zijn. En toch moest hij wat. Stilstand is achteruitgang. Wanhopig was hij op zoek geweest, ook via mij, om aan een verkoper te komen. Iemand die dwars door Nederland de potentiële klanten wist op te sporen en tot aanschaf te laten overgaan. Vanwege prijs en kwaliteit. Nou ja. Maar hij kon al jaren niemand vinden, en het begon inmiddels zo te bijten dat hij het niet meer wist. Wat hij wél wist, was dat deze man zeker kon verkopen. Hij kende de markt en de bijbehorende producten en dienstverlening. Wist alles van de techniek, de toepassingen. Kende de mensen. Enz. enz. Maar mijn opdrachtgever wist ook wel dat zijn nieuwe verkoper een dubieuze cv had. Ook bij elkaar gelogen. Maar ja, hij kon wél voor omzet zorgen. En daar was behoefte aan. Dus hij “nam” hem. Een kat in het nauw maakt rare sprongen.
Dit speelde zich zo’n 25 jaar geleden af. Als we een sprongetje van tien jaar verder in de tijd maken, herinner ik mij ook nog heel goed de opmerking van een andere goede opdrachtgever, die zich hardop afvroeg bij die ene kandidaat die het eigenlijk niet was, of hij zich kon permitteren om hem te laten lopen. Want er waren geen mensen. Geen keuze, niemand te vinden. Een onderneming moet toch wat.
Dan heb ik meer respect voor mijn vader. Want die had zich begin zeventiger jaren al voorbereid op het gebrek aan personeel, of te hoge loonkosten. Er lag een plan-B voor zijn restaurantbezetting. Iets van zelfbediening, met buffetten en geen bediening meer. Alles vanuit de keuken rechtstreeks op de grote bar, mensen zelf keuzes laten maken op basis van wat ze zien, ruiken en lekker vinden. De borden en het bestek staan en liggen ernaast. Meer producten en keuzes, geen oberkelner en ‘chef de rang’ meer.
Hoe ik hier op kom, nou gewoon, we zitten vandaag in een positie dat het uiteindelijk op is. De mensen zijn op. Wat ik al vele jaren geleden heb zien aankomen in mijn columns in het Eindhovens Dagblad en het Brabants Dagblad, wordt inmiddels in volle omvang gematerialiseerd. Vergrijzing en ontgroening. De babyboomers die van hun verdiende pensioen (gaan) genieten. Belachelijke VUT-regelingen, deftig prepensioen en korter werken voor ‘ouderen’ vanaf zo’n vijftig jaar jong. Geen arbeidsmarktBELEID. Geen opleidingsBELEID. Geen BELEID voor her-, bij- en omscholing. Doe maar gewoon wat je leuk vindt. Tja, en dan zijn ‘de jongeren’ inmiddels op terrasjes te vinden, op meerdaagse evenementen in binnen- en buitenland. Wordt er gezopen, gesnoven, gerookt en geslikt alsof je leven er inderdaad van af hangt, en zijn ze ook nog allemaal ernstig verslaafd aan hun schermpjes. Niets meer mee te beginnen. De verkeerde opleiding, geen arbeidsmoraal, ethiek als onbekend begrip, inzet omdat het moet, korter werken en lange weekenden. Want dat vinden ze allemaal leuk. Natuurlijk.
Zo hebben we het met elkaar goed voor elkaar.
Zelf beleef ik, inmiddels al na mijn pensioendatum, nog tal van nieuwe, professionele avonturen onder het motto dat ik in het harnas zal sterven. Zo lopen er op verschillende manieren verschillende vacatures via NNC, in verschillende bedrijfstakken en voor verschillende profielen. Technisch, commercieel, binnen de marketing, bedrijfskundig en administratief/ondersteunend. En zal ik u eens wat vertellen: er gebeurt helemaal niets. Geen mensen. Ook niet de verkeerde. Het is dus 0p. Je kunt doen wat je wilt, maar als je zit te vissen aan de rand van een vergiftigde vijver met ondoorzichtig, stinkend water, dan trek je die mooie vis echt niet op het droge. Ook al is het aas van topkwaliteit.
Terug naar mijn columns in die dagbladen. Maar ook wat hier op deze site in de loop der jaren is geschreven. De politiek heeft het laten lopen. Geen BELEID. Geen enkel idee. Dat kon best nog even goed gaan, en zorgde voor een sfeer van ga maar lekker slapen. Niks aan de hand. Zo bleven jullie je stem uitbrengen op Rutte en zijn VVD. Maar drie kabinetten van iemand die zegt dat je voor visie naar de opticien moet, elf jaar gebrek aan BELEID, heeft ons met z’n allen gebracht waar we nu staan. Geen mensen. En het gekke is, bij de volgende stembusgang kiezen jullie gewoon weer allemaal voor Rutte en zijn VVD.
Wen er maar aan. Sluit of verkoop je business, dat laatste nu het misschien nog kan. Want het wordt niet beter. Ondertussen ben ik blij dat ik inmiddels kan zeggen: lekker puh. Had je maar beter moeten opletten.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 