Natuurlijk moeten we allemaal mee met ‘de nieuwe tijd’. Hé, het is alweer bijna 2022! Dat betekent dat ik steeds meer begrip opbreng voor het feit dat ‘jonge mensen’ op een bepaalde manier aankijken tegen ‘oude mensen’. Dat geldt zeker voor de arbeidsmarkt. Laten we jong op 25/35 jaar zetten, en oud is iedereen die de bocht van 50 heeft genomen.
Mooi, ‘de bocht van 50’. Het zal een kwarteeuw geleden zijn. Leuke opdracht binnen de confectie-industrie. “Maar, meneer Westphal, ik wil niemand die de bocht van vijftig heeft genomen. Geef mij jonge kandidaten, en meer dan één, op uw veelkleurig palet.” Mooie woorden, daarom herinner ik mij ze nog stuk voor stuk. Maar het slaat natuurlijk nergens op, vond ik toen. Leeftijd zegt toch niets over talent? Of prestatievermogen? Hoe cynisch dat diezelfde opdrachtgever zich enkele jaren daarna meldde als kandidaat. Het eerste wat ik toen deed, was kijken naar zijn geboortedatum. Ouder dan 50. Hij paste sowieso niet in het profiel waar ik naar op zoek was, maar kon het toch niet laten om even, kort en vriendelijk, te refereren aan zijn barokke opmerking van destijds. Hoe dan ook, het was weer een bewijs dat opdrachtgevers je kandidaten van morgen zijn, net zo goed als dat kandidaten meer dan eens opdrachtgevers worden.
Leeftijd en de bijbehorende discriminatie. Keihard, rücksichtslos. Ik heb me er bij No Nonsense Consultancy vanaf dag-1 tegen verzet. Maar ik ben “om”. Leeftijd is inderdaad allesbepalend. Want oudere mensen, denk aan die vijftigers, kunnen niet met jonge mensen overweg. Er heerst bij beide leeftijdsgroepen breed onbegrip over elkaar. Andere taal, om niet te zeggen afkomstig van een andere planeet. Bovendien snappen die oudjes niets van de jongste, technologische ontwikkelingen. Wat doen ze nou helemaal op internet? Sommigen ‘appen’ niet eens! Ze zijn vastgeroest in hun eigen, vaak verre verleden. Snel moe en weinig dynamisch. Veranderen? Gewoon vergeten! Ergens voor ‘gaan’ zit niet meer in hun systeem. Afbouwen, minder werken, rustig aan. Je moet dat respecteren. De tijd is gekomen voor kleinkinderen, en meer aandacht voor de tuin.
Maar toen werd Louis van Gaal als 70-jarige pensionado teruggehaald. Het is vijf jaar geleden dat hij als trainer voor een groep voetballers had gestaan. Ik stel me zo voor dat ik een – laten we zeggen – top-constructeur, een werktuigbouwer, presenteer bij een opdrachtgever. Zeventig en vijf jaar niet gewerkt. Of een senior salesmanager van 69, ook al enkele jaren zonder werk. Maar dat pensioen begint toch te kriebelen. Hij kan nog van alles, is vitaal en gezond. Ik presenteer de werktuigbouwer en die salesmanager bij de twee bedrijven die mij daartoe opdracht hebben gegeven. Je kunt eenvoudig raden wat er dan gebeurt. Niet slechts die twee kandidaten, maar ook ikzelf zal worden weggehoond. Met een bulderende lach. Ik hoef me nooit meer te vertonen. “Die Westphal is ook niet meer wat hij geweest is. Beetje zielig zelfs, helemaal niet meegegaan met z’n tijd. Old school, niets meer mee te beginnen.”
Aan de overkant van de oceaan, heeft Joe Biden het op zich genomen om als leider van ‘de vrije wereld’ de handschoen op te pakken. De Verenigde Staten moeten weer voor vol worden aangezien na vier jaar Donald Trump, en dat kan alleen maar door beleid, visie en daadkracht. Hij heeft er vier jaar voor uitgetrokken. “Sleepy Joe”, maar hij neemt het westen wél op sleeptouw. Toen hij begin dit jaar aan de klus begon was hij al 78 jaar oud. Oh ja, laten we Dick Advocaat niet vergeten. Er lopen zoveel jonge(re) trainers werkeloos rond, pak Frank de Boer. Of Giovanni van Bronckhorst. Of Phillip Cocu. Allemaal Hollandse School. Maar toch kiezen ze in Irak – De Leeuwen van Mesopotamië – voor de oude Advocaat, die over een paar weken 74 wordt. Omdat leeftijd geen item is. Ervaring, kennis en bewezen succes zijn dat wél. En natuurlijk hoe je in het leven staat. Hoe gezond of dat je bent, fysiek en vooral mentaal. Dat valt allemaal vaker veel meer mee dan tegen. Kijk ook naar Cristiano Ronaldo. Voor 15 miljoen, dat kan oplopen tot een transferbedrag van 23 miljoen, naar Manchester United. De man is 36, maar heeft voor twee jaar getekend. Met een optie voor een derde jaar.
Durven, onderzoeken, vragen. En zo doet Oranje straks in Qatar gewoon mee om de hoofdprijs. Dankzij een dan 71-jarige.
Wat ik wel aardig vind, is dat nu opnieuw allemaal zogenaamde kenners vertellen over het hoe en waarom van het succes van Van Gaal en zijn team. Ze weten precies hoe het zit. Dat zijn vaak dezelfde figuren, misschien niet in naam maar wel in achtergrond en positie (psychologen, management-trainers, persoonlijke coaches en wat dies meer zij) als degenen die in 2014 vanwege diezelfde Van Gaal vonden dat “we” net zo goed niet naar dat WK konden gaan. Want Oranje had daar niets te zoeken.
In mijn eigen, objectief gescoorde “managementprofiel” staat te lezen “dat Ton vaak inzichten aanhoudt die niet door anderen worden gedeeld”. Dat zal er wel de reden van zijn dat ik hier zeven jaar geleden heb opgeschreven dat Louis van Gaal met zijn team zeker zal presteren in Brazilië. Voor mij was hij absoluut de eerste keus voor de klus.
En over die inzichten gesproken, natuurlijk ben ik nooit meegegaan, en zal ik ook nooit meegaan met die (uils-)kuikens die op leeftijd blijven selecteren. Natuurlijk niet.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 