Ook zo genoten van Ajax, gisteravond? Die inzet, dat gevecht voor iedere meter. Met het mes tussen de tanden knokken voor de bal. En al die kansen! Dat moet je afdwingen door héél, héél hard te werken, en gelukkig kunnen we dát Ajax dus niet verwijten. Dat ze niet genoeg hun best zouden hebben gedaan. Want tjonge jonge, wát een wedstrijd was het tegen Real Madrid! Toch een grote naam in Europa, en ook al komen ze met de derde keus naar Amsterdam, wát werden ze aan de kant gezet! Geen seconde rust kregen ze. Opjagen en afjagen, twee keer 45 minuten lang. Op het puntje van m’n stoel, wat een spanning.
Heeft u een andere wedstrijd gezien? Ik ook. Jammergenoeg. Het ging alleen maar om het bereiken van de volgende ronde in het meest prestigieuze voetbaltoernooi van Europa. Een slordige 25 miljoen aan financiële inzet, waar iedere tienduizend euro bij iedere Nederlandse voetbalclub moet worden omgedraaid. Het is niet minder dan vijf jaar geleden dat een Nederlandse club überhaupt mocht overwinteren in de Champions League. En de godenzonen van Ajax horen er al zes jaar niet meer bij.
Dat heeft alles met inzet te maken. Mentaliteit. En met intelligentie. Want wat zijn het toch vaak dommekrachten op die Hollandse voetbalvelden. In de retail was er een tijd, voordat iedereen zijn spulletjes massaal en volledig begrijpelijk via het internet ging bestellen, dat er werd geroepen dat slechts drie dingen belangrijk zijn om succes te behalen: locatie, locatie en locatie. In het voetbal gaat het niet om drie, maar om vier dingen: mentaliteit, intelligentie, mentaliteit en intelligentie. Heel hard werken en alles aan de kant voor het bereiken van dat ene, heilige doel. De dood of de gladiolen. Louis van Gaal heeft zich in Duitsland met die uitspraak onsterfelijk gemaakt, maar stond plotseling wel in de finale van diezelfde Champions League.
Ondertussen houdt trainer Frank de Boer zijn spelers de hand boven het hoofd. Hij kan ze niets verwijten, zegt hij na afloop recht in de camera, ze hebben hun best gedaan… Huh? Dus toch naar een andere wedstrijd gekeken. Zo komt het dus nooit meer goed. De vergelijkingen tussen sport en management, ik kan het maar niet laten, zijn talrijk. Kijk je naar zo’n wedstrijd, dan zie je meteen ook de verschillen in de maatschappij. Heeft echt niets, of in ieder geval veel minder dan dat iedereen maar blijft volhouden, met geld te maken. Immers, de meest poenerige club van de wereld, Manchester City, haalt ook de volgende ronde niet. En het Chelsea van multimiljardair Abramovich heeft in al die jaren en na al die honderden miljoenen ponden ook nog nooit de grootste Europacup gewonnen.
Het gaat om mensen. En om hun mentaliteit en intelligentie. Hans Kraay senior, de voetbalprofessor uit vervlogen tijden die ik zo mis, heeft het ooit zo mooi geformuleerd: als die spelers na zo’n wedstrijd niet met vieze en gescheurde shirts van het veld af lopen, en de spits heeft alle tanden nog in z’n mond, dan klopt er iets niet… Dus selecteer niet in eerste instantie op techniek, niet op ervaring, niet op leeftijd, niet op snelheid en niet op kracht. Kies je spelers op attitude en op hersens.
VIA VOETBAL NAAR MANAGEMENT
In een bedrijf heb je tenminste een verkoper nodig + iemand die de cijfers bijhoudt en analyseert + een regelneef + een manager. Ondernemers zijn ondernemers bij de gratie van het feit dat ze tenminste drie van deze zaken succesvol kunnen combineren. Groeien ze als organisatie door, dan moeten ook zij gaan delegeren. En zo ontstaat het managementteam van de Sales Manager, de Controller, de Operations Manager en de Managing Director.
In de voetballerij is het niet anders: zorg voor een hele goeie doelman, een creatieve spelbepaler op het middenveld en een scorende spits. De rest vul je in met indianen, dat zijn dan de lopertjes. En natuurlijk heb je ook een sterke persoonlijkheid langs de lijn nodig, de trainer/coach die het allemaal runt. Dat is dus de Managing Director.
Nou, vertaal dat nu eens naar de respectievelijke voetbalclubs die nu de laatste zestien hebben gehaald in de Champions League. Analyseer hun selecties op doelman, spelbepaler en spits. Kijk ook even naar de breedte van de spelersgroep. Dat is dus de kracht van de organisatie, de differentiatie van het team, eventuele kwetsbaarheid vanwege blessures. En weeg de trainer. Dan heb je 95% kans dat je nu al weet wie er straks die beker met de grote oren omhooghoudt: afhankelijk van de loting is dat dus Real Madrid, Barcelona of Benfica.
Nog even terug naar het armlastige en zielige Ajax. Dat laatste vooral ook door het gestuntel van alle patsers-met-pakken-zonder-stropdassen-in-foute-auto’s-en-met-een-te-grote-mond-zonder-enige-visie-die-slechts-worden-gedreven-door-ijdelheid-achter-de-bestuurstafel.
- Doelman Vermeer, pakt hij tien punten voor zijn ploeg?
- Janssen, gehaald om de beslissende pass te versturen. Maar hij komt niet verder dan een balletje breed.
- En dat er een spits moet zijn, als het even kan een scorende, dat zijn ze daar überhaupt vergeten.
Tel daarbij de Hollandse mentaliteit van deze eeuw, namelijk dat alles vanzelf wel komt, dat we ons nergens druk over hoeven te maken en dat we volgende week toch wel ons feestje zullen vieren, en u bent wel heel erg naïef geweest om ook maar vijf minuten te denken dat Ajax die volgende ronde zou gaan halen.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 