Hoe mooi kan voetbal zijn. En hoe spannend. Ook zo genoten van Manchester United tegen Real Madrid? Voor dat soort wedstrijden ga ik zitten, een minuut of tien voordat het eerste fluitsignaal klinkt. Ik wil die spelers zien, de spanning. En de coaches. Geweldige managers, Sir Alex Ferguson en José Mourinho. Ik houd van hem, Mourinho. The Special One. Waar hij traint, komt er ook iets speciaals over zijn spelers. Het is het verschil tussen de mannen en de jongens. Destijds bij Chelsea, later Inter Milan en nu weer bij Real. Die spelers stralen allemaal wat uit, ze stáán er, het zijn persoonlijkheden die je geen balletje door de benen gaat spelen. Stuk voor stuk kerels waar ik wel eens een beschuitje mee wil eten. Om op die manier bevestigd te krijgen wat het geheim is van hun coach. Wat er dan gebeurt. En wat er daarom allemaal kan veranderen. Super.
Terug naar de polder. De keiharde realiteit van het gebrek aan Fergusons en Mourinho’s hier. Ik bedoel niet de Mickey Mouse-competitie, maar bijvoorbeeld wel de politiek. Want daar proberen “we” wél op Europees niveau mee te spelen, toch? Misschien denken ze daar zelfs wel de wedstrijden in de knock-out fase te kunnen dicteren. (Dat maakt het ook zo pathetisch.)
Mark Rutte was vorige week vrijdag een uitzending lang te gast bij Pauw & Witteman. Zenuwachtig, en dat is een heel verschil met de spanning zoals in de spelerstunnel voor een wedstrijd. Praten, praten, praten. Maar niet antwoorden op vragen. Natuurlijk niet, want die jongen weet het gewoon niet. Onze minister-president heeft het voor het front van Nederland over “een blik economen opentrekken”. Hij maakt, gefundeerd op slechts vier woorden, in één keer heel veel kennis en visie belachelijk. Kennis en visie. Laten dat nu net al twee belangrijke lacunes in zijn curriculum zijn. Als Rutte wat slimmer zou zijn, dan ging hij juist eens goed luisteren naar wat Sweder van Wijnbergen of Arnoud Boot te vertellen hebben. Want jongens kunnen veel leren van mannen. Een blik economen opentrekken… Of over de tucht van Brussel: “Dan zullen ze wel weer gaan bellen, maar dan nemen we gewoon even de telefoon niet op.” Kijk, dat is staatsmanschap. Europese allure waar we met z’n allen trots op kunnen zijn. De winnaarsmentaliteit die altijd het verschil maakt. Die mensen inspireert en tot daden aanzet. Voor de troepen uitlopen omdat je de juiste richting kent. Bizar, bij gebrek aan onderscheidend idioom inmiddels het lievelingswoordje in het Torentje.
Een dag later verschijnt in de NRC een interview met die andere redder des vaderlands. Diederik Samsom. Mooie foto erbij, dat wel. Hier lijkt best wel iemand te staan, met die stropdas… Maar dan de inhoud. Ik wilde eerst niet geloven wat ik daar las. Bijvoorbeeld over het minimumloon in Roemenië. Natuurlijk wil Samsom ook daar invloed op gaan uitoefenen, want dat zit in zijn DNA. Ik, Diederik Samsom, Weet Het Altijd Beter. “Hoewel je moeilijk het Nederlands minimumloon in Roemenië kan invoeren, want daar is het bijna een modaal inkomen.” Het staat er echt.
Even, het minimumloon in de polder is € 1.469,- per maand, en dat zijn 6.400 Roemeense Leu (RON). Dat is inderdaad ongeveer het modale inkomen in Roemenië. Maar dan wel per jaar. Het gaat me niet om de exacte specificaties, maar meer om het feit dat je iets roept dat helemaal niet kan. Niet weten waar je het over hebt. Uitgaan van de verkeerde vooronderstellingen. Losgezongen zijn van de realiteit, het echte leven. Niet luisteren naar de mannen met verstand van zaken, maar consequent je eigen, gefingeerde werkelijkheid achterna lopen. Diederik Samsom. Daar hoef je geen psychologie voor te hebben gestudeerd. Maar het regeert wel het land.
Ondertussen sturen vakbondsman Ton Heerts en minister van sociale zaken Lodewijk Asscher elkaar sms’jes bij voor miljoenen mensen levensbelangrijke besprekingen. Goh, als ik met een kandidaat iets wil bespreken, of het niet eens ben met mijn opdrachtgever, dan bel ik.
Maar goed. Dan weten we waarom het gaat zoals het gaat. Diezelfde Asscher had nog een goed voorstel in z’n mouw. Een bedrag van 50 miljoen voor het aanpakken van de jeugdwerkeloosheid. Daar krijgt Sir Alex of José Mourinho nog geen spits voor.
Stuur al die jongens toch alstublieft het veld uit. En laat een paar mannen dit land gaan regeren.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 