Zo vond ik het verloop van A Time to Kill, toepasselijke titel overigens, meer dan eens ook adembenemend. Ik hoorde letterlijke quotes van Thierry Baudet, maar in dit geval uitgesproken door de Ku Klux Klan.
Het was zomaar een gewone avond. Dinsdag, 9 juni 2020. Niks aan de hand. Die middag een goeie kandidaat gesproken voor één van de weinige vacatures die ik nog behandel. Daarna de hond uitlaten, gecombineerd met een bezoek aan de dierenarts voor zijn jaarlijkse cocktailenting. Nee, corona was niet nodig, vertelde hij mij. Vreemd genoeg stond die optie in het hondenpaspoort genoemd. Daarna eten maken, een paar zakelijke telefoontjes letterlijk tussendoor. Kijkend naar de klok, want om negen uur begon een film op Film1 die ik graag wilde zien. Dan moet ik mijn bord maar even op de andere tafel zetten, dichterbij dat kastje. Multitasken.
Waar gáát dit over, vraagt u zich terecht af. Lees gewoon even door.
A Time to Kill. Een film van 24 jaar oud. Weer zo’n verfilmde bestseller van John Grisham. Dus een rechtbankverslag in het diepe zuiden van Amerika, zoals zo vaak. Maar ik heb daar wel iets mee. The Firm (1993) was de eerste film die we weer echt in de bioscoop hadden gezien, na een afwezigheid van langer dan tien jaar. Een film? Die kun je toch net zo goed huren? Forget it. Maar dat is een ander verhaal, ook beschreven in mijn boek “Menschen sind gesellige Tiere”. Ja, nog steeds te koop op bol.com.
Maar zeg wat je wilt zeggen, Ton! Nou, ik dus gewoon voor de televisie zitten, bijna naïef, bord op schoot. En vervolgens ontspon zich een verhaal dat ik eigenlijk zó in deze tijd zou kunnen plaatsen. Het ravijndiepe verschil tussen zwart en wit in de Verenigde Staten, die zoals bekend steeds minder verenigd zijn. Maar dat was dus in 1996 ook al zo. Er is niets verbeterd, waarschijnlijk alleen maar slechter geworden in de afgelopen vier jaar. Die twee bevolkingsgroepen staan elkaar nog altijd naar het leven. Op de dag dat George Floyd in Houston wordt begraven. “I can’t breathe.”
Zo vond ik het verloop van A Time to Kill, toepasselijke titel overigens, meer dan eens ook adembenemend. Ik hoorde letterlijke quotes van Thierry Baudet, maar in dit geval uitgesproken door de Ku Klux Klan. Wat zei ik, 24 jaar geleden. Toen was dat baasje dus nog maar een jaar of dertien. Hoe kom je aan je inspiratiebronnen, zo bedacht ik mij terloops toen ik inmiddels de maaltijdsoep al op had.
Ook cultureel was er het nodige dat mij meer dan zomaar fascineerde. Zoals de fantastische acteerprestatie van Matthew McConaughey, die met deze rol van startend advocaat Jake Brigance zichzelf in Hollywood definitief op de kaart heeft gezet. Zijn slotpleidooi, terugkomend vanuit een ogenschijnlijk volledig verslagen positie, wordt binnen het juridisch onderwijs en op trainingen gebruikt om te laten zien hoe het óók kan. En misschien wel hoe het moet. Het geldt als briljant en onderscheidend. Authentieke emotie verslaat al het andere. Daarom is deze film ook voor iedere politicus een aanrader (als ze tenminste iets willen leren, dus er blijven links en rechts niet zoveel poppetjes over die op de knop play zullen drukken). De verleidelijke Sandra Bullock, maar laat ik in dit verband ook denken aan Kevin Spacey, die in zijn rol van openbaar aanklager, uitkijkend naar zijn verkiezing als gouverneur van Mississippi als geen ander het verschil tussen goed en kwaad weet uit te leggen. Hij wel. Als toevoeging aan de sterrencast mag ik namen noemen als Donald Sutherland, altijd een groot plezier om naar zijn performance te kijken, en Samuel L. Jackson. Toe maar. Tot besluit, maar u moet deze film echt zien, vond ik de rol van Martin van Amerongen als rechter echt opmerkelijk.
Wat beloofde een gewone avond te worden – het leven gedijt bij orde en regelmaat en ik voeg daar goede gewoonten, zo u wilt tradities aan toe – werd een reis in een tijdmachine, die evenwel iedere keer op hetzelfde station stopte. 9 Juni 2020 is 9 juni 1996. De wereld is een schouwtoneel, elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel. Die is van Joost van den Vondel. Wel jammer, Joost, dat die wereld zo weinig leert.
Maar deze jongen gaat nu zo’n 90 minuten later dan gedacht en verwacht…. de hond uitlaten en naar bed.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 