Als we alle bedden die er al zijn gewoon open en beschikbaar hebben en we doen er tweehonderd bij, dan zijn we al een heel eind. Gemiddeld vier per ziekenhuis met een IC.
Zullen we even de feiten noemen? Ja, het gaat over corona. Neem me niet kwalijk, maar de hele maatschappij wordt stap voor stap en uiterst effectief duurzaam ontwricht. Werken, wonen, (samen-)leven. De harde cijfers die ik nu van Teletekst pluk, met een check op nu.nl, zijn 2.772 coronapatiënten in de ziekenhuizen, waarvan 563 op de IC’s. Waar gáát dat eigenlijk over? Op een bevolking van een kleine 18.000.000?
Ik kom hier op na het lezen van een meer dan interessant, zeg maar gerust een alleszeggend interview met Marcel Levi (57) in NRC, afgelopen weekeinde. Levi is niet de eerste de beste. Zijn cv vermeldt een studie geneeskunde in Amsterdam. Levi specialiseerde zich na zijn promotie (cum laude) tot internist. In 2000 werd hij hoogleraar en hoofd van de afdeling interne geneeskunde in het AMC (het UMC Amsterdam). Van 2010 tot 2016 was hij daar voorzitter van de raad van bestuur. Daarnaast bleef hij werken als internist. In 2016 verhuisde hij naar Londen om de University College London Hospitals te gaan leiden. Ook daar bleef hij werken als internist. In de coronapandemie deed hij nota bene vooral dienst op de IC. En nu is hij sinds april voorzitter van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk onderzoek in Den Haag. Wat mij hierbij vooral opvalt is dat deze medicus/specialist altijd is blijven werken als internist, dus ‘op de vloer’. Hij weet al enkele decennia van wanten, hoe het werkt en wat er allemaal fout kan gaan. Oftewel, hij is zowel theoretisch als in de dagelijkse praktijk een ervaringsdeskundige. De ideale professional.
Naar zo’n man wil ik wel luisteren, zeker als het over corona gaat. En daar ging het dus ook over (zie mijn aanhef). Het hele interview zou ik hier wel willen inlassen, maar u kunt het ook zelf gewoon even nalezen. Maar een paar dingen haal ik er uit. Met verwijzing naar die 2.000+ ziekenhuispatiënten nu:
Je komt in een influenza-achtige situatie, waarbij ook elke winter duizenden mensen in het ziekenhuis raken, of doodgaan. Dat heeft nog nooit tot krantenkoppen geleid.
Levi neemt ondertussen de politieke correctheid op de hak, want om minister te worden gaat het helemaal niet over specifieke, professionele kennis, ook niet als de volksgezondheid ernstig in het geding is. “Want misschien geven ze wel de voorkeur aan een vrouw, of aan iemand met een andere etnische achtergrond.” Die zit. Het gaat in de politiek altijd om heel andere dingen dan je zou denken en wat goed is voor het land. Ondertussen zakken de maatschappelijke verhoudingen, het opleidingsniveau (over de hele breedte) en de economische omstandigheden weg in het moeras van onvermogen. Het is zeer de vraag wat en hoeveel nog ooit op het droge zal komen. En voor hoelang. Enig perspectief is vanwege de steeds dikker wordende mist onzichtbaar. Je weet niet welke kant je op moet kijken. Het is letterlijk grijs gebied.
Ik laat Levi maar weer aan het woord:
Als de IC-capaciteit de bottleneck is waar de hele maatschappij door gegijzeld wordt, doe dan wat aan de IC-capaciteit. Met anderhalf keer zoveel IC-bedden zouden we nog steeds discussies hebben over 2G en 3G, maar niet zo heftig als nu. Halve of hele lockdowns, boze horecaondernemers, scholen dicht, dat hadden we dan allemaal niet. Als we alle bedden die er al zijn gewoon open en beschikbaar hebben en we doen er tweehonderd bij, dan zijn we al een heel eind. Gemiddeld vier per ziekenhuis met een IC.
Pff, dat is andere taal dan wat het cynische duo “Kip-zonder-kop” al langer dan een jaar uitslaat. Waarvan andere wetenschappers zeggen dat ze fouten maken van epische proporties. En het gaat maar door, en ze gaan maar verder. Demissionair, ook dat nog. Maar luisteren is een vak, dat door politici stelselmatig niet wordt beheerst. Het zit niet in hun systeem, dat voorschrijft dat er moet worden gepraat. Dat betekent verbieden, (be-)dreigen en straffen. Het laat zich niet rijmen met enig perspectief, dat zoals hierboven opgemerkt dus ook in nevelen is gehuld.
Langer dan een jaar geleden heb ik hier geschreven over OORLOGSWINTER. Speciale ziekenhuizen en het opleiden van personeel, op Europees niveau. Maar wie ben ik. Volgens Levi zijn vier bedden per ziekenhuis al voldoende. Trouwens, klik die link aan, al was het alleen maar voor die geweldige song van Chris Rea, Driving Home for Christmas. Alweer actueel. Zo gaat de tijd wel erg snel; weer een heel jaar vergooid. Niets veranderd/niets verandert.
Dat laatste geldt ook voor het volgende kabinet. Vervolgens is het wachten op De Nacht van Kaag, en nieuwe verkiezingen. Dan zal de oppositie toch wel een keertje winst boeken? Wat meer kleur voor PvdA en GroenLinks. Dat opent pas de weg voor een begin van nieuw bestuur en beleid. Ik noem opnieuw Aboutaleb en Dijsselbloem, maar nu zeker ook Levi. Of gaan jullie inderdaad weer allemaal op de VVD van Mark Rutte stemmen? Net als al die andere keren. Die van dat epische wanbeleid. De sorry-premier. Een pathologische leugenaar. Santa Claus, maar dan anders. Het zegt veel over Nederland.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 