Gaandeweg werd mijn twijfel stelselmatig gevoed. En dat vind ik eigenlijk jammer. Ik had er veel liever een goed gevoel aan over gehouden, na de uitzending. Dat ik fout zat, destijds bij zijn benoeming. Allemaal vooroordelen, zie je nou wel, weg ermee! Maar nee.
Toch weer een nieuwe serie Zomergasten bij de VPRO. Dapper, na de om redenen sterk tegenvallende kijkcijfers de laatste jaren. Wilfried de Jong krijgt dus een derde kans om te laten zien en (vooral) horen dat hij tóch live dit niveau aan kan. Ik vond hem de afgelopen twee zomers niet overtuigen.
De gastenkeuze is in ieder geval veelbelovend. Zo ben ik zondagavond ook de eerste uitzending ingegaan, Ahmed Aboutaleb. Open en oprecht geïnteresseerd. Laat je verrassen, want daar is de wereld voor bedoeld. Als geboren en ooit getogen Rotterdammer moest ik zes jaar geleden wel een paar keer slikken. Hadden “wij” een ex-wethouder uit Amsterdam nodig? Een praktiserende Marokkaanse moslim? Met twee paspoorten in zijn binnenzak? Neem me niet kwalijk. Maar sindsdien heb ik die stad niet meer bezocht. Nou ja, twee keer North Sea Jazz en eenmaal Blijdorp, met de kleinkinderen. Maar een koopgootje doen op zaterdagmiddag, even een halve warme halen bij de HEMA of gewoon wat door mijn stad dwalen, oude plekken uit mijn jeugd bezoeken, dat was er niet mee bij. Buitenland, in heel veel opzichten. Daar voel je je dus niet “thuis”.
Allemaal de schuld van Aboutaleb? Natuurlijk niet. Ik hoor en lees dat hij veel goede dingen doet. En hij heeft zijn belofte waargemaakt om niet ontijdig weer te vertrekken. Dat is al heel wat. Of hij de lopende rit van weer zes jaar uitzit, dat vraag ik me af. Hij zal wel landelijk nodig zijn om, samen met Wouter Bos, wat stemmen naar de PvdA te halen (want wie hebben ze daar anders nog in huis?). Daar ging het onder andere dus ook over, bij Zomergasten.
Gaandeweg werd mijn twijfel stelselmatig gevoed. En dat vind ik eigenlijk jammer. Ik had er veel liever een goed gevoel aan over gehouden, na de uitzending. Dat ik fout zat, destijds bij zijn benoeming. Allemaal vooroordelen, zie je nou wel, weg ermee! Maar nee.
- Deze man vindt dat hij als burgemeester de wet niet na hoeft te leven als zijn eigen gevoel zegt dat die niet juist is. Huh? Leuk voor de bühne, maar ik vind met miljoenen andere Nederlanders dat de burgemeesters hier vooral moeten toezien op de wet, en op de uitvoering daarvan. Handhaven dus.
- Aboutaleb vindt sowieso met zoveel woorden dat hij als burgemeester belangrijker is dan welke minister dan ook, inclusief de eerste minister. Dat maakte de vraag van De Jong interessant of hij dan nog wel premier zou willen worden? Ineens vond Aboutaleb dat hij niet iedere dag kon plannen. Daarmee zette hij de deur naar Den Haag wagenwijd open en schoffelde hij en passant zijn eigen opmerking over de verschuiving van de macht, slechts een paar minuten daarvoor geuit, ondersteboven. Dit is dus een machtspoliticus pur sang.
- Een titelgevecht tussen Muhammad Ali en Joe Frazier. Voor wie was je? Hele goede vraag van De Jong. Met een onmiddellijk antwoord: “Natuurlijk voor Ali!” Kun je me vertellen waarom? Nou, hij is de “onderdog”. Het Nederlands is naar eigen zeggen van Aboutaleb beter dan perfect, maar hier mis ik toch iets. Luister wat dat aangaat, geheel terzijde, ook even naar onderstaand videootje. Maar hoe kon je weten dat hij de underdog is? Dat was een rechtse directe van De Jong, die Aboutaleb overigens professioneel wist te ontwijken. Maar een goede verstaander weet genoeg.
- Makkelijk scoren met Geert Wilders. De Jong zat erbij en keek ernaar. Minder Marokkanen, dat weten we nu allemaal wel. Maar Aboutaleb senior, “mijn bejaarde vader”, is bang. Sinds die uitspraak van Wilders slaapt de man niet meer goed. Hij denkt werkelijk dat hij wordt opgehaald, zegt zijn zoon met droge ogen. Bonzen op de deur. Als zoon en als burgemeester ligt daar een mooie taak voor je, Ahmed. Leg je vader uit wat de normen en waarden in Nederland zijn, met of zonder Wilders. En dat we hier niet in het Rifgebergte zitten, noch in het Algerije van 1975. En als je dan zo bang bent in Nederland, waarom rot je dan niet gewoon op? Het zijn je eigen woorden.
De demagogie bij deze Ahmed is stuitend. En mosterd na de maaltijd. Bedorven. Wrang. Het stinkt.
Ik ben niet bereid om dit te vergoelijken in de wetenschap dat iedere politicus per definitie een demagoog is. Nee, ik blijf op zoek naar de poëzie, de verbeelding en een stukje romantiek. Het kwaad bij, en van Aboutaleb is, dat hij dat ook vindt, zegt hij, maar het omgekeerde praktiseert. Hij deugt van geen kant. En ondertussen heeft hij het hieronder over een wolf in schaapskleren. Ook die keer haalt hij er gemakshalve Auschwitz ook al bij… Gadverdamme!
Update dd (nota bene!) 5 mei 2016: Opnieuw werd ik gisteren 4 mei (!) misselijk van deze Aboutaleb, die nota bene tijdens de officiële herdenking op de Dam in Amsterdam praat over “vooroordelen” en “vernederen”. Zet ook dat eens af tegen zijn teksten hieronder. Mensen, open ogen en oren. Nogmaals: Ahmed Aboutaleb is fout. Hartstikke fout.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 