OK, ik zat er helemaal naast. Dus toch een Brexit. Eerlijk is eerlijk, dat de Britse kiezers in meerderheid hun rug recht hebben gehouden, in tegenstelling tot destijds de Schotten onder hen, is een compliment waard. Ze zijn slimmer geweest dan David Cameron. Dat is die lijder die 24 uur voor dat referendum nog verklaarde tegen alles en iedereen dat hij ongeacht de uitslag sowieso zou aanblijven als regeringsleider. Binnen 12 uur na sluiting van de laatste stembureaus, verklaarde hij evenwel doodleuk, maar net zo officieel, dat hij nu zal aftreden. Kijk, dat gedrag van hun politieke leiders zijn de mensen, waar dan ook in de wereld, nu zo verschrikkelijk spuugzat. Iedere dag leugens. Ik heb het eerder geschreven: leugenaar is inmiddels gewoon een ander woord voor politicus. Dat geeft te denken.
Daarom is het verzet tegen de gevestigde orde ook zo begrijpelijk en verklaarbaar. Geen leiderschap, geen persoonlijkheid, geen visie. Dat duurt al jaren. En naast alle oplichterij, ook nog zoveel onwil, onbegrip en onkunde. Als iemand die er toe doet dan tenminste eens iets zou proberen, al was het maar een begin van wezenlijke verandering, dan zou het minder erg zijn. (Dat verklaart het opmerkelijke succes van Bernie Sanders in de VS.) Maar nu blijft het pijnlijk vervelend. Verstorend, verstikkend en blokkerend, terwijl de Europese Unie inmiddels staat te trillen op zijn grondvesten. Nog één keer wil ik na deze historische mijlpaal van donderdag jl. daar een stukje aan wijden, maar dan snel verder. Alstublieft. Ik wel. Ik bevind me in goed gezelschap als ik zeg dat we het hoogstwaarschijnlijk maar beter kunnen afbranden, die hele EU. En dan op de verschroeide aarde iets opbouwen. Iets nieuws, waar “we” ons in ruime meerderheid in kunnen vinden. Vrijhandel, verantwoordelijk voor eigen grenzen en harmonisatie van regels en wetten inzake belastingen, vervoer en transport.
Eigener beweging zal dat nooit gaan gebeuren. Iets of iemand van buiten zal de trekker moeten overhalen voordat de nieuwbouw van start kan gaan. Want op het Europese politieke vasteland kon je direct nadat de Britten voor een hartgrondig “Nee!” tegen de EU hadden gestemd, al geluiden opvangen over wraak, hel en verdoemenis. Vechthuwelijk, is ook een term die rond Brussel nu zeer in zwang is. Macht, daar is-ie weer. Dat allesverblindende begrip. Ineens hebben ze daar haast, iets wat in jaren niet is voorgekomen. Oprotten, en snel een beetje; dat mag je ook zeggen. Het wordt allemaal ingegeven door angst. Die angst is overigens wel terecht, maar de reactie daarop deugt van geen kant. Wat een armoe.
Nu is Nederland nog even “baas” van Europa en gelukkig komt dat land dus met een pakket aan ideeën en zelfs maatregelen, om het besmettingsgevaar van zo’n uitslag tot een minimum te beperken. Een stappenplan voor uittreding, gekoppeld aan een paar voorgestelde tijdslijnen plus een uitleg voor de bevolking zowel aan deze als aan gene zijde van het Kanaal. Dat lag allemaal natuurlijk al klaar ‘voor het geval dat’, maar dat doet niet ter zake. Eén en ander hoort nu eenmaal bij “goed rentmeesterschap”. Hulde. Het lijkt me sterk dat een Oost-Europees land als Slowakije dat kan gaan verbeteren. Immers, we kunnen ons feitelijk niet permitteren om alles en iedereen maar in het ongewisse te laten. Dit zijn nu typisch zaken die je niet aan “de markt” moet, en kunt overlaten. Onwetendheid en onzekerheid kunnen omslaan naar paniek, en dat geeft de populisten alleen maar vrij spel. We moeten leiden en leidraad bieden. Dat heeft Nederland als Voorzitter van de EU uitstekend begrepen en uitgevoerd, zij het op de valreep. Maar dat terzijde.
Terug naar het spul in Brussel. Over blijven vasthouden aan eigen ongelijk gesproken. Niets leren en oren dicht. Sluit ramen en deuren, vannacht trekt het onweer wel over en dan staan we morgen op met een stralende zon! Oftewel: er is niet echt iets bijzonders aan de hand. Het ligt aan die onwetende burgers. Ze zijn de weg een beetje kwijt. Er komt ook zoveel op hen af. We moeten ze gewoon beter gaan uitleggen hoe of het zit. Meer Europa. Dan komt het allemaal wel goed. Aldus Sophie in ’t Veld (D66), vrijdagavond in Nieuwsuur. Zij zit al twaalf jaar in het Europees Parlement, en kan het dus weten.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 