Ik zit te trillen op mijn stoel. Toevallig moest ik even iets online opzoeken, en – dat is verkeerd, ik weet het – dat gaat hier altijd via nrc.nl. Zoiets als een homepage, waarna ik verder de wereld oversteek op zoek naar wat ik eigenlijk wilde vinden. Maar meer dan eens kom ik nooit aan op die bestemming, en moet ik een uur of een halve dag later, of de week daarop, alsnog mijn expeditie gaan beginnen. Omdat ik ben opgehouden door “breaking news”. Nou, dat is dit wel.
FC Twente blijft in de eredivisie. De persconferentie zal zo wel gaan beginnen, en het tumult op sociale media, niet alleen vanuit Doetinchem en omstreken, zal al wel zijn losgebarsten. Trending topic, etcetera. Ik doe er aan mee, dit keer wel. Omdat ik daadwerkelijk zit te trillen. Mijn hart slaat over. En niet omdat ik voor De Graafschap ben, of anti FC Twente. Helemaal niet. Het gaat bij mij en in dit geval helemaal niet over voetbal. Het gaat zelfs niet over sport, of de KNVB. Het is veel breder wat mij zo raakt. Het gaat er om dat niets is wat het lijkt. Of wat het zou moeten zijn. De werkelijkheid bestaat niet.
Alles is te koop. Voor geld, voor macht, voor aandacht, voor status en voor aanzien.
In Godsnaam, dát is er aan de hand! Dit is een tijd waarin alles anders is. Wat je ziet, wat je hoort en wat je leest klopt allemaal niet. Het is helemaal anders, omgekeerd en totaal verdraaid. Verziekt, verrot en corrupt. Eerder afgesproken, voorgekookt, uitgewerkt en ingepland. Hush hush. Bepaalde zaken mogen en kunnen gewoon niet worden aangepakt, verbeterd of bestraft. Dat is misschien nog wel het ergste. Omdat je vecht tegen de bierkaai.
Zo wordt doping uitgewist. Bewezen of niet, er is altijd wel weer een commissie die de resultaten ontkracht. Niet iedereen mag worden bestraft, hoor je dan. Sotsji was minder erg dan dat we allemaal denken. Het was ook een feest, en niet iedere atleet is fout. De goeden mogen niet onder de kwaden lijden. Maar als bijna iedereen kwaad is, hoeveel goeden blijven er dan over? Wie krijgt dan gelijk? Wie is hier nou werkelijk de baas? En wie heeft dan het meeste recht om kwaad te worden?
Gisteren stond Jean-Claude Juncker handen te schudden met Vladimir Poetin. Och, misschien is het wel helemaal niet zo verkeerd om de betrekkingen weer eens aan te halen, zo durfde deze in naam #1 van Europa uit zijn mond te laten rollen. Hè, ik zie niet goed! Dit kan niet waar zijn, zo haal ik Joris Luyendijk maar even aan. Nee, Dit Kan Niet Waar Zijn. Is er ook maar iets meegeveerd inzake schuld en boete rond MH 17? Is de Krim weer netjes teruggegeven aan de rechtmatige eigenaar? Wordt Oekraïne geholpen met zoiets als wederopbouw?
Ondertussen slaan getrainde Russische hooligans de boel, en niet alleen de boel, in Frankrijk kort en klein. Het feest dat EURO2016 heet. Hun aanvoerder staat prominent op de foto met Poetin. Juncker weet hoe dat werkt. Op de terugweg verpletteren Poetin’s gevechtstroepen-van-de-straat – informeel, maar uiterst georganiseerd – nog even wat toeristen in Keulen, terwijl Russische diplomaten moord en brand schreeuwen dat “het Westen” er een dubbele moraal op na houdt. Wie had het nou ook alweer over de destabilisatie van Europa?
Moet ik het dan nog hebben over die halve Afghaan in Florida die een homotent opblaast, terwijl hij zelf misschien wel van de herenliefde is? En zijn vrouw, al dan niet ex, die op hem afgeeft als zijnde zo agressief (zou het?), stuurt hem sms’jes tijdens zijn moordpartij dat ze zo van hem houdt.
De wereld is de weg kwijt, zo begon ik mijn vorige blog. Laat ik hem dan nu maar zo eindigen. Ik ben het ook even kwijt.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 