Wanneer is die gifbeker op Zuid in Rotterdam nu eens een keer leeg? In godsnaam!
Giovanni van Bronckhorst is overduidelijk niet de juiste man voor Feyenoord. Ik zeg dat niet nu, na alweer een nederlaag in een wedstrijd waar het om gaat, maar sinds zijn aanstelling al jarenlang. Ik houd er dus een keer over op, waarschijnlijk nadat ik deze blog heb gepost. Genoeg is genoeg. Dat denk ik, maar binnen Feyenoord lijken ze nog jaren door te kunnen gaan met de heiligverklaarde Giovanni. De knaap heeft zelfs een standbeeld gekregen, alleen maar dankzij die gele kaart van Vilhena, waardoor Kuijt mocht spelen in de allesbeslissende, laatste kampioenswedstrijd. Dirk maakte drie goals, dus wie is er nu heilig in De Kuip? Kampioen werden ze daar niet dankzij Van Bronckhorst, maar ondanks Van Bronckhorst. Dat maakt de prestatie des te groter. Dirk, een diepe buiging.
Omdat ze aan alle kanten wel weten dat zo’n persoonlijkheid node wordt gemist, hebben ze nu dus Robin van Persie gehaald. Sowieso een half jaar te laat, maar toen het uiteindelijk toch nog gebeurde, opnieuw over tijd. Tegen Ajax had hij zijn rol al kunnen vervullen. Trouwens, hoe typerend is dat? Ze hebben iemand nodig voor in de kleedkamer, zo roepen ze zelf om het hardst. Komt Gio daar nooit dan? Wat is zijn rol als teammanager en coach? Hij heeft toch eerder ook al die topwedstrijden meegemaakt, in binnen- en buitenland? Maar wat doet hij daar dan mee?
Gio is een prima jongen, maar niet voor Feyenoord. Wel voor FC Utrecht, FC Twente of AZ… Laat hem alsjeblieft snel naar Glasgow Rangers gaan, of desnoods naar Oranje. Dan zijn wij hem tenminste kwijt.
Tegen Manchester City bijvoorbeeld had hij het over zijn speciale tactiek, die moest voorkomen dat ze zouden worden weggespeeld. “Tegen City moet je kunnen schakelen”, aldus een strijdvaardige Gio. Toe maar; hij schijnt er verstand van te hebben. Vervolgens verliest hij met 4-0, thuis. En nu tegen Ajax kreeg Boëtius de voorkeur boven Larsson. Ook dat had te maken met de tactiek, zo zei Gio vlak voor de wedstrijd. Hij had het allemaal al uitgedokterd. De uitkomst van dat geslepen plan van aanpak was, dat Boëtius één bal heeft geraakt in 73 minuten, waarna hij uit zijn lijden werd verlost. Nog even verder, heel snel en heel kort:
- door alle frustratie over een onmachtig strijdplan loopt Jørgensen tegen twee keer geel op, verliest zijn team niet alleen een speler maar vooral ook een doelpuntenmaker en
- wordt de topscorer van de competitie, Berghuis, desondanks even later gewisseld voor een verdedigend ingestelde middenvelder.
Dat heet angst, meneer. Pure angst. En dat is altijd een slechte raadgever. Dat hebben we in twee Europese jaargangen wedstrijd na wedstrijd al eerder meegemaakt. Dus: wie maakt hier nu stappen? Wie leert hier iedere dag? Wie maakt wie beter?

Dan het technisch management, met die door mij om redenen ook al eerder verketterde Martin van Geel. Waar Gio niet beter weet en niet beter kan – dat heet niveau – , is Van Geel ronduit een foute man. Te weinig eager in de transfer van Van Persie, maar er speelt zoveel meer.
- Je haalt voor vele miljoenen figuren als Haps, Diks en Amrabat,
- terwijl je het supertalent Malacia over het hoofd ziet,
- bent vergeten dat Tapia al een paar jaar bij je rondloopt
- en ook geen idee hebt over de vorderingen van Van Beek.
- Doelman Jones, die met een vormcrisis kampt, laat de bal tussen zijn benen doorlopen – 1-0 voor Ajax – , maar zijn meer dan uitstekende stand-in heb je net verhuurd aan Club Brugge.
Goed bezig!
Heet dat voetbalmanagement? Ben je dan slim bezig? Zijn termen zijn er naar, maar het beleid van Van Geel faalt hopeloos. Weg ermee!
Ik sluit af met de oplossing, omdat alleen maar roepen dat het anders moet altijd makkelijk is. Je haalt Robert Eenhoorn als manager, Dirk Kuijt draait mee als trainee, en Martin Jol wordt trainer/coach. Punt. Oh ja, voor Jan de Jong, die lul met vingers, zal ergens nog wel wat bureauwerk zijn te vinden.
Hier kunt u lezen hoe het allemaal zover heeft kunnen komen:
KARAKTERMOORD, 16 augustus 2015
EMOTIE EN BETROKKENHEID, 26 april 2017
Een reactie op “GIO, ROT OP”