Eerder al heb ik Mark Rutte een pathologische leugenaar genoemd. Ik neem er niets van terug. De man is eerder patiënt dan premier. Hij moet geholpen worden, en dan bedoel ik niet door zijn partners in de coalitie. Nu dus weer die memo’s die hij zomaar was vergeten. Die bestaan niet. Ja, ze bestaan wel. Ze hebben daar bij de VVD zo’n mooi opgetuigde ethische commissie, maar volgens mij is die alleen van toepassing op de onderknuppels. De gauwdieven in de provincie.
Eerlijkheid, verantwoordelijkheid en inderdaad: integriteit. Een beetje integer bestaat niet, zei Ien Dales ooit. Ik heb haar vaker aangehaald. Ien Dales, waar zijn ze gebleven? Politici met en op niveau. Slim in de goede betekenis, in plaats van alleen maar uit op eigen gewin en persoonsverheerlijking. Eerlijk, in plaats van ego. Vraag maar eens na bij lieden als Pechtold, Hennis, Zijlstra en Grapperhaus.
Over de grenzen kennen ze er ook wel wat van hoor. De politiek. Gatver. Het is inmiddels universeel. Bedrog van de kiezer. Trump, Schulz, Erdogan… Om over het vuil van de Europese instituties maar te zwijgen. Alhoewel, vandaag wil ik dat nog even niet. Zwijgen. Ze nemen daar zogenaamd ondemocratische landen als Polen en Hongarije de maat (beide volwaardig EU-lid), waar de bevolking zich toch met veel grotere meerderheden voor hun leiders hebben uitgesproken dan in – pakweg – Nederland. Sjoemelen om een zeteltje, om de meest kleine meerderheid in elkaar te rommelen. Wie heeft het dan over democratie? En de benoeming van Selmayr, binnen enkele minuten er doorheen gejast:
Iedere Europese commissaris krijgt bij vertrek vijf jaar lang een chique wachtgeldregeling, een kantoor in Brussel, een auto met chauffeur en twee assistenten. Dat is de belofte van de nieuwe secretaris-generaal van de Europese Commissie Martin Selmayr, meldt de Franse krant Libération.
Selmayr heeft die toezegging volgens de krant gedaan om zich te verzekeren van zijn benoeming. Als secretaris-generaal is hij nu de hoogste ambtenaar binnen de Europese Commissie, het dagelijkse bestuur van de Europese Unie. Hij heeft de leiding over 30.000 medewerkers en hoeft alleen verantwoording af te leggen aan voorzitter Jean-Claude Juncker.
Praat mij niet over democratische processen, want die lijken steeds minder te bestaan. Kiezers worden gebruikt als vee. Niets meer, niets minder. Ondertussen vieren vriendjespolitiek en zelfverrijking hoogtij.
Maar net zo goed stemt dat vee gewoon weer in meerderheid op Rutte als er verkiezingen zijn. Het maakt allemaal niet uit.
De arbeidsmarkt, wil ik het daar eigenlijk nog wel over hebben? Tekorten en grotere tekorten. Geen vakmensen meer te vinden. Geldt al decennia lang. Beleid? Vorige week heb ik een stukje geschreven over de sollicitanten die er dan nog wel zijn. Weinig verheffend allemaal. Niet lezen, niet nadenken, niet doen. Nog los van alle leugens, al dan niet om bestwil. Genoeg!
Poetin dan. Gisteren wist Alexander Münninghoff in Buitenhof te vertellen dat dat een goeie vent is, alleen: wij westerlingen begrijpen hem niet. Poetin wil zich best aansluiten bij de EU, en bij de NAVO. Hij heeft zelfs aangeboden om Amerika te helpen na 9/11. Eigenlijk is Vladje een prima peer. Laten we toch eens gaan praten. Dat ondertussen de Oostzee zo ongeveer is afgegrendeld door Russische atoomonderzeeërs is natuurlijk alleen maar spielerei. Op de bodem liggen trouwens wel allerlei belangrijke kabels en pijpen. Voor energie en data, aldus Caroline de Gruyter in NRC. En de Krim? Ja, dat is gewoon Russisch en eigenlijk heeft Poetin alleen maar de geschiedenis hersteld.
Als we zo gaan denken, in het openbare debat op een vroege zondagmiddag, laat in april 2018, dan lust ik er nog wel een paar. Laten we dan ook maar Oostenrijk-Hongarije in oude luister herstellen, en Byzantium. Daar heeft Erdogan niets op tegen. In Münninghoff zal hij een kennelijke medestander vinden. Sic.
Morgen verder. Want dit is een afrekening (vooral met mezelf), en een opmaat naar vernieuwing.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 