KWANTITEIT TELT

En wéér had ik zo’n ervaring. Dit kán niet waar zijn. Dus ben ik verder gaan kijken, lezen, de verbanden leggend. Nee, ik zat zeker niet in een toneelstukje. Jammer, want in die zin was het geweldig geweest. Niveau Van Kooten en De Bie.

Ze maakt al enige tijd deel uit van mijn netwerkje op LinkedIn. Een zogeheten professional uit de mediawereld. En, gewoon, ze had haar baan opgezegd. Of het na zoveel jaar ook echt een opzegging door haar was, dat laat ik in het midden. Haar LI-profiel liet immers zien dat ze het al op zeer verschillende posities had geprobeerd, met weinig stabiliteit. Dan weer eens dit, en dan weer dat. Maar wel, heel trouw, bij dezelfde baas. Het zou daarom natuurlijk ook zo kunnen zijn dat haar werkgever, één van de grotere uitgevers in dit land, zo langzamerhand haar toegevoegde waarde in twijfel was gaan trekken, en maar liever van haar af wilde. Maar dat ga je natuurlijk niet melden op z’n site. Alles moet wel uit jezelf komen, lollig zijn en hoop en succes uitstralen.

Het is van alle jaren en alle dagen. Niks nieuws onder de zon, laat staan dat het bijzonder is. Mensen wisselen van baan. Zo’n anderhalf miljoen, alleen al in Nederland. Maar deze stap was een heldendaad, als ik de vele commentaren mag geloven. Ze werd er zelfs een trending topic mee. ‘Wat een durf!’ ‘Wat goed dat je de luiken openzet!’ ‘Geniet er maar van!’ ‘Dat jij dat doet, daar spreekt veel vertrouwen uit!’

Ga zo gerust nog even door, allemaal met dezelfde open deuren en clichés.

Zelfs de uitroeptekens achter de vele kreetjes verschillen niet. Merkwaardigerwijs – nee, juist heel bevestigend – is dat niemand een vraag stelt, zoals ‘Waarom?’ Dan zet je geen uitroepteken om je woordjes kracht bij te zetten, maar toon je waarachtige interesse met een vraagteken.

Maar dat is niet echt iets voor op LinkedIn, zo wordt maar weer eens bewezen. Het is een medium om vanaf je roze wolk te ‘zenden’, en daar bevestiging op te ontvangen. Hoe meer, hoe beter. Dat zorgt voor het goede gevoel, dat een vitale bron van levenslust is geworden. Kwantiteit telt en levert op. Kwaliteit, noem het voor mijn part ook ‘niveau’, is even geen item. Daarom heb ik al langer geleden afgeleerd om zelf een vraag te stellen, of een inhoudelijke opmerking te plaatsen. Er wordt óf niet op gereageerd, óf je krijgt, doorgaans van de andere netwerkcontacten, de wind van voren. Je mag niet anders zijn, niet anders reageren en niets anders vragen. Go with the flow (uitroepteken).

Toch blijft het me verbazen. Omdat dit contacten zijn die allemaal een fatsoenlijke opleiding hebben genoten en een zogenaamd gewichtige functie hebben, vaak ook nog gelieerd aan de journalistiek. En natuurlijk al die mensen in de zakelijke dienstverlening. Verschillende coaches, die aanbieden om eens een kopje koffie te drinken. Gratis, zo schrijven ze er ook nog bij. Om vervolgens samen te kunnen kijken of we niet een bepaald traject kunnen ingaan. Zelfs een mediator, die heeft gezien dat de dame in kwestie ook wel eens iets heeft gedaan om verschillende groepen mensen bij elkaar te brengen. ‘Misschien ligt daar wel een toekomst voor je, ik wil gerust een keer met je praten om je op weg te helpen!’

Gaat dit nou om betekenisvolle zorg voor je netwerkcontact, of draait dit om omzet en handel, naamsbekendheid en persoonlijke promotie (vraagteken). Feit is dat het slachtoffer zelf, dat daarentegen door haar honderden aanbidders zonder aanwijsbare reden in de adelstand wordt verheven en met eervolle medailles wordt volgespeld, overal heel enthousiast en positief op reageert. Natuurlijk. Duimpjes, en nog meer duimpjes. En net zo natuurlijk de gemeenplaatsen van ‘Dankjewel!’ en ‘Gaan we zeker een keer doen!’ en ‘Ik ga je bellen!’ en ‘Wat een goed idee!’ Daar komen dan altijd weer nieuwe duimpjes op terug, en nieuwe clichés in de zin van ‘Graag gedaan!’ en ‘Je bent altijd welkom!’ Zo gaat dat nog even door, inclusief de vaststelling dat ook op zo’n reactie dan weer duimpjes volgen.

Je kunt er maar druk mee zijn als je verder niks te doen hebt. Voor mij blijft LinkedIn een prima kanaal waarin ik een krasbestendige, maatschappelijke thermometer heb gemonteerd. Horen, zien en zwijgen. En als ik serieus wil reageren, iets kwijt wil, wil vragen of complimenteren, dan gebruik ik in de meeste gevallen de berichtenservice, of het persoonlijke e-mailadres. Nóg beter, dan bel ik. Een-op-een, zonder duimpjes. Omdat niet de hele wereld hoeft te weten wat we van elkaar vinden en vooral: hoe goed of dat ik ben.

Naschrift van de AI-assistent binnen WordPress:

The content appears to be written in Dutch. It touches on the lack of genuine interaction and meaningful content on LinkedIn, focusing on superficial praise and self-promotion.

Actions to improve:

Encourage more authentic and meaningful engagement on LinkedIn.
Consider using private messages or emails for substantial discussions.
Advocate for genuine curiosity and inquiry rather than clichéd responses.
Emphasize the importance of personal, meaningful connections over public display.