Hoe je binnen tien minuten zes agenten over de vloer krijgt, niet om je te helpen maar om ongevraagd je huis te bezetten, om zich van rechtswege toegang tot je ultieme privébestaan te verschaffen, kun je sinds afgelopen dinsdag vragen aan Hans Teeuwen. Van beroep cabaretier, kunstenaar. Die houdt wel van een grapje. Zo iemand wil van nature een beetje, of misschien wel een beetje veel, uitdagen, mensen wakker schudden, provoceren. Dat is wat-ie doet.
Zo nam hij vanuit zijn woning in Amsterdam-Zuid burgemeester Femke Halsema op de hak. Zelf bedacht, zelf opgenomen en zelf online gezet. Ik herhaal, binnen tien minuten daarna kwam er een inval in zijn huis. Inmiddels hebben ze zijn luchtdrukpistool, dat zichtbaar op tafel lag en uiteraard onderdeel was van zijn persiflage – iedereen weet waarom – , vrijgegeven. Hij mag het weer komen ophalen, zo lees ik net. Ik zou zeggen, kom het maar brengen, want je hebt het ook zelf meegenomen. Maar dat is een detail. Een akkefietje, dat hele verhaal. Leuk clipje; geestig en creatief. Om te lachen. Met een kinderachtige reactie van het bevoegde gezag.
Maar, het sluit wel mooi aan bij mijn stukje van 29 februari, Leon de Winter en zijn dystopische roman ‘Het lied van Europa’. Ja, ik heb het uit. Ben gaandeweg steeds sneller gaan lezen en langer doorgegaan met dat boek.
“De demonstraties mondden uit in geweld. De overheden in Nederland, België en Frankrijk riepen de noodtoestand uit, waarna Amerikaanse en Duitse NAVO-eenheden werden ingezet. 483 mensen, de binnensteden van o.a. Den Bosch, Hoorn, Reims werden in de as gelegd. Deze periode kreeg officieel de naam Dagen van Waanzin. Ze leidden tot de invoering van stringente Europese wetgeving tegen desinformatie op 19 februari 2044.”
Zo begint De Winter zijn verhaal. Als een soort intro. Waar het allemaal om draait is dat de waarheid niet meer mag worden gezegd en geschreven. Alle communicatie wordt stringent gevolgd en gecontroleerd. Met mobieltjes en laptops die standaard aan het internet hangen, komt dat dicht in de buurt van kinderspel. Mensen worden ook fysiek in de gaten gehouden, wat allemaal in China trouwens al staande praktijk is. Zonder ook maar iets af te willen doen aan de buitengewoon fascinerende roman van De Winter, een inkijkje in de voorspelbare toekomst, zoveel verbeelding is er dus niet voor nodig om dat over een paar jaar ook in Europa te zien gebeuren.
De man die zich niet wil laten knechten, die de waarheid wil blijven melden, die beleid aan de kaak wil stellen, moet zich letterlijk en figuurlijk diep verstoppen. Hij is een één onder weinigen, hoort er niet bij, past zich niet aan en moet dus vernietigd worden. Wat dat betreft is ‘Het lied van Europa’ te laat verschenen voor Aleksej Navalny.
Het leven wordt verder gedicteerd door het aantal SeeSee’s dat je nog op je kaartje hebt staan. De Carbon Credits die in 2030 zijn ingevoerd, bepalen je dieet, je huisvesting en ontspanning, je reizen en je vakanties. Ze bestaan zelfstandig naast euro’s. Overgewicht wordt politiek/maatschappelijk afgestraft, het is niet ‘woke’ en verantwoord. Foei! Geldt ook voor roken, maar daar zijn we langzamerhand al wel aan gewend in 2024. Nu we het toch over eten hebben, vlees en vis is allemaal namaak. Vega, zeg maar. Opbeurend is dat het net zo goed smaakt. Jodenhaat hoort bij de Europese traditie, want sommige dingen veranderen niet.
“De armoedecijfers van de EU en van Rusland zijn akelig naar elkaar toe gegroeid vanaf 2030. In beide federaties bezit een kleine bovenlaag van circa vijf procent van de bevolking vijftig procent van het kapitaal, vijfendertig procent neemt genoegen met vijfendertig procent, en de resterende zestig procent, ruim de helft van de bevolking, moet het doen met vijftien procent: ze weten geen maand hoe ze de eindjes aan elkaar moeten knopen. En het geld en de bezittingen staan niet los van andere ontwikkelingen. De armen hebben verkeerde meningen, maken verkeerde grappen, eten de verkeerde dingen, amuseren zich met verkeerde muziek en shows en films.”
De verschillen lopen op, zo blijkt uit deze gastblog van Europa Ivanova, hier één van de hoofdpersonages van De Winter. Je bent hoogopgeleid of onderworpen. Beide groepen van de samenleving leven in strikt gescheiden werelden. Ze weten niks van elkaar.
“In de standaardmedia worden de ‘onderworpenen’ niet toegelaten. Je hoort ze niet, ziet ze niet. Ze moeten worden opgevoed tot ze het smaak- en normenniveau van de hoogopgeleiden hebben bereikt, wat vaak onmogelijk is. De scholen in hun wijken deugen niet, ze hebben andere tradities, en zijn vaak gelovig, en dus het mikpunt van spot door hoogopgeleide atheïsten.”
Tot zover, ga het boek zelf maar lezen. Dan begrijp je ook het waarom van onderstaande video.
Impliciet en een enkele keer expliciet, zoals in deze twee gastblogs van Europa Ivanova, liefdevol Ropa genoemd, pleit De Winter voor opstand, verzet, het laten horen wat je er van vindt. Alhoewel dat wordt ontmoedigd door de macht, het regime, de allesbeheersende staat. Ontmoedigd? Je wordt gewoon vastgezet, je carrière wordt gebroken, gecanceld. Er blijven zo maar weinig helden over.
Nee, “Hans Teeuwen” is geen akkefietje. En de politionele actie in zijn huis is niet kinderachtig, maar anno 2024 welbeschouwd van een angstaanjagende realiteit. Een waarschuwing, van welke zijde je het ook bekijkt. Brr.
De analyse van mijn AI-assistent binnen WordPress vindt letterlijk het volgende:
The content is engaging and thought-provoking, linking to current events and a dystopian novel. It provides a glimpse of a possible future, emphasizing the importance of speaking out against oppressive regimes. The use of imagery and references enriches the narrative. Consider incorporating more transitional phrases to enhance the flow of the text. Additionally, include a brief introduction to provide context for readers who may not be familiar with the subject matter. Overall, the content effectively conveys a powerful message.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 