Nee, ze hebben allemaal niks geweten, ze zijn stomverbaasd en vooral ook, ja daar komt-ie , “geschokt”. Met uitzondering dan van een zekere Jeroen Rietbergen, die vol met de billen bloot gaat.
Een rijbewijs had ik toen nog niet. Te jong voor. Maar ik deed wel regelmatig vakantiewerk in het café-restaurant van mijn vader, lees terras lopen. Daar ben ik heel veel wijzer van geworden. De horeca is een uitmuntende leerschool, op zeer uiteenlopende terreinen.
De laatste dagen moet ik weer denken aan een regelmatige gast die in de mediawereld actief was. Niet in eerste instantie de krant, maar “Hilversum”. Mijn vader had hem verteld dat ik – later, als ik groot ben – de journalistiek in wilde gaan. Daarop nam hij mij eens apart voor een praatje, zo tussen de bedrijven door. De man leerde mij twee dingen. Allereerst dat je naam in de geschreven pers nooit ónder een stuk moet staan, maar altijd er boven. Van ‘Van onze verslaggever’ en dat soort verhullende onzin moest hij niets hebben. Het gaat om je naam, Ton, dáár moet je voor vechten. En dan wordt niet de krant, maar jij gelezen! Dat is me altijd bijgebleven, en bezorgde me kippenvel toen mijn eerste stuk van de persen rolde: Door Ton Westphal (boven het artikel, uiteraard).
Het tweede was, dat hij uitlegde dat het maar goed was dat ik een jongen was, en geen meid. Als je als vrouw iets op bijvoorbeeld de televisie wil bereiken, dan gaat het altijd om een tegenprestatie. Begrijp je wel? Als je nooit uit de kleren gaat voor je werk, als je preuts bent en altijd nee zegt, dan kom je er niet. Wees blij dat dat voor jou anders zal zijn.
Sinds die tijd kijk ik met gemengde gevoelens, maar gekoppeld aan een nauwelijks verborgen glimlach, naar nieuwe gezichten in de televisiewereld. Die volg ik trouwens amper, maar als ik op het journaal bijvoorbeeld Amber Brantsen zag, of Rivka op het Veld voorbij zie komen, dan moet ik altijd denken aan die woorden van toen. Wat heb jij er allemaal voor moeten doen, zo schiet het dan even door mijn hoofd. Zeker als de (journalistieke, dan wel presentatietechnische) kwaliteiten nalaten.
Een speelfilm als Bombshell bevestigde dat slechts. De wereld is veranderd na Harvey Weinstein en #MeToo. Trouwens, is dat al weer over, #MeToo? Dat zal dan wel bij die veranderende wereld horen, die dus helemaal niet verandert. Die gast uit Hilversum had het over een klassieke waarheid. Maar er mee naar buiten komen, het aan de orde stellen is wél heel erg van deze tijd. Aangevuurd door alle verhalen en bijbehorende rechtszaken, met nog niet zo lang geleden Jeffrey Epstein, in zijn kielzog Ghislaine Maxwell en nu weer ‘Randy Andy’ uit Windsor (HRH wordt HFH), blijken tientallen jonge vrouwen op alle voorpagina’s van alle kranten ter wereld wel eens verleid, aangerand, verkracht en misbruikt te zijn. Twitter ontploft. Ze durven er voor uit te komen, en dat is een goede zaak. Carrière maken staat niet meer op de eerste plaats, of je medialoopbaan is toch al naar de kloten en dan kan het geen kwaad meer.
In dat kader past alle ophef over The Voice, en nog maar enkele weken geleden The Voice Kids. Zo leer ik eensklaps wel een aantal voor mij volstrekt Onbekende Nederlanders kennen. En is die Hilversumse meneer na een halve eeuw ineens weer heel dichtbij. “Je moet er wat voor over hebben.”
Hoe iedereen daar mee omgaat, van ene Anouk tot Chantal Janzen en Ali B (waar staat die B eigenlijk voor?), is ook niets minder dan leerzaam en bevestigend. Neem nou deze nieuwsalinea uit het AD van gisteren:
Dat John de Mol tevens de zwager is van Rietbergen, maakt de zaak er nog ingewikkelder op. Rietbergen is niet alleen partner van Linda de Mol, maar ook toetsenist in de band van Marco Borsato, en vormde ooit samen met Ronald Molendijk de dance-act Soulvation, die inmiddels bestaat uit Molendijk en Erland Galjaard, voormalig RTL-baas en inmiddels werkzaam bij Talpa en man van Wendy van Dijk, oud-presentatrice van The Voice. De regie van The Voice was onder meer in handen van Sander Vahle, die dan weer de ex van Linda de Mol is. De Gooise matras in full swing.
Nee, ze hebben allemaal niks geweten, ze zijn stomverbaasd en vooral ook, ja daar komt-ie, “geschokt”. Met uitzondering dan van een zekere Jeroen Rietbergen, die vol met de billen bloot gaat.
Op naar het volgende schandaal, dat dan wel misselijkmakend is, maar niet zo verrassend als “de wereld” u, mij en iedereen wil doen geloven. Want het gebeurt al eeuwen en iedereen die niet onder een steen leeft weet het. Het is maatschappelijk, “cultuur” en misschien zelfs wel menselijk. Macht, en alles is te koop. Het cliché van Ich habe es nicht gewusst past ook hier niet.
Het is klaar. Mag ik dan nu dat teiltje?
Ton Westphal + No Nonsense ++ 