Nog even over al die respons uit mijn vorige blog. De maatschappij in een notendop, weet u nog wel?
Gewoon een tamelijk gewone functie. Wel een hele leuke, dat moet gezegd, maar niets bijzonders qua eisen, opleiding en ervaring. Flexibiliteit, maar dat vraagt iedere werkgever. Dan is het aardig als je als sollicitant daaraan refereert. Ai, moeilijk woord. Als je dus daarop inspeelt. Dat je aangeeft geen problemen te hebben met een uurtje overwerk, of zo. Maar dan stromen die honderden reacties binnen, ook via een site als werk.nl, waar iedere uitkeringsgerechtigde op de arbeidsmarkt zich moet registreren. En wat zie je dan (ze mogen het zelf aanvinken):
- niet bereid om op wisselende tijden te werken;
- soort contract: vast;
- soort salaris: vast loon/uurloon.
En als je wat verder kijkt – wat ik heerlijk vind, soms – dan zie je dat de woon/werkafstand niet groter mag zijn dan 10 km.
Het zijn mensen die vaak al maanden, en sommigen jaren, thuis zitten.
Ondertussen is het nog steeds crisis. Dat betekent voorlopig even tijd genoeg. Bijvoorbeeld om bij te scholen. Complete herscholing, het blijft een stokpaardje van me. Er zijn nu – terwijl de crisis steeds grimmiger wordt – bijna 100.000 onvervulbare vacatures. Wie doet er wat aan? En wat gaat er gebeuren als het straks per ongeluk “aantrekt”? Dat straks zal nog wel even duren, maar het blijft geen tien jaar zo beroerd gaan. Dat weet ik zeker. Want dan is er al lang iets gebeurd. Lees maar eens een geschiedenisboek, bijvoorbeeld over de vorige eeuw. Hoe we toen zijn omgegaan met vergelijkbare crises. Maar dat terzijde.
Gebruik dus de komende paar jaar, want zo lang hebben we in Nederland nog wel. Maak van de nood een deugd. Zo worden bedreigingen kansen. Nieuwe mogelijkheden. De Survival of the fittest. Die “fittest” zijn niet de meest sterken onder ons, maar degenen die zich het beste kunnen aanpassen. Geldt ook voor landen.
Of dit soort adviezen doorkomen, is overigens zeer de vraag. Het gaat niet om mij, ik observeer slechts. Kijk bijvoorbeeld eens naar de kijkcijfers deze week van Uitzending Gemist. Het meest bekeken programma is Wie is de Mol met 179.316, gevolgd door Flikken Maastricht (137.562).
Waar ik met dit stukje aandacht voor wil vragen, is De toekomst komt uit Afrika. Dat was een uitzending van VPRO’s Tegenlicht, maandag 25 februari jl. Met een score van niet meer dan 7.597. Ter vergelijking, op de laatste plaats van de top 50 van Uitzending Gemist deze week staat Imam achter tralies (11.447).
Ook in Den Haag hoor ik zelden of nooit iets verstandigs over arbeidsmarktbeleid. De vinger komt maar niet op de zere plek. Het geld gaat naar de verkeerde doelen. We lossen niets op, maar versterken de ellende. Er is – bij de grote meerderheid van sollicitanten, maar ook bij vele werkgevers, de overheid en in de politiek – werkelijk geen flauw benul. Dan is het luisteren naar iemand als Ian Goldin, directeur van de Oxford Martin School, louterend. Ik beveel u die uitzending van Tegenlicht daarom bijzonder aan. Daarbij maakt het niet uit of je sollicitant voor een parttime functie als administratief/logistiek medewerker, of minister-president bent. Maar dan weet ook u wat er aan de hand is, wat we kunnen verwachten en hoe je moet handelen.
Zoiets als Wie is de Mol, maar dan anders.
Ga met deze link rechtstreeks naar de hele uitzending van De toekomst komt uit Afrika, en vergeet alsjeblieft even wie de mol is.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 
@Johan. Dank voor je uitvoerige, gemotiveerde reactie. Natuurlijk gaan we hier, op deze plek, geen discours houden, maar toch een enkele kanttekening mijnerzijds.
Ik vond het veel breder dan het dichthouden van Fort Europa. Het was een voorbeeld van hoe “wij” denken. De westerse attitude dat het hier gebeurt, en zo, met z’n allen met de neus in de wind, terwijl dat – met voorbeelden geïllustreerd – allang niet meer het geval is. In die zin moest ik denken aan het prachtige, veelzeggende boek De eeuw van Azië van Kishore Mahbubani, hier vaker aangehaald. Overigens ook iemand die ik dankzij Tegenlicht heb leren ‘kennen’,
De Chinezen zijn niet heilig, integendeel. Zoveel heb ik wel meegemaakt toen ik daar oktober vorig jaar zelf een maand was. Maar bijdragen aan de samenleving, en als je dat niet doet ga je maar weer terug of je ligt in de goot, daar is Amerika ooit groot mee geworden. Je mag, nee moet dat wel wat nuanceren, maar in de kern is dat zoveel beter dan het vullen van opgehouden handen.
Tot besluit: “structurele werkeloosheid”, die ook nog groeiende is, met anderzijds die 100.000 vacatures die niet kunnen worden ingevuld, is voor mij onacceptabel op ieder gebied. En ik wil zo graag dat het dat ook voor Rutte II zou zijn…
LikeLike
Dag Ton,
Ik heb het gezien, maar was bij uitzondering niet enthousiast over de Tegenlicht-uitzending. Het is duidelijk dat Afrika een vat vol potentie is, op velerlei gebied.
De uitzending draaide (vind ik) echter sterk om het restrictieve Europese beleid voor immigranten, terwijl de Afrikanen zo lekker eenvoudig China binnen konden komen en daar geld konden verdienen. Wat waren we in Europa toch dom dat we dat ook niet deden. Het verschil is echter, dat als immigranten in China niet in hun eigen onderhoud kunnen voorzien, ze waarschijnlijk beter af zijn in hun land van herkomst; ik geloof nooit dat ze in China op ruimhartige financiële ondersteuning van de staat mogen rekenen . In (veel) Europese komen ze dan wel in een uitkeringssituatie terecht. Ik kan wel begrijpen dat we in Europa dan wat selectiever zijn. Verder komen “de Chinezen” op mij vooral zeer pragmatisch over (ik ben er wel eens geweest..): op het moment dat de immigranten een last voor hun samenleving vormen denk ik dat ze dit uiterst rigoureus zullen oplossen.
In ieder geval bekroop me het gevoel dat we in Europa andere Afrikaanse immigranten/vluchtelingen krijgen dan de Chinezen. Bovendien denk ik dat ze, economisch gezien, van geringe toegevoegde waarde zijn voor de Chinese economie: wat ik zag waren vooral opportunistische handelaren. Sommige hadden een Chinese opleiding achter de rug en spraken chinees (indrukwekkend!); ik denk dat de (pragmatische) Chinese overheid dit faciliteert omdat ze de vele Afrikaanse grondstoffen keihard nodig hebben.
De angst dat we over 20-30 jaar in Europa allemaal met grijze haren (of kaal) om ons heen kijken wie we nog kunnen laten werken omdat we zelf allemaal met pensioen zijn en veel zorg nodig hebben mag denk ik wel wat genuanceerd worden. Los van de frictie op de arbeidsmarkt (hoe frustrerend die ook is) tussen vraag en aanbod en dan vooral de kwaliteit van het aanbod, lijkt werkeloosheid structureel blijvend te groeien, omdat we onze productieprocessen zo ver geautomatiseerd en geperfectioneerd hebben dat we er steeds minder mensen voor nodig hebben. Maar dat argument heb ik niet gezien.
Overigens vind ik dat als mensen, van waar dan ook, hier graag naar toe willen komen, willen en kunnen werken, en dus iets toe te voegen of bij te dragen hebben, we geen slagboom neer moeten zetten, maar een rode loper uit moeten rollen.
Dus in zoverre geef ik jou, Tegenlicht en Ian Golding gelijk.
Groet,
Johan
P.s.: probeer maar eens om de VS binnen te komen (om te werken), of probeer in Afrika, waar dan ook, maar eens ergens een vergunning voor te krijgen…..
LikeLike