Morgen heeft u weer een kans. Wég met de regering. Wég met de PvdA en wég met de VVD. Stem lokaal, of anders op een landelijke oppositiepartij. Vaag het zittende zooitje in Den Haag electoraal weg. Gebeurt er dan wat? Natuurlijk niet. Maar alleen al het signaal zal mijn wonden balsemen.
“Gezinnen met een bijstandsuitkering kunnen niet meer rondkomen. Ze hebben te weinig geld voor noodzakelijke uitgaven als eten en woonkosten. Geld voor sport, uitjes en cadeaus was er al niet meer, heeft het Nibud vastgesteld. Een gezin met twee kinderen komt elke maand 50 euro tekort; een gezin met drie kinderen 150 euro. Het is voor het eerst dat het budgetinstituut vaststelt dat deze gezinnen elke maand geld tekort komen.”
Dit is zomaar weer een berichtje van vandaag op Teletekst, mijn favoriete nieuwsbron. Snel en betrouwbaar. Objectief, zonder commentaar. Geen gedoe. En al het nieuws dat er toe doet helder gerangschikt.
Ergernis, wat heet. Meer dan dat. De regering stoot ondertussen alles wat des burgers is af naar de gemeenten, u weet wel, waar we morgen met z’n allen voor moeten gaan stemmen. Lekker makkelijk. Het zijn maar Nederlanders. Landgenoten. Laten ze dat lokaal maar uitzoeken, onder het mom dat er dan voor maatwerk kan worden gezorgd. Dat doet het kennelijk wel goed. Trapt u daar nog in? Eén van de vele leugens van dit kabinet.
Kan er nog gewoon geregeerd worden? Met een beetje veel rechtvaardigheid? Met oog voor de mensen in dit land? Met zorg, met belangstelling, met warmte, met reële hulp? Geen woorden maar daden. Het bieden van een concreet perspectief. Er zijn zoveel Nederlanders die dat allemaal zo nodig hebben. En er komen dagelijks vele nieuwe Nederlanders bij. In al die categorieën van kwetsbare landgenoten. Zoveel wordt eens te meer onderstreept door zo’n klein teletekstberichtje, tussen tientallen andere. Vorige week kwam er ook al zoiets schrijnends voorbij. Twee of drie alinea’s op Teletekst. Over kinderen, gehandicapten, ouderen. Enzovoort, enzovoort. Inleveren, verarmen, creperen. Een uitzichtloos bestaan, en met name dát verwijt ik het kabinet in bijzondere mate.
Dan hoor je in zo’n verkiezingsdebat dat er meer geld moet naar de zorg. Nóg meer geld. Dat de bureaucratie te veel geld, energie en tijd kost. Dat het zoveel beter kan, en moet. Iedere Nederlander wil dat, van uiterst links tot rabiaat rechts. Geldt ook voor het onderwijs. Daar krijgen ze weliswaar meer budget – alleen maar dankzij D66 – , maar dat wordt dan weer niet goed besteed. Er komt een conciërge bij, heel belangrijk, ik weet het, maar het ging om iets anders. In ieder geval hadden “we” dat wel bedoeld, en gewild, en verwacht.
Luisteren. Naar je kiezers. Het is niet meer van deze tijd. De VVD haakt zelfs af bij het belangrijke debat op Nederland 1 van gisteravond, omdat ze op dit punt toch alleen maar een nederlaag kunnen lijden. Verantwoordelijkheid nemen, je beleid verdedigen, je zaak bepleiten. Ook dat is niet meer van deze tijd, in ieder geval niet binnen de VVD. Ondertussen nemen ze daar de PVV de maat.
Men predikt minder regelgeving, vooral in verkiezingsdebatten, maar er komen dagelijks nieuwe regels bij. In godsnaam, hoe lang speelt dat allemaal al? Iedere keer weer. Vooral als er verkiezingen aankomen. Ik vind het vreselijk. Daar gaan tientallen jaren overheen. Iedereen weet het, iedereen vindt dat het anders moet. Maar er gebeurt niets. Nederland.
WE KÚNNEN HET WEL, GELD UITGEVEN
Alles van waarde dus naar de gemeenten. Maar die hadden al geen geld. En dat terwijl we in, nee als Nederland juist heel goed, en veel, geld kunnen uitgeven. Als de beste! Als het maar in en voor het buitenland is. Dat houden we mooi op het Binnenhof, daar hebben “de gemeenten” niets mee te maken.
Nee, dat is inderdaad ook geen “maatwerk”, maar vriendjespolitiek. Die rare Lilianne Ploumen bijvoorbeeld. Zodra ze in Verweggistan, in donker Afrika of Midden- dan wel Zuid-Amerika verschijnt, dan speelt ze voor sinterklaas. Met tientallen miljoenen tegelijk worden de Euro’s rondgestrooid. Links en rechts, in iedere hoek. Voor het goede doel. En als één van haar voorgangers en PvdA-vriendje Bert Koenders moet worden geholpen in Mali, dan is dat voor Rutte II uiteraard ook geen enkel probleem. Huppekee, vele tientallen miljoenen. We kijken niet op een paar nullen. Oekraïne? Kunnen we natuurlijk ook niet laten zitten. Het geld is geroofd door een elite, maar binnen 24 uur staat Europa, en dus Nederland klaar met een paar miljard. We kijken niet op tien meer of minder. Want het is allemaal heel erg wat daar gebeurt.
Ik vind het erg wat híer gebeurt. Met ouderen. Met kinderen. In de zorg. In het onderwijs. Op de arbeidsmarkt. Gewoon, in de Margrietstraat, of op het Koningin Wilhelminaplein. In Lelystad, Brunssum, Stadskanaal of Naaldwijk.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 