Een wonderschoon verhaal van en met Hajir Hajji: “Van vakken vullen tot directeur bij Action”. Haar werd ooit door één van de oprichter/eigenaars gevraagd of ze geen rayonleider (mooi, Hollands woord) wilde worden. Hajir vroeg wat dat betekende. ‘Nou, gewoon, zorgen dat de winkel er netjes uitziet, dat de producten goed staan en dat de klant goed geholpen wordt.’
Weggooien kan altijd nog. Dat geldt ook voor kranten. Soms liggen die één of twee, en een enkele keer ook wel drie jaar of nog langer bij mij op een stapel. Samen met oude week- en vakbladen (die laatste zijn trouwens helemaal verdwenen, dus die moeten inmiddels al wel heel erg oud zijn) geven die soms opmerkelijke en bijna altijd fascinerende inzichten in wat er verandert. Of wat altijd hetzelfde zal blijven. Nee, ik bewaar natuurlijk niet alle kranten. Er zit een zekere selectie op. Maar je hebt niet altijd tijd en zin om die speciale bijlage, of dat grote stuk, of dat specifieke interview, of dat dubbeldikke kerstnummer meteen te lezen. Zo ontstaan dus stapels en stapeltjes. Ik heb een tip: moet u ook doen. En als bij u alles elektronisch gebeurt, dan hoeft dat de pret zeker niet te drukken. Ik heb er ook al een woord voor bedacht: e-verzameling. Zo’n e-verzameling kun je gemakkelijk aanmaken op uiteenlopende onderwerpen. Dat wat u echt interesseert.
Want bewaren is echt zo gek nog niet. Eerder al heb ik weleens geschreven over de ontwikkelingen, die geen ontwikkelingen zijn, binnen het vakgebied van het personeelsmanagement. Herstel: human resources. Ik kan er wetenschappelijke tijdschriften bijhalen die hier ook nog op de plank liggen. Van 25 jaar geleden. Daarin staat hetzelfde. Bijvoorbeeld over werving en selectie – herstel: recruitment – waar persoon en bedrijf goed bij elkaar moeten passen. Tegenwoordig heet dat een juiste match, maar dat zijn natuurlijk allemaal typisch gevalletjes van oude wijn in nieuwe zakken. Daar barst het van binnen human resources management. Zo was iedereen ooit op zoek naar een nieuwe uitdaging. Nu heet het dat je je passie moet volgen.
Maar het meest verpletterende inzicht heb ik helemaal niet uit een oude krant of zo. Ik las het enkele dagen geleden, online: je moet af en toe afstand nemen van je werk, tijd nemen voor jezelf. Anders bestaat het risico op een burn-out. Ideetje? Creëer de nodige e-verzamelingen, dan ben je geconcentreerd bezig met iets anders en schep je meteen orde in de fysieke en mentale chaos om je heen.
In alle ernst. Een krant uit september vorig jaar, wist mij met heel veel redenen omkleed uit te leggen dat Donald Trump zeker niet de nieuwe president van de VS zou worden. En in de NRC van 23 september 2017 staat een wonderschoon verhaal van en met Hajir Hajji: “Van vakken vullen tot directeur bij Action”. Haar werd ooit door één van de oprichter/eigenaars gevraagd of ze geen rayonleider (mooi, Hollands woord) wilde worden. Hajir vroeg wat dat betekende. Nou, gewoon, zorgen dat de winkel er netjes uitziet, dat de producten goed staan en dat de klant goed geholpen wordt. Aldus deze eigenaar van Action, die haar destijds trouwens zelf even had gebeld toen ze had gesolliciteerd naar een bijbaantje. Ze kon meteen op gesprek komen.
Action is inmiddels een bedrijf met duizend winkels en overgenomen door een groep Britse investeerders. Maar volgens Hajir wordt er niet getornd aan de Action-cultuur. Hard werken en op de kosten letten. Veel op gevoel, minder op marktonderzoek. Aan twee woorden voldoende hebben. Een hotelkamer op zakenreis moet worden ingekocht voor max. EUR 80,-, inclusief ontbijt. En op het hoofdkantoor wordt zeker geen andere koffie geschonken dan in de winkels. Cultuur begint bij de top van een bedrijf, aldus Hajir. “Als je zulke lage prijzen hanteert voor de klant, en voor ieder artikel vecht voor de laatste cent, dan moet je je daar ook naar gedragen.”
Fantastisch, ook dat is (personeels-)management. Je zou er ook het etiket no nonsense op kunnen plakken 😉 . Het bestaat nog, in plaats van altijd maar ingewikkeld en druk doen, je verslikken in Engelse prietpraat en het leasen van foute Audi’s.
Het lezen van dat soort stukken verzacht.
Tot besluit valt het mij op dat Action is opgericht in Enkhuizen. Albert Heijn vindt zijn oorsprong in Oostzaan, en Blokker in Hoorn. Ondernemers pur-sang, oog en oor voor klant en medewerker. Vriendelijk, met gevoel. De mens centraal. Gewoon gewoon. Ik ga er nu even geen verder onderzoek naar doen, maar waarom zijn dit soort bedrijven in Noord-Holland ontstaan? Toeval bestaat niet. Wie kan mij hier meer over vertellen? Waarschijnlijk ligt het antwoord nog ergens verscholen in mijn stapeltjes.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 