VERDER GAAN

Dit had zoals aangekondigd mijn laatste blog van 2015 moeten worden. Maar het is de eerste van 2016. Milia krijgt de schuld. Zie dit plaatje.

De jaarwisseling hebben wij dus gepast doorgebracht, en ik hoop u ook. Sorry, maar ik ben even met heel andere dingen bezig geweest. Leuke en prettige, smaakvolle zaken. Kwaliteit van leven. Samen. Een beetje feesten. Dan moet u niet denken aan hatsjekidee en de polonaise, met veel drukte om ons heen. Integendeel. En laat dat nou net één van mijn goede wensen voor u zijn.

Zorg voor rust in je omgeving. Staar gerust eens een uur voor je uit (en zet natuurlijk je mobiel af). Dat hoef je niet in het bos te doen, of in een eenzame kamer. Er mogen best mensen om je heen zijn. Denk aan een groot plein, of voor mijn part de kroeg of in een restaurant, een museum. En ze mogen ook nog lawaai maken, dingen doen, praten en lachen. Als het maar niet met, respectievelijk naar jou is. Af en toe emotioneel alleen, op jezelf. Ik vind het goud en ik wens het u echt toe.

Dat geldt ook voor het schrijven van een blog. Ik ben zo iemand die zich daarvoor terugtrekt. Maar op oudejaarsdag, cq -avond leek me dat niet verstandig. Zie opnieuw dat plaatje. Toch is het meteen mijn tweede tip voor 2016: zet structureel je gedachten neer in een documentje. Schrijf de zaken van je af. Ook al publiceer je ze niet, het is desondanks louterend. Je wordt als vanzelf gedwongen om dingen uit te zoeken. Immers, je wilt hoe dan ook geen onzin opschrijven. Je wilt weten hoe het écht zit, datgene wat je bezig houdt. En die zoektocht leidt vaak tot verrassingen. Maar een bevestiging van wat je al dacht is evenzeer een beloning.

Wat ik zelf in 2016 niet meer zal doen, is in het Nederlandse taalgebied een kritische bijdrage leveren aan al dan niet professionele discussies online. Vreselijk. In Nederland is het heel vaak zo dat de ontvanger van commentaar, ook al is die kritiek nog zo constructief, zoiets niet kan plaatsen. Laat staan waarderen. Ze vinden prompt van alles van je. Bijvoorbeeld binnen zakelijke discussiegroepen op LinkedIn. Voor het minste geringste – want wat hebben we toch lange tenen, wat vinden we onszelf toch fantastisch; ergo, wat zijn we toch vreselijk onzeker – word je aansluitend online gekielhaald.

Als ik daarentegen ergens in een Amerikaanse groep mijn professionele mening geef, dan komt daar inhoudelijk doorgaans iets op terug waar we met z’n allen, dus ik ook, een beetje beter, wijzer en slimmer van kunnen worden. Opmerkelijk, dat verschil in houding? Nee hoor, anno 2016. Want kijk naar Europa en haar inwoners. Een werelddeel, inclusief Nederland, dat overall tegen beter weten in alleen maar bezig is met overleven. Jaloezie, macht, status en aandacht. Maar dat zijn emoties die hen niet verder brengen.

Dan ga ik liever iets met de Europa 2 doen. Volgens de prestigieuze Berlitz-gids het beste cruiseschip van de wereld. Daar wil ik een reis mee gaan maken, samen met Milia. Als scheepsliefhebber is dat ook een prima manier om service en niveau, dienstverlening en professionalisme van Hapag-Lloyd te vergelijken met bijvoorbeeld Holland America Line. Dat is die maatschappij waar ik al vanaf mijn jonge jaren meer dan zomaar iets mee heb. Dat is hier al eerder opgeschreven. Maar na mijn laatste ervaringen met HAL ben ik toe aan iets anders. Zelfs iets beters. Op zoek naar kwaliteit. Ook op volle zee.

Zo heb ik inmiddels ook gezien dat je individueel kunt inschepen op grote cargoschepen. De kastelen van de zeven zeeën. Rondje Hong Kong-Seattle, of van Singapore naar Brisbane, Auckland en Perth. Samen met een paar duizend containers, in plaats van mensen. Aan land gaan in Australië, terugvliegen naar Europa, of toch maar met de nieuwe lading weer richting Singapore? Dat werk dus. In één van die enkele passagiershutten. Niks vermaak, zwembaden, culinaire uitspattingen en opwaaiende zomerjurken.

Dat maakt onderdeel uit van mijn goede voornemens richting 2017 en verder. Reizen, ervaren, onderzoeken, leren. Letterlijk en figuurlijk verder gaan. Want dat vind ik leuk. Dat zal dan mijn vlucht wel zijn, of noem je dat juist “dicht bij jezelf blijven”?

Alhoewel ik niet zo rooms ben, geef ik hier toch Paus Franciscus het laatste woord, want ik vind deze quote heel toepasselijk. Iets om mee te nemen in het nieuwe jaar. Mijn derde aanbeveling. Voor Europa, voor u en ook voor mezelf: