VALS SPELEN

Mark Rutte dus in Zomergasten, komende zondagavond. Natuurlijk ga ik kijken en vooral: luisteren. Mark krijgt een eerlijke kans. De zoveelste. In zijn nadeel pleit, dat hij al die vorige keren eigenhandig om zeep heeft geholpen. Hij heeft mijn oorspronkelijke vertrouwen in hem niet eenmaal, en ook niet tweemaal of driemaal maar bijna voortdurend beschaamd. Door te liegen, dat vooral. Glashard. Recht in je gezicht. Iedereen weet dat nu zo langzamerhand wel. Van geen cent meer naar de Grieken tot de aftrek van de hypotheekrente, die alleen bij de VVD in goede handen zou zijn. Nou ja. En natuurlijk ook dat extraatje van 1.000 euro ‘voor de hardwerkende burgers in dit land’ tot de scherpe veroordeling van de PvdA, die hij zo diep wantrouwde. Tot tien minuten na sluiting van de stembussen, toen het nieuwe kabinet al zo ongeveer in elkaar was getimmerd…

Mark zelf heeft een stopwoordje, dat u komende zondag ook wel een keer of tien, twintig zal horen voorbijkomen: “bizar”. Hij gebruikt het te pas en te onpas, al jaren. Nou, op wat hij onmiddellijk na de vorige verkiezingen heeft gedaan is dat wel van toepassing.

Mark heeft in zijn jonge jaren getwijfeld of hij concertpianist zou worden. Ik denk dat het goed is dat hij die kant niet is opgegaan. Want als hij dan net zo vals had gespeeld als nu, had hij natuurlijk de handen niet op elkaar gekregen. Geen volle zalen, misschien wel niemand. Geen enkele stoel bezet, alleen z’n moeder. Begrijpelijk.

Waarom zou je dan wél, met de kennis van nu, opnieuw op zo’n notoire leugenaar gaan stemmen, straks in maart? Bij gebrek aan beter lijkt mij de enige plausibele verklaring, want het electoraat is niet dom. De mensen die straks gaan stemmen weten vaak veel beter hoe het in elkaar zit, wat er speelt en belangrijk is, dan die verzameling van brokkenpiloten in “Den Haag”. Maar een proteststem mag van mij ook, hoor. Naar analogie van Donald Trump, die rücksichtslos de vloer aanveegt met alles en iedereen van de gevestigde orde. Je hoeft niet van hem te houden om hem toch je stem te gunnen. Protest. Wég met die letterlijk en figuurlijk kleverige elite, het establishment en de mooipraters. The Donald ligt op ramkoers en staat in de peilingen van vandaag al bijna gelijk met Hillary Clinton, die we in meer dan één opzicht best wel even mogen vergelijken met Mark Rutte.

Oh ja, Zomergasten. Het zal niet toevallig zijn geweest dat Mark vorige week even zijn excuses heeft aangeboden voor al die jokkebrokkerij. Dan hoeft hij het daar zondag niet meer over te hebben. We blijven toch geen sorry zeggen? En die brave Thomas Erdbrink zal hem het vuur echt niet na aan de schenen leggen. Want zo zit hij niet in elkaar. Die twee liggen elkaar trouwens wel. Ze zijn niet intellectueel. Gewone jongens. Lekker kletsen, beetje lachen. Komt goed. Met af en toe een filmpje. Mark zal naast wat muziek, we mogen het niveau en de culturele achtergrond niet bagatelliseren op zo’n avond, vooral ook willen laten zien dat Nederland zo’n fijn land is. Met geweldige inwoners. Mark stroomt dan vol van trots. Hij gaat zelfs gloeien, is dan op z’n best. De principes waar hij voor wil vechten. Dat houdt hem op de been, dáár doet hij het voor. “In al mijn vezels”, en meer van dat soort. Optimisme alom. Het Koningshuis zal zich zondagavond ook kunnen wentelen in de warme en authentieke aandacht van Mark. Geweldige Koning en Koningin, wat zij allemaal doen! Het mag een keer, nee het móet gezegd worden!

Mark kent zijn rol. Laten we er maar om lachen, net als hij. Dat kunnen we in ieder geval met zijn filmkeuze: Intouchables. Kansen voor mensen die worden weggezet in de banlieues van Frankrijk. Maar die toch zo prachtig kunnen zijn! Zij kunnen het leven veranderen, voor henzelf en voor hun omgeving! Als je maar wilt! Als je maar vertrouwen hebt! Maar vergeet de humor niet!

En dat allemaal uit de koker van zo’n fantast. Keeping up appearances, dat was ook een leuke afsluiter geweest. En nog herkenbaar ook. Zo lijk je soms niet alleen op Hillary Clinton, maar nog veel vaker, zeg maar gerust altijd, ook nog op Hyacinth Bucket! Dát is pas bizar, Mark.