MORALITEIT

Bijna op de kop af anderhalf jaar geleden.

Een sollicitant met drie mobieltjes, twee smartphones, een iPad plus een laptop, en met zonder twijfel niet alleen een Facebook-, maar ook nog een Twitter-account, maar die toch ver in de vorige eeuw leeft. Enerzijds heel modern en up-to-date, maar inhoudelijk, qua economisch benul in het stenen tijdperk. Zoals zoveel van zijn generatiegenoten. Ze snappen er werkelijk niets van.

Zojuist heb ik via LinkedIn gereageerd op een inderdaad interessant stukje van Bert Sonneveld over de verdwijnende moraal. Binnen het onderwijs, de politiek, woningbouwcorporaties, banken, de academische wereld… Ach, het is maar een greep, zie ook mijn eigen stukje over die Co Verdaas (PvdA). Waar moet dat naar toe en vooral: wie heeft de oplossing? Dat zijn dus de vragen van Bert.

Mijn oplossing, kort geformuleerd, is een zakenkabinet. U kunt dat hier, en hier en hier nalezen. Oude koek. Maar er gebeurt toch niks, ook niet op dat gebied. Weet u wel: er verandert niets. Dat kunt u hier, en hier en hier ook al nalezen.

Hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen, want ook het antwoord op die vraag is interessant, maak ik bijna dagelijks mee in de praktijk van No Nonsense Consultancy. Want daar zoek ik de beste kandidaten voor mijn opdrachtgevers. Dat is geen sinecure. Het wordt steeds moeilijker, om niet zeggen: een mission impossible. Mentaliteit, hard willen werken, inzet en passie. We roepen het wel allemaal, maar het aanbod is minder dan schaars. Daarom komt het ook niet goed met Nederland, en wat ruimer gesteld: met Europa. We hebben hier sterk onvoldoende mensen met de juiste mentaliteit. Alleen Duitsland dat de kar trekt is echt te weinig. Dan blijf je op een zeker moment steken in de modder. Dat gaat zich steeds scherper aftekenen, met vandaag weer zo’n prettig bericht van De Nederlandsche Bank.

Het zit dus in opvoeding, vorming, training en bewustwording. Niet alleen voor de Marokkaanse medemens, dat je niemand mag doodschoppen en dat het onderdrukken van bepaalde emoties en vooral van haatgevoelens geen aantasting van de eer is, maar juist je eigen niveau en eer bepáált. Opvoeding, vorming, training en bewustwording voor de witte carrièremaker. Die jongens in hun grijze pakken met witte openstaande boorden en bruine puntschoenen plus leasebak. Ja die. Dus ook in Den Haag en omgeving. Groter gegroeid, vooral fysiek, in een tijd dat de kinderen het beter moesten hebben dan de ouders. Gepamperd op ieder gebied. Schoolresultaten die ondergeschikt zijn aan “als je maar plezier hebt!”. Feesten en beesten. Spuiten en slikken. Het kan niet op.

En toen was het op. Ze staan met hun Vinexhypotheekjes onder water, velen zitten in de schuldsanering, hun eigen kinderen slikken psychofarmaca en hun vrouwen gaan vreemd. En dan moeten ze ook nog op zoek naar een baan die er niet is. Maar ze hebben geen benul.

Inktzwart? Eens! Maar verf het gerust een tintje lichter, dan wordt het donkergrijs of misschien wel, als u dat wilt, lichtgrijs. Dat is nog allesbehalve kleurig en fris. Terwijl we dát met z’n allen juist zo hard nodig hebben om uit de crisis te komen. De crisis op ieder gebied, zie dat stukje van Bert Sonneveld. Want het gaat eerst om mentaliteit, instelling, inzet, om kennis en kunde en daarna pas om de €€. Centjes zijn slechts het gevolg, inderdaad het resultaat van een bepaalde inspanning. Die centjes worden steeds minder omdat de resultaten niet worden geboekt, omdat er niet wordt gepresteerd.

Vandaag weer zo’n zogenaamde carrièremaker aan de lijn. Omdat hij had gesolliciteerd. Hij moest er uit. Reorganisatie. Geen geld meer. Vooraan in de dertig, afgebroken HBO-opleiding. Niks bijzonders qua werkervaring. Maar met een salaris van € 47.000,- op jaarbasis. Meneer had voor zichzelf uitgemaakt dat hij niet minder dan € 43.700,- wilde krijgen, anders deed hij het (voorlopig) niet.

De salarisindicatie bij mijn opdrachtgever is € 40.000,-. Dus dan maar niet.

Zo komt Jan Splinter niet door de winter. En Europa niet uit de crisis. Is dat nou zo moeilijk om te begrijpen? Ja, want in Den Haag geven ze al dat soort mensen juist nog altijd vis, waar een goede hengel zo op zijn plaats zou zijn. Ook dat is moraliteit.