WOUTER BOS

Natuurlijk moet ik even een stukje schrijven over Wouter Bos, gisteravond alweer de voorlaatste Zomergast. Doorgaans heb ik het hier over Woutertje. U kunt in mijn oudere stukjes lezen waarom. Gemakshalve zet ik ze hier even op een rijtje, met datum, titel en rechtstreekse link:

15-3-2010: WERELDKAMPIOEN DRAAIKONTERIJ

6-5-2010: OPMERKELIJKE PARALLELLEN

21-7-2010: Publicatie van pagina “Balkenende, Bos en Kaabel”

29-9-2010: WOUTERTJE BOS, THE CONTINUING STORY

22-2-2011: ARM ARM JOBJE

12-4-2012: IMMER VOORTDURENDE VERHALEN

 
Ik ben blij dat ik heb gekeken. Leuke televisiemomenten. En ik zal nooit meer over “Woutertje” schrijven. Want deze man blijkt niet zozeer in en in slecht, maar vooral in en in tragisch. Hij probeert nu al vele jaren iemand te zijn die hij niet is, en ook niet kan worden. Wat dat betreft spreken de beelden die hij heeft laten zien boekdelen. Met bij het begin een stukje poëzie en op het eind een liedje. Tussendoor hier en daar nog wat halfzachte filosofische prietpraat. Plus een poging tot demonstratie van iets van psychologische wijsheid.

Wilfried de Jong liet hem – terecht – begaan. Zodra het allemaal wat dichterbij kwam, gaf Wouter Bos niet thuis. Hij had duidelijk zijn piketpaaltjes geslagen, zonder enige twijfel dankzij een “mediatrainer”, of misschien wel vijf. Want deze man is zichzelf niet. Nogmaals, hij probeert slechts iemand te zijn, hij speelt een rol, en het tragische is dat hij niet inziet dat hij als Wouter Bos goed genoeg zou moeten zijn. Voor Nederland, voor zijn partij, voor echtgenote Barbara. Twee van die drie hebben hem al eerder hard laten vallen, het persoonlijke drama is niet te overzien als dat trio wordt volgemaakt. Misschien is dat wel onvermijdelijk, want dit soort mannen doet zichzelf dagelijks geweld aan. Dat kan dus niet goed blijven gaan.

Het gekke is trouwens wel dat hij nu weer zo’n job heeft bij het VU medisch centrum. Wáár gaat het nog om de inhoud? Als ze hem daar straks ook doorhebben, dan kan hij misschien wel weer terug naar Den Haag. Een route die hij niet uitsluit, en bij de PvdA zullen ze staan te juichen. Die nemen daar wel vaker de verkeerde beslissingen, zullen we maar zeggen.

Ik miste een moment van Mahatma Gandhi. De man die zo duidelijk heeft gedoceerd dat je juist zoveel minder kwetsbaar bent, als je je kwetsbaar opstelt. Nee, in plaats daarvan nam Wouter Bos zijn politieke opponenten de maat. Niet zo chique. Met op een gegeven moment zelfs het verwijt “dat de rekening wordt afgewenteld op de belastingbetaler”. De man heeft zelf in zijn actieve periode als Minister van Financiën niets anders gedaan! Daar betalen we nu nog aan mee.

Ook typerend, over winst en verlies bij verkiezingen: “Ik had ze terug, en even later verloren we ze…”. Mind the details. Ondertussen wordt ook nog even de vertrouwelijke brief die de zoon van Piet Dankert hem ooit heeft toegestuurd, openbaar gemaakt. Kijk, dat is nou Wouter Bos in een paar fragmenten. En hij heeft het zelf allemaal niet door.

Maar misschien is hij wel een zondagskind, want hij komt tot nog toe overal mee weg.

Beste Wouter, kijk maar vaak naar beelden van Bill Clinton, ook al wordt die gespeeld door John Travolta. Bekritiseer gerust Barack Obama en haal ook sans rancune je partijgenoot Marcel van Dam aan in zijn rol als presentator. Niet toevallig de grootste demagoog die Nederland ooit heeft gekend. Daar ben zelfs jij een kleine jongen bij.

En vul al je vrije tijd met het kijken naar Hardcore Pawn en Margin Call. Naar de mensen waar je zo tegenop ziet, ook al zijn ze verzonnen en gespeeld, maar in wiens schaduw jij nooit zal kunnen staan. Jouw eigen leven zit beter verpakt in The Ides of March. Dat is mijn filmtip voor jou.

En welgemeend en oprecht: probeer vanaf vandaag gewoon jezelf te worden, ook al zal dat een onvoorstelbare opgave voor je zijn. Terug naar wie je ooit was. Afkeer is bij mij – dankzij Zomergasten – inmiddels tot waarachtig medelijden getransformeerd. Compassie. Je bent nooit te oud om te leren wat echt belangrijk is, en het zal jou en je omgeving onvoorstelbaar goed doen. Gooi dat masker en die valse verhalen en voorstellingen verre van je, durf kwetsbaar te zijn en ontdek dat je dan zoveel sterker en gelukkiger wordt. Anders moet ik in 2016 alweer een stukje over je schrijven.