SOLLICITATIEBLOOPERS

Zojuist heb ik op de site van No Nonsense Consultancy eens even teruggekeken op de afgelopen twee weken.

Oftewel: hoe je gek kunt worden van 1.500 sollicitaties. Niet dat al die mensen het zo verkeerd bedoelen. Helemaal niet zelfs, maar de gevoeligheden rond zo’n belangrijk proces als “solliciteren” worden zelfs in deze magere tijden schromelijk onderschat. Wat zou ú doen als je 100 reacties krijgt op één vacature, waarvan er 5 keurig zijn geadresseerd, to the point en in correct Nederlands opgesteld. Met zo te zien ook nog de goede opleiding en de juiste ervaring. Bovendien wonen die vijf binnen een straal van 10 kilometer van uw bedrijf. Gaat u dan al die 95 andere uitvoerig napluizen op mogelijke raakvlakken, of gaat u zich eerst eens even wat verder verdiepen in die paar kennelijke voltreffers?

Het lijkt zo vanzelfsprekend. Toch zijn dat soort ABC-tjes niet aan zoveel sollicitanten besteed. Want die doen vaak maar wat, in hun naïviteit. Op die manier schreeuwen ze om een afwijzing, want we willen tenslotte alleen de beste mensen kiezen. Zij die hun huiswerk maken. Vroeger, op school, en nu. Je komt er op de arbeidsmarkt niet meer mee weg om het niet te doen. Met wat meer voorbereiding en een beetje beter nadenken kun je als serieuze kandidaat een stuk verder komen, letterlijk en figuurlijk. Die kennis is overal beschikbaar, je hoeft maar wat op het internet rond te kijken. Mijn eigen sites bieden ook al veel informatie. Lezen? Leren? Ho maar.

Maar goed, de tijd om me daar (weer) druk over te maken, heb ik al weer een paar dagen achter me. Ik heb inmiddels counseling. Dan moeten we er nu samen maar even om gaan lachen. Oftewel het volle leven, dus een lach en een traan.

Pak nou zo’n alineaatje, zomaar ergens onderaan een cv: “Reizen (America, Engeland, Frankrijk, Spanje), het lezen van Engelstalige boeken, muziek luisteren en films kijken. Met mijn vrienden uitgaan, naar festivals gaan en de bioscoop.”

Allemaal reuze interessant, want zo geef je ook aan van Noord-Limburg te houden, en dat is helemaal niet zo ver weg. Films en boeken zijn ook best leuk, maar maak er nu eens van wélke films en wat voor soort boeken dat zijn. “Shrek the Third” of “The Godfather”? En leest u graag “Dr. Arthur in love”? (u solliciteert immers op een functie in een medische privékliniek…). Of bent u toevallig geïnteresseerd in de thrillers van Nicci French, of heeft u misschien net “De Prooi” van Jeroen Smit gelezen (natuurlijk in de Engelstalige versie)?

En dan nog even over dat muziek luisteren van u. Is dat Frans Bauer, of bezoekt u jaarlijks North Sea Jazz? Ik vind allebei prima, maar vertel het me. Als u tenminste iets wilt opschrijven over uw muzikale liefhebberijen. Want dáár hebben we wat aan.

Als kandidaat-communicatiespecialist is een opmerking als deze natuurlijk ook niet zo handig: “Je bent tenslotte het visiteplaatje”. Deze sollicitant bedoelt het visitekaartje. Overigens een cliché van de bovenste plank, terwijl je je juist zo modern wilt profileren. En dan schrijf je het ook nog verkeerd op.

Als je baliewerkzaamheden wilt gaan doen, brochures moet verzenden en wanneer ook de zakelijk/commerciële begeleiding van cliënten tot je taken zal gaan behoren, wat moet mijn opdrachtgever dan met deze training: “Masterclass Maagklachten”. Misschien handig om je direct leidinggevende te kunnen helpen als je aan het eind van je proeftijd zit….

Of deze: “curriculem vitea”. Alles fout.

Nog eentje: “Grote accutaresse. Daarnaast is mijn Engels heel goed, wat gezien u internationale activiteiten goed van pas komt.” Tja, als er dan helemaal geen internationale contacten zijn, dan schiet dat natuurlijk ook niet op.

“Lol maken met de kinderen.” Echt, mensen zetten het op hun cv.

Je hebt ook nog een cursus die je even wilt vermelden. Zoals “Management Toerisch Bedrijf.” Was u nou die kandidaat die zo hoog opgaf over die accuratesse, en die “perfecte beheersing van de Nederlabndse taal”?

Wat kun je verder ook maar beter niet doen?

Een foto op je cv. Ben ik een voorstander van. Een plaatje zegt vaak meer dan duizend woorden. Maar nogmaals: solliciteren is een zakelijk proces.

Het aantal foto’s op cv’s van verkeerd- , en soms zelf ook nog schaarsgeklede dames, met foute decolletés is aanzienlijk. Uitgezakte mannen, overhemd drie knoopjes los en met een blik van ‘dat heb ik weer’. Soms hoeft het verschraalde glas bier er niet op te staan, om tóch heel aanwezig te zijn. Of die vreselijke vakantiekiekjes, waarbij er overduidelijk al meer dan één glas wijn is geschonken. Doe dat voor mijn part op Facebook, moet je allemaal zelf weten. Maar gebruik ze niet – hoezo, hatseflats? – als illustratie voor je kandidatuur. Of doe het wel, en wordt rücksichtslos afgevoerd. Maar dan niet mopperen “dat je nooit meer wat hoort op je sollicitaties”.

Zorg dat zo’n fotootje zakelijk en fris is, in goede kwaliteit. Dan kan het een briljantje aan uw cv zijn.

En wat vindt u van deze: “De functie in de vacature spreekt mij erg aan. Vandaar mijn reactie op deze vacature. Ik ben opzoek naar een nieuwe uitdaging. Ik heb erg veel ervaring met klanten en ben zeer klantvriendelijk. Ik ben liefst fulltime beschikbaar.”

Nog los van de stijl, deze slimmerik vergeet per ongeluk dat we hier toevallig wel heel bewust een parttimer zoeken. Dat staat nota bene in de vacaturetitel. Dus we wíllen helemaal niet iemand die “fulltime beschikbaar” is.

Of dit: “Geachte heer Ton Wetsphal,
Naar aanleiding van uw vacature op NationaleVacaturebank.nl ontvangt u hierbij mijn sollicitatie voor de functie Bedrijfskundige met persoonlijkheid als Supply Chain Manager”.

Nationale Vacaturebank? Daar heb ik de functie helemaal niet geplaatst. Wél op Stepstone, by the way. Op het scherpst van de snede onderhandelen, met een grote professionaliteit. Snel schakelen en goed communiceren. Dát zoeken we, zo staat op Stepstone te lezen. Bovendien is mijn naam niet Wetsphal, maar Westphal. Hoe denk je zelf dat zo’n eerste indruk overkomt, in je aller- allereerste zin?

Nog maar eentje, de laatste. Dan ben ik het kwijt. Je solliciteert naar een functie als communicatiespecialist voor een puur Nederlands bedrijf. Met Nederlandstalige brochures en een Nederlandstalige website. Met Nederlandse klanten. Met Nederlandse collega’s en een Nederlandse directeur. Kleinschalig, tussen de dijken. En wat schrijf je dan: dat je de Nederlandse taal amper beheerst, maar daar wel hard aan wilt werken. Je komt namelijk uit Oost-Europa, en je hebt – dat wel – een passende opleiding en zo te zien ook nog wel wat ervaring. In Oost-Europa. Zij is serieus, dat weet ik zeker. Maar voor haar kandidatuur geldt dat natuurlijk niet. Over ‘common sense’ gesproken. Dat was kandidaat 1.501.

Ik verzin dit allemaal niet. Het is real life, knippen en plakken. Recht voor z’n raap. Zoveel goedbedoelde sollicitatienonsens ontvang je als No Nonsense. Niet goed. Vooral niet voor al die mensen die dus wéér een afwijzing moeten verwerken.

Over hoe je ervoor kunt zorgen dat je uit deze groep komt, staan op deze site, of op de site van No Nonsense Consultancy al de nodige ideeën. Maar het allerbelangrijkste is dat je iets kunt wat anderen, in ieder geval niet zo veel anderen, niet (zo goed) kunnen. Employability, inzetbaarheid. Weg uit die grijze massa, die ellenlange rijen mensen die voor de loketten staan, zoals in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Ga die speciale opleiding volgen. Onderscheid u. Alstublieft.