Als je bezig bent met een serietje van vijf afleveringen, wil dat natuurlijk niet zeggen dat al het andere nieuws dan maar onbehandeld zou moeten blijven in een blog als deze.
Gisteren werd bekend dat Jesse Klaver GroenLinks gaat leiden. Deze jongeman van net 29 jaar, is met veel aplomb aangekondigd als iemand die de wereld, in ieder geval die tussen de dijken, gaat veranderen. “We zijn er aan toe”, zo voerde de vertrekkende man Bram van Ojik de hooggespannen verwachtingen nog eens extra op. Nieuw beleid, in een veranderende omgeving. Daar ben ik het overigens helemaal mee eens, maar of deze Jesse dat gaat klaarspelen?
Ik heb niets tegen zijn jeugdige leeftijd, alhoewel ik wel even moest denken aan een onlangs ingevulde opdracht binnen No Nonsense Consultancy. Het betrof een Sales Manager voor een klein bedrijf van nog geen tien mensen. De juiste kandidaat was voor in de dertig, en dat bleek nog een hele hobbel, om niet te zeggen dat sommigen er zelfs bijna schande van spraken. Zo’n snaak, die ons gaat vertellen wat we moeten doen?
Ik begrijp de kritiek, zeker, maar deel die niet. Het zit niet in leeftijd, het is talent. Johan Cruijff, wie kent hem niet, was 19 toen hij Oranje bij de hand nam.
Jesse Klaver heeft zeker politiek talent. Anders was hij niet op het schild gehesen. En in deze tijd van mediacratie is hij zelfs een ideale kandidaat. Hij bekt goed, is communicatief buitengewoon vaardig en alleen al het feit dat hij (zo) jong is, is voor een groot deel van het electoraat sexy genoeg om op hem te gaan stemmen. Immers, gaat het om de inhoud? Natuurlijk niet. Dat is een rode draad door deze hele blogsite. Het draait om de poppetjes, en in die zin heeft GroenLinks gisteren een uitstekende daad gesteld.
Maar toch. Als ik dan hoor op welke beleidsterreinen Jesse Klaver zich met name zal blijven richten, en waar hij dus wil gaan scoren als politiek leider, dan komen onderwerpen als inkomensverdeling (dus de belastingen) aan de orde. Laten we nu net aan de vooravond staan van een grootscheepse herziening van het Nederlandse belastingstelsel. Jesse Klaver wil afromen en overhevelen. Hij lijkt idolaat van iemand als Thomas Piketty. Na het neerdwarrelen van de eerste hype-stofwolken bij publicatie van diens boek, moeten de wetten van Piketty volgens verstandige mensen die het kunnen weten, en die ervoor hebben gestudeerd, met een kilootje zout worden genomen. Het klopt niet en het deugt ook niet. Oftewel: we worden in de maling genomen.
Jesse Klaver vindt het prima als multinationals Nederland verlaten. Hij durft dat hardop te zeggen. Dat mag allemaal van mij, natuurlijk, maar ook hier mis ik enig gezag. Zeg maar gerust: recht van spreken. Vanwege mijn beroepsdeformatie heb ik even gekeken naar zijn cv. Dan moet ik alweer vaststellen, dat deze rijzende politieke ster geen enkel bedrijf van binnen heeft gezien. De mores van het bedrijfsleven. Dat is toevallig wel de koe die Klaver zo graag wil gaan melken.
Qua opleiding heeft hij zijn VMBO afgerond. Dat is niet niks. Maar om dan te debiteren dat je de financiële wereld wilt gaan veranderen, en en passant daarmee het land, gaat mij echt te ver. Soms is talent niet voldoende. Dan moet je ook de techniek beheersen (Cruijff). En professioneel eigen inzicht hebben. Dat krijg je ook niet op de opleiding “social work” bij Avans, dat op diezelfde cv wordt aangekondigd als een HBO-studie. Maar daar word je met je VMBO helemaal niet voor toegelaten. Sommige cv’s van Jesse Klaver vermelden trouwens een jaar, andere vier jaar. Er is in ieder geval onduidelijkheid over de reguliere afronding, in tegenstelling tot zijn wel behaalde VMBO-diploma. Hoe zit dat eigenlijk? Of hebben we hier soms een Charl Schwietert revisited?
Daarna heeft hij ook nog een jaartje politicologie gedaan, maar dat heeft Jesse Klaver niet afgerond, zo staat er (wel) netjes. Nee, dank je de koekoek.
Als dit soort super-mediagenieke mensen – hier op zijn best een maatschappelijk werker, vermomd als econoom – gaat bepalen welke kant Nederland op moet gaan, zeker met betrekking tot de genoemde dossiers, dan vrees ik niet het ergste, nee, dan zeg ik, heel modern, ‘dat dat niet goed gaat komen’. En voor iedereen die inhoudelijk nu achter hem aan wil gaan lopen: check toch eens die opleiding, die kennis, die ervaring en dat inzicht. Want een vlotte babbel, moordende ambitie, perfect gevoel voor timing en een leuke kop zijn niet voldoende. Of toch weer wel, in politiek Nederland?
Ton Westphal + No Nonsense ++ 
Een reactie op “INKOMENSONGELIJKHEID EN MEDIACRATIE”