Een beetje tv-kijken kan geen kwaad. Geen weer voor mij om buiten te spelen, en dan maak ik maar wat gebruik van een gratis uitbreiding van mijn abonnementje op FOXSPORTS-2. Om me lekker te maken voor het komende seizoen van de Eredivisie. Nou, daar slagen ze echt niet in. Maar dan kijk ik als Rotterdammer toch maar even live – immers, toch niks beters te doen – naar de belangrijkste wedstrijd van Feyenoord, uit tegen PEC Zwolle. Het hele seizoen, alle winst- en verliespunten, plus het opgebouwde doelsaldo staat gedurende die laatste 90 minuten op het spel. Het is letterlijk winnen of verliezen. Niet slechts die wedstrijd, maar de gehele jaargang 2014/2015.
Waar het mij dan vooral om gaat, is hoe de dames het veld opkomen. Hoe de koppies staan, zeggen anderen. Nou, toen wist ik het al wel. Dat wordt vervolgens binnen enkele minuten bevestigd. Het wordt weer niks, voor het zoveelste jaar. Waarom kijk je het dan af, zo vroeg en vraag ik nu opnieuw hardop aan mezelf. Tja, dat is een goeie. Hopen tegen beter weten in, zoiets als mysterieuze krachten in de sport, een verrassende kanteling in de wedstrijd. Is het trouwens niet heerlijk om in sprookjes te geloven? En ten behoeve van de meningsvorming, ook daarom. Ik denk zelfs vooral dat laatste. Zien en ervaren dat je bevestigd wordt in je gelijk.
ARM, ARM FEYENOORD, E(R)GO MARTIN VAN GEEL IN DRIE EERDERE BLOGS (opdat je niet kunt zeggen: ik heb het niet geweten_1)
Nu mag jongetje Bronckhorst het dus overnemen. Als allereerste serieuze klus in überhaupt zijn trainersbestaan, Feyenoord behoeden voor een jaar geen Europees voetbal. Een heel seizoen ingedikt tot misschien twee en wie weet – een kinderhand is snel gevuld, dus hoera, hoera – vier wedstrijden. Make or break. Als het niet lukt, heb je Kuijt dus helemaal voor niks gehaald. En duurt het voorlopig minimaal nog drie jaar voordat Het Legioen naar een internationale wedstrijd kan gaan kijken, gezien de straf van de UEFA en vooral ook het feit dat Feyenoord toch zelden zijn Europese kwalificatie doorkomt.
Hoeveel kan er fout gaan binnen zo’n club? Als Giovanni van Bronckhorst het niet redt, wat niet zo vreemd zou zijn, dan is het enige positieve van zo’n uitkomst dat niet alleen hij, maar zeker ‘het management’, dus Martin van Geel, feitelijk echt niet meer kan blijven zitten. Als alles herhaald en helemaal fout blijft gaan, dan moet je toch iets anders bedenken? Of ben ík nou gek? Van Bronckhorst letterlijk met het badwater in De Kuip weggegooid. Allemaal de schuld van Van Geel. Gelukkig vielen er die middag nog wat andere beslissingen, bijna in de Premier League en helemaal in de Primera División. Wát een ontluisterend verschil in spelopvatting, beleving, techniek en tactisch vermogen met die competities.
Maar het leven draait niet alleen om voetbal. Ik zat inmiddels toch al een paar uur voor de buis, dus waarom niet ook nog even gekeken naar die uitzending van AVROTROS over de bokkensprongen van de Nederlandse staat rond de overname van ABN AMRO. Een feest van herkenning, onder het motto Pecunia non olet. Van Geel deugt voor geen meter, zo heb ik een- en andermaal geschreven, maar dat geldt ook voor Wouter Bos. Zelfs in die mate, dat Jan-Peter Balkenende als premier van Nederland zijn verontschuldigingen aan zijn Belgische tegenspelers heeft aangeboden voor het gedrag van zijn collega op Financiën. Misleiding, gebrek aan kennis en manipulatie kost u en mij in het geval van dé bank een slordige 30 miljard.
WOUTER BOS IN ZES EERDERE BLOGS (opdat je niet kunt zeggen: ik heb het niet geweten_2)
Maar deze zondag in mei was nog niet voorbij. Aansluitend het onvolprezen Nieuwsuur, de tv stond nog steeds aan. Over zin en onzin van een parlementaire enquête. Nu weer het Fyra-debacle, waar 11 miljard in rook is opgegaan. We hadden die 40 van dé bank, plus 11 van die trein, dat maakt dus 51 miljard. Zomaar op een avond, uitgegeven door de verkeerde en soms zelfs ook foute mensen, zonder kennis, zonder inzicht, zonder ervaring, zonder talent, zonder opleiding.
Ondertussen zakt de zorg voor bejaarden door het minimum, komen alle gemeenten geld te kort voor soms zelfs de meest basale voorzieningen en huilen alle overheidsdiensten bittere tranen omdat het geld op is. Nou ja, een militaire operatie links of rechts wordt nog wel met veel bravoure opgestart, dan wel verlengd. Maar dat is het dan ook wel.
De oorzaken van al die ellende, van De Kuip tot ABNAMRO, in het verpleegtehuis en op het spoor, is de permanent verkeerde keuze voor de verkeerde personen. Vriendjespolitiek en dankjewelbenoemingen, in plaats van het vakkundig screenen van cv op inzet en expertise. Beleidsmakers maken geen beleid, maar verzieken de boel. Bijna per definitie. Onder druk zetten, ja, dat kunnen de meesten dan weer wel. Dat kost dus miljarden, en veroorzaakt meer dan veel maatschappelijke ellende.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 