SURREALISTISCH

De Brexit verloopt dus volledig volgens plan. Als je je maar houdt aan wat we hebben afgesproken, Boris, dan komt het allemaal goed. Uitstel, en op naar die verkiezingen. Wees niet bevreesd, die Corbyn wordt uitgespuugd.

Wat wel nog een aandachtspuntje is, is de vraag of je met de EU moet gaan heronderhandelen omdat je positie straks een stuk steviger is. Maar ik geloof niet dat dat nu verstandig is, niet goed voor je geloofwaardigheid (en die heeft in de laatste tijd toch al wat onnodige deuken opgelopen). Maar je kunt wel relatief gemakkelijk die golf van amendementen die er aan zit te komen, naar de prullenbak verwijzen. Met andere woorden: Westminster zal na jouw winst even worden gedegradeerd tot een voorstelling van rituele dansen. Toe maar, MP’s, doe je dingetje maar even en dan gaan we daarna snel weer verder. Onder mijn leiding. Het land moet door, de mensen willen terug naar hun normale leven, en dat gaan we vanaf nu alleen maar beter maken. Dictus Boris.

HABEMUS BREXIT!

OK, Habemus Brexit! Dus toch. Trouwens, ik heb gisteren wel echt spontaan en hardop in mijn eentje moeten lachen. Die Tusk… Je krijgt wel uitstel, maar we gaan er nu echt niet meer aan sleutelen. “Nu is het klaar.” We kunnen nergens meer over onderhandelen. De gek. Als hij zo zijn kinderen heeft opgevoed, dan staat daar in huize-Tusk de boel aardig op stelten. Dat is dus iemand die zegt: “Ik tel tot drie: 1, 2, 2½, 2¾… ja, komt er nog wat van? Ik heb niet eeuwig de tijd”. Terwijl de EU die tijd juist wél denkt te hebben, tot in diezelfde eeuwigheid. Wij weten wel beter. Maar richt je voorlopig dus maar liever op een eclatante verkiezingsoverwinning. Dominic Cummings weet precies hoe of dat werkt.

Een ander scenario dat loopt zoals gewenst, is het vertrek van Japie Puntverlies bij Feyenoord. Eindelijk, nog nét niet te laat. Ja, ik kan leven met Dickie als interim, alhoewel ik nu eindelijk wel eens zou willen weten waarom Martin Jol kennelijk besmet is. Trouwens, Dick Advocaat mag van mij ook volgend jaar hoofdtrainer blijven, met Dirk Kuijt aan zijn zijde. Want één van de weinige dingen die Jan de Jong goed doorhad, was dat ‘er in de sterren staat geschreven dat Dirk Kuijt vroeger of later trainer van Feyenoord zal worden’. Of dat uiteindelijk zo’n goeie zet zal zijn, weet ik niet. Maar ja, als het in de sterren staat, dan kun je er niet omheen. Geef het, en hem, dus maar een kans, maar zorg voor een goede begeleiding en training. Train de trainer, en daar is Advocaat dan weer bij uitstek de man voor. Er is zelfs geen betere. Dus de toekomst ziet er weer wat zonniger uit, daar aan de Maas. Feyenoord gaat met Advocaat meedoen om de plaatsen 2 en 3 en zal overwinteren in Europa.

CARRIERETRUCJES

Trouwens, schande – opnieuw – dat Japie Puntverlies zo loopt na te trappen nu hij de Kuip moet verlaten. Iedereen is slecht, beneden de maat, ongeorganiseerd en het is er zelfs “een bijeengeraapt zooitje”. Dictus Japie. Dat zijn wel heel erg doorzichtige carrièretrucjes, net als dat hij zelf zou zijn opgestapt, zonder ook maar een EURO mee te krijgen, of te vragen. Ieder weldenkend mens, en daar beschouw ik u als lezer van mijn stukjes zeker onder, trapt daar natuurlijk niet in. Maar het is altijd beter om zelf weg te gaan dan om zo snel al een schop onder je hol te krijgen, weet ook iedereen.

HOE ALLEEN KAN ALLEEN ZIJN ZIJN?

Maar waar gaat dit eigenlijk allemaal over? Vind ik dit belangrijk? Goede vraag, want ik ben na 5 juli 2019 heel erg alleen. Dat beheerst toch wel m’n leven. Moet ik wennen, is het dat? Zo kreeg ik vorige week een “ingefluisterd” mailtje van iemand die vroeg hoe of het met me gaat. Het eerlijke antwoord? Dat vraag ik me zelf iedere dag wel een paar keer af. Hoe gaat het met mij?

Het huishouden draait als een tierelier. Het sanitair staat te glimmen, de keuken ook, de vloeren zijn fris en het bed wordt op tijd verschoond. De was is opgeruimd, niks loopt over. De overhemmetjes, T-shirts en onderbroeken keurig op stapeltjes, waar ze horen. De schone sokken in rolletjes. Iedere dag lekker eten, zelf gemaakt met verse ingrediënten. Volop afwisseling; tenminste eenmaal per week vis. Die dingen. Veel fruit, yoghurt, een enkele keer ook een sigaartje ‘after dinner’. Dan zet ik daarna de koffie. Voor één.

Met veel respect voor mijn beide kinderen en een lieve, gevoelige hond die altijd bij mij is en over me waakt, maar hoe alleen kan alleen zijn zijn? Ik vraag geen medelijden, heb dat ook niet nodig. Ik red me wel. Maar mijn god, wat kunnen mensen je aan je lot overlaten. Het is de verbazing daarover.

You’re on your own.

Met kerst – want dat is toch de tijd daarvoor? – zal ik daar waarschijnlijk nog wel even op terugkomen met een geschreven stukje hier, met wat voorbeelden hoe iedereen in zijn eigen wereldje zit. Tot daar, en vooral niet verder kijken, niet verder luisteren, niet verder vragen. En ook als ze beloven je te bellen, dat niet doen. Nee, niet doen. Niet doen. En dat bedoel ik met surrealistisch, waar je je ogenschijnlijk druk maakt over de Brexit, Feyenoord en Camiel Eurlings. En, en, en…

Zullen we maar zeggen dat het leven doorgaat?