Waarom lees je (nog) een krant? Dat doe je niet in de eerste plaats voor het dagelijkse nieuws, lijkt mij. Dat komt op allerlei andere manieren binnen, daar is ‘de krant’ niet meer voor nodig. Het gaat om achtergronden, de verdieping. Plaatselijke sufferdjes niet meegerekend. Een goede krant is een huisvriend. Je doet er zelden tevergeefs een beroep op als je je mening wilt slijpen. De vaste medewerkers en columnisten zijn daarbij van grote, toegevoegde waarde. Dan hoor je het eens van een ander. Als het goed geschreven is, dan kun je virtueel ‘sparren’, je ontwikkelt je. Je leert, en wordt er dus beter van. De krant.
Misschien dat ik ze daarom zelden zomaar ongelezen weggooi. Ik heb het daar al wel vaker met u over gehad. Bijna twee jaar geleden. Toen schreef Bas Heijne nog wekelijks op de plaats die nu door Tommy Wieringa is ingenomen in de zaterdagkrant van NRC. Niets mis met Wieringa, maar Heijne mis ik thuis eigenlijk wel. Onder het kopje “Afscheid van Camiel”, schrijft hij (h)eerlijk over de omhooggevallen politicus Camiel Eurlings. Dat soort lieden vindt het belangrijk om nog altijd te communiceren dat ze ‘up & running’ zijn, en dat doet Camiel dan ook bijvoorbeeld op LinkedIn.
Hij is ‘director’ van een – vind ik – schimmig managementadviesbureau dat al bestaat sinds 2017. Als je vestigingen hebt in Abu Dhabi, Genève en op Malta dan mag je daar een keer extra over nadenken. Misschien komt dat ook wel omdat ik een paar weken geleden een veelzeggende documentaire heb gezien over alle malafide praktijken die vanuit Malta (kunnen) worden ondernomen door met name zeer vermogende Russen en Arabieren. Die krijgen dankzij bijvoorbeeld hun woning op het eiland, waar ze overigens nog nooit binnen zijn geweest, een EU-paspoort, met alle gemakken, voordelen en toegangsrechten van dien. Maltese paspoorten zijn gewoon te koop, maar je moet wel het kunstje kennen. Daar heb je dan weer adviseurs voor nodig. Het gebeurt allemaal voor je ogen, als je maar kijkt. Het is een zwijnenstal, daar op Malta. Maar goed, ik wil hier niet even de onderzoeksjournalist gaan uithangen, het ging me om de mooie column van Heijne.
Zo schrijft hij dat MT.nl slijmde, dat Camiel bijna on-Nederlands open en enthousiast is. “Dingen gaan snel bij hem”, aldus MT. Verder met Heijne:
Zo snel, de Old Boys konden het nauwelijks bijbenen. Toen het misging, gingen de dingen ineens een stuk minder snel. Tweeëneenhalf jaar nadat hij zijn voormalige vriendin in elkaar had gerost, kwam hij met een voorgekookte spijtverklaring. Het was vreselijk old school crisismanagement, en natuurlijk werkte het niet. Integendeel, het was juist die opzichtige berekening, dat doorzichtige opportunisme, dat zich nu tegen Eurlings keerde. Te laat, te weinig, te achterbaks weer. „Ik moet va-banque in de spiegel kijken”, zei Eurlings.
Iemand zou eens sociaal-cultureel moeten onderzoeken waarom in Nederland lege narcisten zo snel omhoog kunnen vallen, onder luid, aanhoudend applaus – in de politiek, in de showbizz, in de zakenwereld, overal eigenlijk. Is het gebrek aan eigen overtuiging? Is het luie onwil om je ergens serieus in te verdiepen, kritische vragen te stellen? Is het een ziekelijke hang naar de oppervlakte, een lui meelopen met waar iedereen al achteraan loopt?
Camiel Eurlings is altijd een wonder van opportunisme geweest – de man heeft veel met zichzelf, maar niks met politiek, niks met het zakenleven en ook niet veel met vrouwen, lijkt het. Toch werd hij hoog opgetild en jarenlang bejubeld, deze kroonprins, de inspirerende zakenman, de minnaar van topmodellen. Nu hij op de grond ligt, is het gemakkelijk trappen. Maar voor we zo haastig en zo eensgezind afscheid van Camiel nemen, kan het geen kwaad even va-banque in de spiegel te kijken.
Kijk, daar heb je wat aan. Omdat ik toch even Camiels LinkedIn-profiel had opgezocht, viel het me op – ondanks bovenstaande analyse, die niet alleen glashelder maar ook glashard is – , dat opmerkelijk veel mensen, waaronder ook de nodige die ik min of meer ken en respecteer, de man zoveel lof toezwaaien. Met wie verbind je je eigenlijk? Waar wil je bijhoren? Als je het allemaal mag geloven, is hij één van ’s werelds topmanagers, en met name goed in coaching en ‘change management’. Oh ja, ook een Chinese specialist op het gebied van immigratie steekt hier de loftrompet. De slijmers.
Weet u, ik hecht meer waarde aan mijn huisvriend.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 